Ερώτηση
Μπορεί/θα πρέπει ένας χριστιανός που είναι παρθένος να παντρευτεί πρόσωπο που έχασε την παρθενία του;
Απάντηση
Η ιδανική περίπτωση για έναν χριστιανό είναι, βεβαίως, όταν και τα δύο πρόσωπα είναι παρθένοι, έχοντας κατανοήσει ότι στα μάτια του Θεού ο γάμος είναι ο μόνος τόπος για σεξουαλικές σχέσεις. Δεν ζούμε όμως σε ιδανικό κόσμο. Πολλές φορές, κάποιος που έχει ανατραφεί από γονείς ευσεβείς κι έχει δεχθεί τη σωτηρία του Χριστού από μικρή ηλικία, επιθυμεί να παντρευτεί κάποιον που σώθηκε στα 20 ή τα 30 του χρόνια και ο οποίος φέρνει μέσα στον χριστιανικό γάμο του ένα παρελθόν που έζησε σύμφωνα με τα κοσμικά πρότυπα. Ενώ ο Θεός απομακρύνει τις αμαρτίες μας τόσο πολύ –όσο απέχει η ανατολή από τη δύση- όταν πηγαίνουμε σ' Αυτόν με μετάνοια και πίστη στον Χριστό (Ψαλμός 103:12), εμείς οι άνθρωποι έχουμε δυνατή μνήμη και δεν είναι τόσο εύκολο να ξεχάσουμε το παρελθόν κάποιου. Η αδυναμία μας να συγχωρήσουμε και ξεχάσουμε τις παλιές αμαρτίες του συζύγου μας θα επηρεάσει, αναμφίβολα, αρνητικά τον γάμο μας.
Πριν αποφασίσουμε τον γάμο με κάποιον που είχε σεξουαλικές σχέσεις στο παρελθόν του, είναι κρίσιμο να κατανοήσουμε ότι η σωτηρία και η συγχώρηση της αμαρτίας αποτελούν για μας χάρη από τον Θεό. «Επειδή, κατά χάρη είστε σωσμένοι, διαμέσου της πίστης· κι αυτό δεν είναι από σας· είναι δώρο του Θεού· όχι από έργα, ώστε να μη καυχηθεί κάποιος.» (Εφεσίους 2:8-9). Όταν αρχίζουμε να κατανοούμε τι σημαίνει να έχουμε συγχωρηθεί πραγματικά, αρχίζουμε να βλέπουμε με τα μάτια του Θεού και να εννοούμε το πόσο πολύ πρέπει να μας αγαπάει· αυτό μας βοηθάει να συγχωρούμε τους άλλους. Συγχωρώ, σημαίνει πως παραβλέπω το παρελθόν κάποιου και τον βλέπω ως καινούριο δημιούργημα (Β΄ Κορινθίους 5:17). Ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες του και ο ενδεχόμενος σύζυγος πρέπει τώρα ν' αποφασίσει αν θα ζει με τις μνήμες των αμαρτιών του. Είναι σ' αυτό το σημείο που η θεολογική δοξασία προχωράει από τη θεωρία στην πράξη.
Σε ζητήματα συγχώρησης, μας βοηθάει πάντοτε να βλέπουμε το παρελθόν μας από την πλευρά του Θεού. Η σεξουαλική αμαρτία θλίβει, σίγουρα, τον Θεό αλλά το ίδιο ισχύει με το ψέμα, την απατεωνιά, τις κακές σκέψεις, το πολύ ποτό και το κάπνισμα, την ανυπομονησία, την υπερηφάνεια και την έλλειψη συγχωρητικότητας. Ποιος από μας είναι αναμάρτητος και μπορεί «να ρίξει πρώτος την πέτρα»; Πριν έρθουμε στον Χριστό, ήμασταν όλοι μας «νεκροί μέσα στις αμαρτίες και τις παραβάσεις μας» και πήραμε ζωή με τη χάρη του Θεού και μόνο (Εφεσίους 2:1-5). Το ερώτημα είναι, μπορούμε να συγχωρήσουμε τους άλλους όπως ο Θεός συγχώρησε εμάς; Η ικανότητα να το κάνει αυτό κάποιος αποτελεί σημάδι ότι είναι γνήσιος χριστιανός. Ο Χριστός είπε πως αν δεν συγχωρούμε ούτε ο Θεός θα μας συγχωρήσει (Ματθαίος 6:14-15). Δεν εννοούσε ότι η συγχώρηση των άλλων είναι ένας τρόπος για να λάβουμε συγχώρηση από τον Θεό –που γνωρίζουμε πως δίνεται μόνο μέσω της χάρης του Θεού- αλλά ότι μια καρδιά που συγχωρεί αποτελεί ένδειξη της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος μέσα σ' έναν αληθινά πιστό. Η παρατεταμένη έλλειψη συγχώρησης είναι σημάδι μιας σκληρής και μη αναγεννημένης καρδιάς.
Πριν κάποιος αποφασίσει τον γάμο με μη παρθένο, θα πρέπει να σκεφτεί καλά, να προσευχηθεί και να κοιτάξει μέσα του. Στην Ιακώβου 1:5 μας λέει ότι αν ζητάμε σοφία, ο Θεός θα μας δώσει άφθονη. Μιλώντας με κάποιον ευσεβή ποιμένα και συμμετέχοντας σε κάποια εκκλησία που διδάσκει την Αγία Γραφή θα λάβει βοήθεια στη διαδικασία λήψης της απόφασης. Μερικές εκκλησίες έχουν υπέροχες τάξεις για την προ του αρραβώνα περίοδο της ζωής τους. Ακόμη, μια άνετη και ανοικτή συζήτηση με τον ενδεχόμενο σύζυγο σχετικά με τα ζητήματα αυτά μπορεί να φανερώσει πράγματα που πρέπει ν' αντιμετωπιστούν και να συγχωρηθούν.
Ο γάμος είναι μια πρόκληση στην καλύτερη των περιπτώσεων και απαιτεί πολλή εργασία για να επιτύχει. Και οι δύο σύζυγοι έχουν ανάγκη και αξίζουν ν' αγαπηθούν χωρίς προϋποθέσεις. Στην Εφεσίους 5 αναφέρονται οι ρόλοι του άνδρα και της γυναίκας στο γάμο, αλλά η περικοπή ξεκινάει με την πρωτεύουσα αρχή και για τους δύο: «καθώς ο ένας θα υποτάσσεται στον άλλον με φόβο Θεού» (Εφεσίους 5:21). Η εθελούσια θυσία και η δύναμη να επιλέξουμε να είμαστε υπηρέτες για τη βελτίωση του γάμου μας αποτελούν σημάδια ενός ώριμου ζευγαριού που τιμά τον Θεό. Είναι σημαντικό να επιλέξεις σύζυγο βασιζόμενος σε βιβλικά κριτήρια αλλά εξίσου σημαντικό είναι η συνεχής πνευματική αύξηση και η παράδοσή μας στο θέλημα του Θεού για τη ζωή μας. Ένας άνδρας που επιζητεί να είναι ο άνδρας που θέλει ο Θεός να είναι, θα βοηθήσει τη γυναίκα του να είναι η γυναίκα που ο Θεός επιθυμεί να είναι και παρά το παρελθόν τους θα μπορέσουν να οικοδομήσουν τον γάμο τους ώστε να καταστεί μια ένωση που τιμά τον Θεό και τους ικανοποιεί.
English
Μπορεί/θα πρέπει ένας χριστιανός που είναι παρθένος να παντρευτεί πρόσωπο που έχασε την παρθενία του;
