Ερώτηση
Είναι δυνατόν ν’ αγαπάς ένα πρόσωπο χωρίς να σου αρέσει;
Απάντηση
Η Αγία Γραφή μάς λέει ότι το θέλημα τού Θεού για μας είναι ν’ αγαπάμε τους ανθρώπους με την αγάπη τού Θεού. Οφείλουμε «ν’ αγαπάμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας» (Λουκάς 10:27) κι ακόμη «ν’ αγαπάμε τούς εχθρούς μας· ν’ αγαθοποιούμε εκείνους που μας μισούν· να ευλογούμε εκείνους που μας καταριούνται και να προσευχόμαστε για εκείνους που μας βλάπτουν» (Λουκάς 6:27-28). Ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του την νύχτα πριν την σταύρωσή Του, «Καινούρια εντολή σάς δίνω: Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον· όπως εγώ σας αγάπησα, κι εσείς να αγαπάτε ο ένας τον άλλον.» (Ιωάννης 13:34). Σε καθένα από τα παραδείγματα αυτά η λέξη τού κειμένου είναι αγαπάω, η οποία εμπεριέχει την αυτοθυσία ως το κύριο χαρακτηριστικό της. Δεν είναι η αγάπη τής αδελφικής τρυφερότητας ή συναισθηματικής σύνδεσης, όπως συχνά εκλαμβάνεται. Αντιθέτως, η αγάπη επιζητεί το καλύτερο για το αντικείμενό της. Η αγάπη που θυσιάζεται δεν βασίζεται σε συναίσθημα αλλά σε αποφασιστική πράξη τής βούλησης, σε χαρούμενη αποφασιστικότητα να θέσουμε την ευημερία τών άλλων υπεράνω τής δικής μας. Είναι ξεκάθαρο πως είναι αδύνατον με την δική μας δύναμη ν’ αγαπήσουμε με αυτόν τον τρόπο. Μόνον με την δύναμη τού Αγίου Πνεύματος μπορούμε να υπακούμε στις εντολές τού Θεού, που μία από αυτές είναι η εντολή ν’ αγαπάμε.
Ο Ιησούς είπε πως πρέπει ν’ αγαπάμε όπως Εκείνος μας αγάπησε· πώς μας αγάπησε λοιπόν; «Ο Θεός, όμως, δείχνει τη δική του αγάπη σε μας, επειδή, ενώ εμείς ήμασταν ακόμα αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για χάρη μας.» (Ρωμαίους 5:8). Είναι βέβαιο ότι δεν θα μας αρέσουν όλοι οι άνθρωποι, αλλά ούτε και χρειάζεται. Ακόμη κι έτσι, όταν αρχίσουμε ν’ αγαπάμε κάποιον με την αγάπη τού Θεού, η συμπεριφορά μας προς το πρόσωπο αυτό αλλάζει. Ψυχολογικά, δεν μπορούμε να φερόμαστε με συμπεριφορές και πράξεις που είναι ασυνεπείς. Όταν αρχίζουμε να δείχνουμε αγάπη με τις πράξεις μας, η συμπεριφορά μας θ’ ακολουθήσει. Η αγάπη θα εξακολουθήσει ν’ αποτελεί επιλογή, αλλά βαθμιαίως θα καταστεί τέτοια που η καρδιά θα είναι περισσότερο πρόθυμη και έτοιμη να την κάνει. Όταν κοιτάμε την επικοινωνία που είχε ο Ιησούς με τους άλλους ανθρώπους, βλέπουμε ότι σχετιζόταν πρόθυμα με όλους τους τύπους των ανθρώπων —αμαρτωλούς, τελώνες, Φαρισαίους, Σαδδουκαίους, Ρωμαίους, Σαμαρείτες, ψαράδες, γυναίκες, παιδιά— χωρίς να νοιάζεται για την άποψη τής κοινωνίας περί των ευυπόληπτων. Ο Ιησούς αγάπησε αυτούς τους ανθρώπους και τους αντιμετώπισε μ’ αυτήν την αγάπη αλλά δεν φαινόταν πάντοτε ευχάριστο. Μίλησε με σκληρά λόγια προς εκείνους που ήσαν ενάντιοι σ’ Αυτόν αλλά ενήργησε έτσι διότι αυτό ήταν το καλύτερο γι’ αυτούς. Θυσίασε τον χρόνο Του, συναισθηματική ενέργεια και την σοφία Του για εκείνους που Τον μίσησαν διότι γνώριζε πως έτσι είτε θ’ αποκτούσαν την σωτήρια γνώση τού προσώπου Του είτε θ’ απομακρύνονταν για πάντα. Όπως κι αν κατέληγε το πράγμα, οι άνθρωποι αυτοί ωφελήθηκαν από την συνεισφορά Του. Αυτή είναι η ουσία τής αγάπης προς τους εχθρούς μας — να τους λέμε την αλήθεια με αγάπη (Εφεσίους 4:15), χωρίς να υπολογίζουμε το πόσο πολύ μας κοστίζει αυτό.
Ας το επαναλάβουμε μια φορά ακόμη, αυτό δεν σημαίνει ότι θα σου αρέσει κάθε άνθρωπος ή έστω ότι θα τους σέβεσαι πέραν τού σημείου τής αναγνώρισης ότι είναι δημιουργημένοι κατ’ εικόνα τού Θεού. Ο Θεός μάς έχει δώσει νου να διακρίνουμε, σε κάποιον βαθμό, τις καρδιές τών άλλων. Είμαστε κι εμείς δημιουργημένοι κατ’ εικόνα τού Θεού και δεν θα πρέπει αχρείαστα να θέτουμε τον εαυτό μας σε βλάβη εμπιστευόμενοι κάποιον που είναι ανάξιος αυτής της εμπιστοσύνης. Ο Ιησούς απομακρυνόταν διακριτικά από τα πλήθη διότι γνώριζε τις καρδιές τους κι έπρεπε να προστατευθεί (Ιωάννης 5:13, 6:15). Όταν, όμως, εμπιστευθούμε πλήρως τον Χριστό και εκζητήσουμε σοφία και αγιότητα δια της προσευχής και των Γραφών, θα καλλιεργήσουμε φυσιολογικά την αγάπη προς τους άλλους —μια ευσεβή αγάπη που θυσιάζει τα του εαυτού μας κι επιζητεί το καλύτερο γι’ αυτούς— είτε συνοδεύεται με στοργή είτε όχι.
English
Είναι δυνατόν ν’ αγαπάς ένα πρόσωπο χωρίς να σου αρέσει;
