Ερώτηση
Τι αναφέρει η Αγία Γραφή σχετικά με την επίθεση των χεριών;
Απάντηση
Η «επίθεση των χεριών» είναι μια βιβλική πράξη. Δεν υπάρχει, παρ' όλα αυτά, μια εντολή που απαιτεί την επίθεση των χεριών (αλλιώς χειροθεσία) για μια συγκεκριμένη πνευματική διακονία. Είναι βέβαιο ότι ο Χριστός έθεσε τα χέρια Του πάνω σε πολλούς ανθρώπους που θεράπευσε· είναι, όμως, εξίσου αληθές ότι θεράπευσε άλλους χωρίς την επίθεση των χεριών Του πάνω τους. Υπήρξαν περιστατικά κατά τα οποία δεν βρισκόταν κοντά στους ανθρώπους που θεράπευσε. Στον Ματθαίο 8:8 αναφέρεται πως ο Ιησούς θεράπευσε τον δούλο ενός εκατόνταρχου χωρίς να πλησιάσει καθόλου το σπίτι τού εκατόνταρχου.
Ακολουθούν δύο περιστατικά προς θεώρηση: Στη πρώτη περίπτωση το Άγιο Πνεύμα δίνει το χάρισμα ομιλίας σε γλώσσες μέσω της πράξης της χειροθεσίας ενός αποστόλου, και στη δεύτερη περίπτωση ενεργεί χωρίς την επίθεση των χεριών, αλλά απλώς μέσω του κηρύγματος του αποστόλου.
«Και ο Παύλος είπε: Ο Ιωάννης μεν βάπτισε βάπτισμα μετάνοιας, λέγοντας στον λαό να πιστέψουν σ' εκείνον που θα ερχόταν ύστερα απ' αυτόν, δηλαδή, στον Ιησού Χριστό. Και όταν το άκουσαν, βαπτίστηκαν στο όνομα του Κυρίου Ιησού. Και αφού ο Παύλος έβαλε επάνω τους τα χέρια, ήρθε το Πνεύμα το Άγιο επάνω σ' αυτούς, και μιλούσαν γλώσσες και προφήτευαν. Και όλοι αυτοί οι άνδρες ήσαν περίπου δώδεκα.» (Πράξεις 19:4-6).
«Ενώ ο Πέτρος ακόμα μιλούσε αυτά τα λόγια, το Πνεύμα το Άγιο ήρθε επάνω σε όλους αυτούς που άκουγαν τον λόγο. Και οι πιστοί που ήσαν από την περιτομή εκπλάγηκαν, όσοι είχαν έρθει μαζί με τον Πέτρο, ότι η δωρεά του Αγίου Πνεύματος ξεχύθηκε και επάνω στα έθνη· επειδή τους άκουγαν να μιλούν γλώσσες και να μεγαλύνουν τον Θεό.» (Πράξεις 10:44-46).
Στην Α΄ Τιμόθεον 5:22, η σκέψη δεν αφορά προειδοποίηση αποφυγής της πράξης της χειροθεσίας αλλά την ιδέα απονομής της υπευθυνότητας της πνευματικής ηγεσίας (όπως και αν αυτή γίνεται) με περίσκεψη. Δεν πρέπει να γίνεται «ταχέως», χωρίς τον ανάλογο προβληματισμό. «Μην επιθέτεις χέρια, γρήγορα, σε κανέναν, ούτε να γίνεσαι κοινωνός ξένων αμαρτιών· φύλαγε τον εαυτό σου αγνό.»
Αναμφίβολα, η χειροθεσία στην αρχέγονη εκκλησία αποτελούσε τρόπο σύνδεσης του μηνύματος με τον κήρυκα ή του πνευματικού χαρίσματος που δινόταν με τον υπηρέτη του Θεού που διακονούσε. Αποτελούσε ένα «σημάδι» που πιστοποιούσε τη γνησιότητα του ανθρώπου μέσω του οποίου ο Θεός πρόσφερε το πνευματικό χάρισμα ή πραγματοποιούσε μια φυσική εκδήλωση. Χρειάζεται ν' αντιληφθούμε πως δεν υπάρχουν μαγικοί βιβλικοί τύποι στη διακονία της εκκλησίας. Η χειροθεσία δεν κρύβει κάποια δύναμη μέσα της από μόνη της. Ο Θεός χρησιμοποιεί τη χειροθεσία όταν γίνεται σύμφωνα με τον λόγο του Θεού.
English
Τι αναφέρει η Αγία Γραφή σχετικά με την επίθεση των χεριών;
