Ερώτηση
Είμαι μορμόνος· γιατί να σκέπτομαι πως πρέπει να γίνω χριστιανός;
Απάντηση
Καθένας από κάθε θρησκεία –ή τελείως άθρησκος- που ρωτάει, «γιατί να σκέπτομαι πως πρέπει να γίνω χριστιανός;» θα πρέπει να λάβει υπ' όψιν του τους ισχυρισμούς του χριστιανισμού. Για έναν μορμόνο που θέτει το ερώτημα αυτό, οι διαφορές μεταξύ των δογμάτων του βιβλικού χριστιανισμού και της φιλοσοφίας της εκκλησίας του Ιησού Χριστού των αγίων των τελευταίων ημερών (ΑΤΕ) θα πρέπει να είναι η κύρια περιοχή της έρευνας. Αν η Αγία Γραφή είναι ο λόγος του Θεού (τόσο ο Ιωσήφ Σμιθ όσο και Μπρίγκαμ Γιανγκ το πίστευαν αυτό), τότε οι θεμελιώδεις πεποιθήσεις του μορμονισμού και των ΑΤΕ (αν αυτές οι πεποιθήσεις είναι αξιόπιστες) θα πρέπει να είναι συνεπείς με αυτά που διδάσκει η Αγία Γραφή. Υπάρχουν, όμως, ασυνέπειες και θα κοιτάξουμε σε τέσσερις περιοχές ασυμφωνίας μεταξύ μορμονισμού και της Γραφής.
1) Ένας μορμόνος που σκέπτεται να γίνει χριστιανός θα πρέπει ν' αντιληφθεί ότι ο μορμονισμός διδάσκει την εξάρτηση από εξωβιβλικές πηγές. Η Αγία Γραφή διδάσκει πως είναι επαρκής για την καθοδήγηση στη χριστιανική ζωή (Β΄ Τιμόθεον 3:16) και ότι ο Θεός πρόφερε συγκεκριμένες κατάρες στον οιονδήποτε που ισχυρίστηκε πως έχει την εξουσία να προσθέτει στις αποκαλύψεις του Θεού που βρίσκονται στη Γραφή. Με άλλα λόγια, ο Θεός έχει χαρακτηρίσει τη γραπτή του αποκάλυψη πλήρη (Αποκάλυψη 22:18–19). Δεν υπάρχει, συνεπώς, λόγος για τον Θεό να γραφούν περισσότερα. Ένας Θεός που γράφει το βιβλίο Του και λέει πως είναι πλήρες και κατόπιν αντιλαμβάνεται πως ξέχασε κάτι που είτε δεν είχε σχεδιάσει για το μέλλον ή δεν γνώριζε αρκετά ώστε να τα γράψει όλα την πρώτη φορά, δεν είναι ο Θεός της Αγίας Γραφής. Ο μορμονισμός όμως διδάσκει ότι η Γραφή είναι μία, μόνο, από τις τέσσερις αυθεντικές πηγές, όπου οι άλλες είναι το Βιβλίο του Μορμόνου, Διδαχή και Διαθήκες, και Το Πολύτιμο Μαργαριτάρι. Αυτά τα τρία προήλθαν από έναν άνθρωπο που ισχυρίστηκε πως είναι θεόπνευστα παρά το γεγονός ότι αντιφάσκουν με την Αγία Γραφή που είναι το μόνο πραγματικά θεόπνευστο κείμενο. Η πρόσθεση υλικού στις Γραφές και ο χαρακτηρισμός του ως θεόπνευστου εναντιώνεται στον Θεό.
2) Ένας μορμόνος που λογαριάζει να γίνει χριστιανός θα πρέπει ν' αντιληφθεί ότι ο μορμονισμός προωθεί έναν μικρότερο θεό. Ο μορμονισμός διδάσκει ότι ο Θεός δεν ήταν πάντοτε η υπέρτατη ύπαρξη του σύμπαντος (Διδαχή και Διαθήκες) αλλά κατόρθωσε να καταστεί ζώντας με δικαιοσύνη (Διδασκαλίες του προφήτη Ιωσήφ Σμιθ). Αλλά ποιος ορίζει τη δικαιοσύνη; Το πρότυπο αυτό πηγάζει από τον ίδιο τον Θεό μόνο. Έτσι, η διδασκαλία ότι ο Θεός έγινε Θεός ικανοποιώντας προκαθορισμένα πρότυπα που πηγάζουν από τον Θεό αποτελεί μια αντίφαση. Επιπρόσθετα, ένας θεός που δεν είναι αιώνιος και αυθύπαρκτος δεν είναι ο Θεός της Αγίας Γραφής. Η Γραφή διδάσκει ότι ο Θεός είναι αιώνιος, αυθύπαρκτος (Δευτερονόμιο 33:27· Ψαλμός 90:2· Α΄ Τιμόθεον 1:17), δεν έχει δημιουργηθεί από κανέναν αλλά είναι Αυτός ο Δημιουργός (Γένεση 1· Ψαλμός 24:1· Ησαΐας 37:16· Κολοσσαείς 1:17–18).
