Ερώτηση
Ποιοι είναι οι νόμοι τής θερμοδυναμικής και πώς παρέχουν μαρτυρία υπέρ του δημιουργισμού;
Απάντηση
Οι νόμοι τής θερμοδυναμικής αφορούν την θερμότητα, την μηχανική ενέργεια και την μετατροπή της μιας στην μορφή τής άλλης. Όλες οι φυσικές, βιολογικές και χημικές διαδικασίες που είναι γνωστές στον άνθρωπο υπόκεινται σ’ αυτούς τους νόμους. Η Επιστήμη κάνει συχνά λόγο για τέσσερις νόμους τής θερμοδυναμικής αλλά μόνον δύο έχουν βαρυσήμαντη σύνδεση με την χριστιανική πίστη.
Ο πρώτος νόμος τής θερμοδυναμικής, γνωστός επίσης ως η διατήρηση τής ενέργειας, ορίζει πως «σ’ ένα απομονωμένο σύστημα τίποτα δεν δημιουργείται εκ του μηδενός ούτε χάνεται· ύλη και ενέργεια μπορούν να μετατραπούν η μία στην μορφή της άλλης αλλά δεν υπάρχει αύξηση συνδυαστικά στο σύνολο αυτού που υπάρχει». Με άλλα λόγια, έστω και αν η ύλη μετατρέπεται σε ενέργεια και αντιστρόφως, δεν θα υπάρξει ποτέ αύξηση ή ελάττωση της συνολικής ποσότητας.
Το ερώτημα λοιπόν είναι, αν ύλη και ενέργεια δεν δημιουργούνται ούτε καταστρέφονται, τότε από πού προήλθε όλη η ύλη και η ενέργεια τού σύμπαντος; Είτε (α) το σύμπαν με κάποιον τρόπο ήρθε στην ύπαρξη χωρίς τον Θεό, αν και η Επιστήμη έχει αποδείξει πως είναι αδύνατο να έρθει κάτι στην ύπαρξη εκ του μηδενός, (β) τα πάντα υπήρχαν πάντοτε στο σύμπαν – μια ιδέα που η Επιστήμη έχει αποδείξει πως είναι αδύνατη, ή (γ) τις δημιούργησε ο Θεός. Η πλέον λογική και ευλογοφανής εξήγηση είναι ότι ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν και κάθε τι που υπάρχει σ’ αυτό.
Ο δεύτερος νόμος τής θερμοδυναμικής ορίζει ότι η εντροπία ενός κλειστού συστήματος δεν μπορεί να μειωθεί: «Κάθε σύστημα, αφημένο στους δικούς του μηχανισμούς, τείνει πάντοτε να κινείται από την τάξη προς την αταξία, η ενέργειά του τείνει να μετατρέπεται σε χαμηλότερα επίπεδα διαθεσιμότητας (προς παραγωγή έργου), και τελικά γίνεται τελείως τυχαίο και μη διαθέσιμο προς παραγωγή έργου.» Ο συγγραφέας και επιστήμονας Ασίμοφ εξήγησε, «Το σύμπαν γίνεται διαρκώς όλο και πιο άτακτο! … Χωρίς να χρειάζεται να κάνουμε κάτι τα πάντα παρακμάζουν, καταρρέουν, φθείρονται από μόνα τους — και αυτό αφορά ο δεύτερος νόμος.» Με άλλα λόγια, με το πέρασμα του χρόνου κάθε τι τείνει προς την αταξία, την τυχαιότητα και την αποδιοργάνωση.
Η φυσιοκρατική εξέλιξη απαιτεί κάθε φυσικό σύστημα, από το ατομικό επίπεδο και πάνω, αποτελεί το αποτέλεσμα μιας αυτόματης και αυξανόμενα πολύπλοκης και εύτακτης διαδικασίας συγκρότησης. Ο Δαρβίνος πρότεινε ότι οι ζωντανοί οργανισμοί, για παράδειγμα, προήλθαν μέσω μιας μακράς αλυσίδας απείρως πολύπλοκων, ωστόσο τυχαίων, εξελικτικών διαδικασιών.
