Ερώτηση
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή περί μοναξιάς;»
Απάντηση
Το να είσαι μόνος και το να νιώθεις μοναξιά είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Μπορεί κάποιος να είναι μόνος χωρίς να νιώθει μοναξιά, και μπορεί κάποιος να νιώθει μοναξιά σ’ ένα κατάμεστο χώρο. Η μοναξιά, συνεπώς, είναι μια κατάσταση του νου, ένα συναίσθημα που προκαλείται από συναισθήματα αποχωρισμού από άλλους ανθρώπους. Η αίσθηση τής απομόνωσης είναι πολύ βαθιά αισθητή από εκείνους που είναι μόνοι τους. Η εβραϊκή λέξη που μεταφράζεται «εγκαταλελειμμένος» ή «μόνος» στην Παλαιά Διαθήκη σημαίνει «κάποιος μονάχος, μόνος, κάποιος που είναι μονήρης, εγκαταλελειμμένος, καταρρακωμένος». Δεν υπάρχει βαθύτερη λύπη που πλακώνει ποτέ τον νου από την ιδέα ότι είμαστε μόνοι στον κόσμο, ότι δεν έχουμε έναν φίλο, ότι κανένας δεν νοιάζεται για μας, ότι κανένας δεν νοιάζεται για οτιδήποτε μπορεί να μας συμβαίνει, ή ότι κανένας δεν θα νοιαζόταν αν επρόκειτο να πεθάνουμε.
Κανένας δεν ένιωσε μοναξιά περισσότερο έντονα από τον Δαβίδ. Σε μια σειρά φλογερών, εγκάρδιων επικλήσεων τού Θεού, ο Δαβίδ κραύγαζε μέσα στην μοναξιά και την απελπισία του. Ο ίδιος ο γιος του είχε εγερθεί εναντίον του, οι άνδρες τού Ισραήλ τον ακολούθησαν και αναγκάστηκε να φύγει από την πόλη και να εγκαταλείψει το σπίτι του και την οικογένειά του. Μόνος και ταλαιπωρημένος (Ψαλμός 25:16), η μόνη του διέξοδος ήταν να στραφεί στον Θεό και να ικετεύει για έλεος και την παρέμβαση Του (Ψαλμός 25:16-21) διότι η μόνη του ελπίδα στηριζόταν στον Θεό. Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι η λέξη «μόνος» δεν αναφέρεται ποτέ στην Καινή Διαθήκη για να περιγράψει ανθρώπους. Στην Καινή Διαθήκη, η έννοια της λέξης «μόνος» συναντάται μόνο δύο φορές και αναφέρεται και τις δύο αυτές φορές σε ερημικά μέρη (Μάρκος 1:45, Λουκάς 5:16), όπου ο Ιησούς απομακρύνθηκε για να μείνει μόνος.
Όποια και αν είναι η αιτία τής μοναξιάς, η θεραπεία για τον χριστιανό είναι πάντοτε η ίδια — η παρηγορητική κοινωνία τού Χριστού. Αυτή η σχέση αγάπης με τον Κύριό μας έχει επαναβεβαιώσει και ενθαρρύνει αμέτρητες χιλιάδες που υπέφεραν στις φυλακές και ακόμη οδηγήθηκαν στον θάνατο για χάρη Του. Είναι ο «φίλος που στέκεται πιστότερος από αδελφό» (Παροιμίες 18:24, μτφρ Β.Ε.), ο οποίος θυσιάζει την ζωή Του για τους φίλους Του (Ιωάννης 15:13-15), και ο οποίος υποσχέθηκε να μη μας αφήσει ποτέ ούτε να μας λησμονήσει αλλά να είναι μαζί μας έως την συντέλεια τού αιώνα (Ματθαίος 28:20). Μπορούμε να βρούμε παρηγοριά στα λόγια τού παλιού ύμνου που το εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο: «Οι φίλοι μπορεί να με απογοητεύσουν, οι εχθροί ταλαιπωρούν, Εκείνος είναι μαζί μου ως το τέλος. Αλληλούια, τι Σωτήρας!»
English
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή περί μοναξιάς;»
