Ερώτηση
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της έκδηλης παρουσίας του Αγίου Πνεύματος και της πανταχού παρουσίας του Θεού;
Απάντηση
Η πανταχού παρουσία του Θεού είναι η ιδιότητα του Θεού σύμφωνα με την οποία ο Θεός είναι παρών παντού. Είναι πανταχού παρών ακόμη και όταν εμείς δεν νιώθουμε την παρουσία Του. Είναι εκεί ακόμη και όταν δεν Τον αναγνωρίζουμε. Η έκδηλη παρουσία του Θεού είναι, φυσικά, όταν η παρουσία Του γίνεται αντιληπτή – η πραγματικότητα πως είναι μαζί μας γίνεται καθαρή και πειστική.
Η πανταχού παρουσία του Θεού ισχύει για κάθε πρόσωπο της Τριάδας: τον Πατέρα (Ησαΐας 66:1), τον Υιό (Ιωάννης 1:48), και το Άγιο Πνεύμα (Ψαλμός 139:7–8). Το γεγονός ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών ενδέχεται να οδηγήσει στο αποτέλεσμα μιας ιδιαίτερης εμπειρίας από μέρους μας. Η έκδηλη παρουσία του Θεού, όμως, είναι το αποτέλεσμα της ολοφάνερης επικοινωνίας Του μαζί μας. Είναι τότε που έχουμε την εμπειρία του Θεού.
Η Γραφή αναφέρει πως κάθε πρόσωπο της Τριάδας έχει φανερωθεί στη ζωή συγκεκριμένων ανθρώπων. Ο Θεός Πατέρας μίλησε στον Μωυσή στην καιόμενη βάτο (Έξοδος 3). Ο Θεός ήταν συνεχώς με τον Μωυσή, αλλά εκεί, «πέρα από την έρημο», κοντά στο όρος Χωρήβ (Έξοδος 3:1), ο Θεός επέλεξε να φανερώσει τον εαυτό Του. Ο Θεός Υιός φανερώθηκε μέσω της ενσάρκωσής Του, όπως γράφει το Ιωάννης 1:14, «ο Λόγος έγινε σάρκα και κατοίκησε ανάμεσά μας». Την ημέρα της Πεντηκοστής, το Άγιο Πνεύμα εκδηλώθηκε στους πιστούς στον οίκο που ήταν συγκεντρωμένοι: «Και ξαφνικά έγινε ήχος από τον ουρανό, σαν άνεμος που ερχόταν με βία, και γέμισε ολόκληρο το σπίτι όπου ήσαν καθισμένοι. Και φάνηκαν σ' αυτούς γλώσσες σαν φωτιά να διαμοιράζονται, και κάθισε σε κάθε έναν απ' αυτούς ξεχωριστά. Και έγιναν όλοι πλήρεις από το Άγιο Πνεύμα, και άρχισαν να μιλούν ξένες γλώσσες, όπως το Πνεύμα έδινε σ' αυτούς να μιλούν.» (Πράξεις 2:2–4). Το αποτέλεσμα της έκδηλης παρουσίας του Θεού στη ζωή των μαθητών έφερε μια παγκόσμια αναστάτωση (δες Πράξεις 17:6).
Από θεολογική άποψη, κατανοούμε ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών αλλά η αλήθεια αυτή δεν γίνεται αντιληπτή με τις αισθήσεις. Αποτελεί πραγματικότητα, που όμως δεν φαίνεται να είναι σχετική με την πλειονότητα των ανθρώπων πάνω στη γη, που δεν αισθάνονται την παρουσία Του. Οι άνθρωποι αισθάνονται πως ο Θεός στέκεται μακριά, όχι κοντά, και το συναίσθημα αυτό γίνεται η αντιληπτή τους πραγματικότητα.
Γνωρίζουμε εμπειρικά την έκδηλη παρουσία του Θεού. Η έκδηλη παρουσία του Πνεύματος μπορεί να μην είναι ορατή ή ακουστή ή φυσικώς αισθητή αλλά η παρουσία Του είναι ωστόσο αντιληπτή. Όποτε το Πνεύμα θέλει, κάνει έκδηλη την παρουσία Του και η θεολογική μας γνώση γίνεται εμπειρική γνώση. Η δογματική γνώση γίνεται ευχάριστη εξοικείωση.
Στον Ψαλμό 71, ο Δαβίδ προσεύχεται μέσα στη θλίψη του στον Θεό της αγάπης, του ελέους και της δικαιοσύνης. Ο Δαβίδ αντιλαμβάνεται ότι ο Θεός είναι μαζί του, και αυτός είναι ο λόγος που προσεύχεται. Προς το τέλος της προσευχής του ο Δαβίδ λέει, «Ο οποίος μου έδειξες θλίψεις πολλές και ταλαιπωρίες, και πάλι με αναζωογόνησες, και από τις αβύσσους της γης πάλι με ανέβασες· αύξησες το μεγαλείο μου, και καθώς επέστρεψες με παρηγόρησες.» (εδάφια 20 και 21). Η παρουσία του Θεού ήταν κρυμμένη για ένα διάστημα στη ζωή του Δαβίδ, και ήταν μια περίοδος «πολλών θλίψεων και ταλαιπωριών»· αλλά ο Δαβίδ έδειξε εμπιστοσύνη ώστε για άλλη μια φορά να γνωρίσει την έκδηλη παρουσία του Θεού, που θα απέβαινε καιρός τιμής και ανάπαυσης.