Αν η Γη ήταν ένα τελείως κλειστό σύστημα, μια τέτοια εξέλιξη θα παραβίαζε εντελώς τον δεύτερο νόμο τής θερμοδυναμικής. Είναι σημαντικό να παρατηρήσουμε ωστόσο ότι ο πλανήτης μας δεν είναι «κλειστός» με όρους θερμοδυναμικής, κατά κύριο λόγο επειδή δέχεται ενέργεια από τον ήλιο. Εκεί που ιδέες όπως η φυσιοκρατική εξέλιξη συγκρούονται με τον δεύτερο νόμο τής θερμοδυναμικής, είναι σε γενική, μεγάλης κλίμακας θεώρηση.
Η τάση, σύμφωνα με αυτούς τους φυσικούς νόμους, είναι ότι η εντροπία αυξάνεται και συνεπώς οι φυσικές διαδικασίες πρέπει να καταρρεύσουν, όχι να ν’ αναπτυχθούν (ή να εξελιχθούν σε κάτι πολυπλοκότερο).
Η απλή παρατήρηση επιβεβαιώνει εμπειρικά την αλήθεια τού δεύτερου νόμου τής θερμοδυναμικής. Το χρώμα ενός βαμμένου σπιτιού θρυμματίζεται και ξεφλουδίζει. Συσσωρεύεται σκόνη. Το ίδιο το σπίτι ρημάζει αν δεν γίνουν προληπτικά βήματα. Ζωντανά πράγματα που πεθαίνουν σαπίζουν και αποσυντίθενται. Μπορούμε να δούμε μπροστά μας κάθε μέρα τ’ αποτελέσματα τού δεύτερου νόμου της θερμοδυναμικής.
Η φυσιοκρατική εξέλιξη ωστόσο απαιτεί κάτι περισσότερο από μια απλή, μόλις, αλλαγή στην εντροπία. Μια τέτοια διαδικασία δεν είναι η ίδια με το πάγωμα του νερού ή τον σχηματισμό κρυστάλλων αλατιού ή την συγκέντρωση σκόνης στο ηλιακό σύστημα. Για να συμβεί εξέλιξη από την μη ύπαρξη ζωής, η ύλη στην Γη θα έπρεπε συνεχώς, συνεπώς και ευθέως να κινείται ενάντια στην δύναμη της εντροπίας. Αυτό μπορεί να συμβεί με σχετικά απλούς τρόπους και για σχετικά απλές διαδικασίες σ’ ένα ανοιχτό σύστημα όπως είναι η Γη. Τέτοια γεγονότα που συμβαίνουν κάποια στιγμή με ακριβή, συγκεκριμένο και συνεχή τρόπο δεν ευθυγραμμίζονται με τον τρόπο που λειτουργεί αυτός ο νόμος σε όλες τις άλλες συνθήκες.
Οι άλλοι δύο νόμοι τής θερμοδυναμικής είναι άσχετοι όσον αφορά ερωτήματα σχετιζόμενα με την Δημιουργία. Ο τρίτος νόμος δείχνει ότι η εντροπία πλησιάζει στο μηδέν όταν η απόλυτη θερμοκρασία πέφτει στο μηδέν. Ο τέταρτος νόμος αποκαλείται συχνά ο «μηδενικός νόμος» καθώς είναι τόσο θεμελιώδης. Αυτό δείχνει ότι η θερμοδυναμική ισορροπία είναι συνεταιριστική· αν σε δύο συστήματα, το κάθε ένα από αυτά ισορροπεί με ένα τρίτο, τότε αυτά ισορροπούν και μεταξύ τους.
Είναι ξεκάθαρο πως ο πλέον απλός και λογικός λόγος εξήγησης τών νόμων τής θερμοδυναμικής είναι η Δημιουργία. Η Αγία Γραφή επιβεβαιώνει την Δημιουργία από τον έναν αληθινό Θεό στο βιβλίο τής Γένεσης. Έτσι, γιατί μερικοί πιστεύουν στην φυσιοκρατική εξέλιξη αντί στον δημιουργισμό; Ο Ψαλμός 14:1 το συνοψίζει λέγοντας: «Ο άφρονας είπε στην καρδιά του: Δεν υπάρχει Θεός.»
English
Ποιοι είναι οι νόμοι τής θερμοδυναμικής και πώς παρέχουν μαρτυρία υπέρ του δημιουργισμού;