3) Ένας μορμόνος που σκέπτεται να γίνει χριστιανός θα πρέπει ν' αντιληφθεί ότι ο μορμονισμός διδάσκει μια παραφουσκωμένη άποψη της ανθρωπότητας που είναι τελείως ασυνεπής με τη βιβλική διδασκαλία. Ο μορμονισμός διδάσκει πως κάθε άνθρωπος μπορεί να γίνει θεός (Διδασκαλίες του προφήτη Ιωσήφ Σμιθ· Διδαχή και Διαθήκες 132:20). Η Γραφή όμως διδάσκει επανειλημμένως ότι όλοι μας είμαστε εκ φύσεως αμαρτωλοί (Ιερεμίας 17:9, Ρωμαίους 3:10–23, 8:7) και ότι μόνον ο Θεός είναι Θεός (Α΄ Σαμουήλ 2:2· Ησαΐας 44:6, 8, 46:9). Στον Ησαΐα 43:10 γράφει τα λόγια του ίδιου του Θεού: «πριν από μένα άλλος Θεός δεν υπήρξε ούτε ύστερα από μένα θα υπάρχει». Το πώς μπορεί ο μορμονισμός να ισχυρίζεται ότι οι άνθρωποι θα γίνουν θεοί μπροστά σε μια τέτοια συντριπτική βιβλική απόδειξη αποτελεί μαρτυρία πως στα βάθη του ανθρώπου υπάρχει η επιθυμία να υφαρπάξει τον θρόνο του Θεού, επιθυμία που δημιουργήθηκε στην καρδιά του Σατανά (Ησαΐας 14:14) και μεταδόθηκε στον Αδάμ και την Εύα στον Κήπο (Γένεση 3:5). Η επιθυμία σφετερισμού του θρόνου του Θεού –ή έστω να τον μοιραστούμε- χαρακτηρίζει όλους όσους ανήκουν πνευματικά στον πατέρα τους, τον Διάβολο, ανάμεσά τους θα είναι και ο Αντίχριστος που θα ενεργήσει με αυτήν την επιθυμία στους έσχατους καιρούς (Β΄ Θεσσαλονικείς 2:3–4). Στη διαδρομή της Ιστορίας, πολλές ψευδείς θρησκείες έχουν σταθεί πάνω στην ίδια επιθυμία, ο άνθρωπος να γίνει Θεός. Ο Θεός, όμως, διακηρύττει ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός από Εκείνον, και δεν τολμούμε να Του αντισταθούμε.
4) Ένας μορμόνος που σκέπτεται να γίνει χριστιανός θα πρέπει ν' αντιληφθεί πως ο μορμονισμός διδάσκει ότι είμαστε ικανοί να κερδίσουμε τη σωτηρία μας, σε αντίθεση με τη διδασκαλία των Γραφών (Άρθρα της Πίστης, Νεφί 25:23). Αν και σίγουρα θα ζήσουμε διαφορετικά από τη στιγμή που πιστεύουμε, δεν είναι τα έργα που μας σώζουν αλλά μόνο η χάρη του Θεού δια της πίστης που μας την δίνει ως δώρο (Εφεσίους 2:4–10). Αυτό συμβαίνει διότι ο Θεός αποδέχεται μόνον τη δική Του τέλεια δικαιοσύνη. Ο Χριστός πέθανε στον σταυρό και αντάλλαξε την τελειότητά Του με την αμαρτία μας (Β΄ Κορινθίους 5:21). Μπορούμε να καταστούμε άγιοι στα μάτια του Θεού μόνο δια της πίστης στον Χριστό (Α΄ Κορινθίους 1:2).
Τελικά, η πίστη σ' έναν ψεύτικο Χριστό οδηγεί σε μια ψευδή σωτηρία. Κάθε σωτηρία που «κερδίζεται» είναι μια ψευδής σωτηρία (Ρωμαίους 3:20–28). Δεν μπορούμε απλά να είμαστε άξιοι της σωτηρίας με βάση αυτό που είμαστε. Αν δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε τον λόγο του Θεού, τότε δεν έχουμε καμία άλλη βάση άξια εμπιστοσύνης. Αν μπορούμε να εμπιστευθούμε τον λόγο του Θεού, τότε πρέπει ν' αναγνωρίσουμε πως ο λόγος Του είναι συνεπής και αξιόπιστος. Αν ο Θεός δεν μπορούσε να διατηρήσει τον λόγο Του ακριβώς, τότε δεν θα ήταν Θεός. Η διαφορά μεταξύ μορμονισμού και χριστιανισμού είναι ότι ο χριστιανισμός διακηρύττει έναν Θεό που είναι αιώνιος, αυθύπαρκτος, που ορίζει ένα τέλειο και άγιο πρότυπο, το οποίο δεν μπορούμε να ζήσουμε, και ο Οποίος λόγω της μεγάλης Του αγάπης πλήρωσε το τίμημα των αμαρτιών μας στέλνοντας τον Γιο Του να πεθάνει στον σταυρό για μας.
Αν είσαι έτοιμος να εμπιστευθείς την απολύτως επαρκή θυσία του Ιησού Χριστού, μπορείς να μιλήσεις στον Θεό με τα εξής λόγια: «Πατέρα Θεέ, γνωρίζω ότι είμαι αμαρτωλός και αξίζω την οργή σου. Αναγνωρίζω και πιστεύω ότι ο Χριστός είναι ο μόνος Σωτήρας. Εμπιστεύομαι μόνο τον Χριστό να με σώσει. Πατέρα Θεέ, συγχώρησέ με, καθάρισέ με και άλλαξέ με. Σ' ευχαριστώ για τη θαυμάσια χάρη Σου και το έλεός Σου!»
English
Είμαι μορμόνος· γιατί να σκέπτομαι πως πρέπει να γίνω χριστιανός;