Ο Θεός δεν ξέχασε ποτέ τον Σεδράχ, τον Μισάχ και τον Αβδενεγώ. Για κάποιο καιρό, όμως, φαινόταν πως ο μόνος ηγεμόνας που υπήρχε ήταν ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ –και ήταν εγκληματικά εξοργισμένος με τους τρεις Εβραίους άντρες. Ο βασιλιάς δεν είχε γνώση της πανταχού παρουσίας του Θεού και έριξε τους τρεις άνδρες στο πύρινο καμίνι. Και είναι τότε που ο Θεός φανέρωσε την παρουσία του: «Και ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ έμεινε έκπληκτος … είπε: Δέστε, εγώ βλέπω τέσσερις άνδρες λυμένους, να περπατούν στο μέσον της φωτιάς, και βλάβη δεν υπάρχει σ' αυτούς· και η όψη του τέταρτου είναι όμοια με υιό Θεού.» (Δανιήλ 3:24–25). Η πραγματικότητα της παρουσίας του Θεού έγινε διακριτή ακόμη και στον ειδωλολάτρη βασιλιά. Επρόκειτο για την έκδηλη παρουσία του Θεού.
Δεν μπορούμε ποτέ να χάσουμε την παρουσία του Θεού στην πραγματικότητα, αλλά μπορούμε να χάσουμε την αίσθηση της παρουσίας Του. Δεν υπάρχει ποτέ κάποια στιγμή που ο Θεός δεν είναι παρών μαζί μας, αλλά υπάρχει καιρός που ο Θεός δεν είναι φανερά μαζί μας. Μερικές φορές η παρουσία Του δεν είναι σαφής ή ξεκάθαρη στο ανθρώπινο μάτι ή πνεύμα. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που καλούμαστε να «ζήσουμε δια πίστεως και όχι δια όψεως» (Β΄ Κορινθίους 5:7). Η πανταχού παρουσία του Θεού υπάρχει ανεξαρτήτως της δικής μας αντίληψης· δεν συμβαίνει όμως αυτό στην έκδηλη παρουσία του Θεού. Το όλο ζήτημα είναι πως στην έκδηλη παρουσία του Θεού η αντίληψή μας αφυπνίζεται.
Το Άγιο Πνεύμα κατοικεί πάντοτε μέσα στους πιστούς. Η Αγία Γραφή διδάσκει την ενοίκιση του Πνεύματος: «Δεν ξέρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, που είναι μέσα σας, το οποίο έχετε από τον Θεό;» (Α΄ Κορινθίους 6:19). Το Πνεύμα δεν θα μας αφαιρεθεί. Είναι ο Παράκλητος μας και ο βοηθός μας μέχρις ότου επιστρέψει ο Ιησούς (Ιωάννης 14:16). Τότε ο ίδιος ο Ιησούς θα είναι μαζί μας παντοτινά και φανερά.
Η ενοίκιση, όμως, του Πνεύματος δεν είναι το ίδιο με την έκδηλη παρουσία του Πνεύματος. Κάθε πιστός βιώνει χρονικές περιόδους κατά τις οποίες δεν «αισθάνεται» σωσμένος, ή περνάει μέρες δραστηριότητας χωρίς να έχει συναίσθηση της παρουσίας του Πνεύματος μέσα του. Αλλά έρχονται κατόπιν περίοδοι, κατά τις οποίες το ίδιο ενοικούν Πνεύμα επισκέπτεται τον πιστό με ξεχωριστό, έκδηλο τρόπο. Μπορεί να είναι ένας ύμνος που το Πνεύμα φέρνει στο νου· ίσως μια τυχαία συνάντηση μ' έναν φίλο· μια πιθανή ώθηση για προσευχή, μια επιθυμία για μελέτη του λόγου του Θεού ή ένα απερίγραπτο συναίσθημα ειρήνης –το Πνεύμα δεν περιορίζεται στο πώς αποκαλύπτει Εαυτόν. Το ζήτημα είναι πως το Πνεύμα φανερώνεται. Είναι ο Παράκλητός μας. «Λάβατε Πνεύμα που σας χαρίζει την υιοθεσία, χάρη στο οποίο και αποκαλούμε τον Θεό: «Αββά, Πατέρα!». Αυτό το Πνεύμα δίνει τη μαρτυρία του μαζί με το δικό μας πνεύμα πως είμαστε παιδιά του Θεού.» (Ρωμαίους 8:15–16).
Πρέπει να πιστεύουμε την πανταχού παρουσία του Θεού, ακόμη κι όταν δεν αισθανόμαστε τον Θεό να είναι κοντά μας; Απολύτως. Ο Θεός που δεν ψεύδεται, λέει πως ποτέ δεν μας αφήνει και δεν μας εγκαταλείπει (Εβραίους 13:5). Πρέπει, ακόμη, να επιζητούμε την έκδηλη παρουσία του Θεού; Απολύτως. Δεν είναι πως βασιζόμαστε στο συναίσθημα ή ότι επιζητούμε κάποιο σημάδι, αλλά προσδοκούμε τον Παράκλητο να παρηγορεί τους δικούς Του –και αναγνωρίζουμε μ' ευχαρίστηση πως χρειαζόμαστε την παρακίνησή Του.
English
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της έκδηλης παρουσίας του Αγίου Πνεύματος και της πανταχού παρουσίας του Θεού;
