Ερώτηση
Ποια είναι κάποια από τα πράγματα που εμποδίζουν την αποτελεσματικότητα της προσευχής;
Απάντηση
Το πιο προφανές εμπόδιο για την προσευχή είναι η ύπαρξη ανομολόγητων αμαρτιών στην καρδιά του ανθρώπου που προσεύχεται. Επειδή ο Θεός μας είναι άγιος, υπάρχει φραγμός μεταξύ Αυτού και εμάς όταν εμφανιζόμαστε μπροστά Του με ανομολόγητες αμαρτίες. «Αλλά, οι ανομίες σας έβαλαν χωρίσματα ανάμεσα σε σας και στον Θεό σας, και οι αμαρτίες σας έκρυψαν το πρόσωπό Του από σας, για να μην ακούει» (Ησαΐας 59:2). Ο Δαυίδ συμφώνησε γιατί ήξερε από την πείρα του πως ο Θεός είναι μακριά από τους ανθρώπους που προσπαθούν να κρύψουν την αμαρτία τους: «Αν θωρούσα αδικία στην καρδιά μου, ο Κύριος δεν θα άκουγε» (Ψαλμός 66:18).
Η Βίβλος μιλάει για κάμποσα είδη αμαρτίας που εμποδίζουν την αποτελεσματικότητα της προσευχής. Πρώτον όταν ζούμε κατά τη σάρκα και όχι κατά το Πνεύμα δυσκολεύουμε την επιθυμία μας να προσευχόμαστε και την ικανότητά μας να επικοινωνούμε αποτελεσματικά με το Θεό. Αν και με την νεογέννεση λαμβάνουμε νέα ουσία, εκείνη κατοικεί στην παλιά σάρκα και αυτή η παλιά σκηνή είναι διεφθαρμένη και αμαρτωλή. Η σάρκα μπορεί να αναλάβει τον έλεγχο των πράξεων, των προθέσεων και των κινήτρων μας εκτός αν δεν είμαστε επιμελείς στην θανάτωση, διαμέσου τού Πνεύματος, των πράξεων του σώματος (προς Ρωμαίους 8:13) και δεν καθοδηγούμαστε από το Πνεύμα σε σωστές σχέσεις με το Θεό. Μόνο τότε θα μπορούμε να προσευχόμαστε σε κοντινή επικοινωνία μαζί Του.
Ένας από τους τρόπους με τους οποίους εκδηλώνεται η σάρκα είναι ο εγωισμός – το άλλο εμπόδιο μπροστά στην αποτελεσματική προσευχή. Όταν οι προσευχές μας κινητοποιούνται από ναρκισσισμό, όταν παρακαλούμε το Θεό για τα πράγματα που θέλουμε και όχι για αυτά που Εκείνος θέλει, τα κίνητρά μας παρεμποδίζουν τις προσευχές μας. «Κι αυτή είναι η παρρησία που έχουμε προς αυτόν, ότι: Αν ζητάμε κάτι σύμφωνα με το θέλημά Του, μας εισακούει» (1 επιστολή Ιωάννη 5:14). Να θέλουμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού είναι το ίδιο σαν να προσευχόμαστε με υπακοή μπροστά στο θέλημά Του, όποιο κι αν είναι αυτό, ανεξάρτητα αν το γνωρίζουμε ή όχι. Όπως και σε όλα τα υπόλοιπα και στην προσευχή ο Ιησούς πρέπει να είναι το παράδειγμά μας. Εκείνος πάντα προσευχόταν βάση του θελήματος του Πατρός Του. «Όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το δικό σου ας γίνει» (κατά Λουκά 22:42). Ναρκισσιστικές προσευχές είναι αυτές που πάντα θέλουν να ικανοποιήσουν τις εγωιστικές μας επιθυμίες και εμείς δεν πρέπει να περιμένουμε πως ο Θεός θα απαντήσει σε αυτές. «Ζητάτε, και δεν παίρνετε, επειδή ζητάτε με κακή πρόθεση, για να δαπανήσετε στις ηδονές σας» (επιστολή Ιακώβου 4:3).
Να ζούμε βάση των εγωιστικών, σαρκικών μας επιθυμιών επίσης παρεμποδίζει τις προσευχές μας επειδή αυτό οδηγεί σε σκλήρυνση της καρδιάς προς τους άλλους. Αν είμαστε αδιάφοροι προς τις ανάγκες των άλλων μπορούμε να αναμένουμε πως ο Θεός θα είναι αδιάφορος και προς τις δικές μας ανάγκες. Όταν πηγαίνουμε στο Θεό με προσευχή, το πρώτο μας μέλημα πρέπει να είναι το θέλημά Του. Το δεύτερο πρέπει να είναι οι ανάγκες των άλλων. Αυτό έπεται από την αντίληψη πως πρέπει να θεωρούμε τους άλλους πιο πάνω από μας και να φροντίζουμε για τα συμφέροντά τους περισσότερο από ότι για τα προσωπικά μας (προς Φιλιππησίους 2:3-4).
Μεγάλος φραγμός μπροστά στην αποτελεσματική προσευχή είναι η έλλειψη συγχώρεσης προς τους άλλους. Όταν αρνούμαστε να συγχωρήσουμε τους άλλους η πίκρα ριζώνει στην καρδιά μας και πνίγει τις προσευχές μας. Πώς μπορούμε να αναμένουμε ο Θεός να μας δώσει την ευλογία Του, σε εμάς τους ανάξιους αμαρτωλούς, αν έχουμε μέσα μας πίκρα και μίσος για τους άλλους; Αυτή η αρχή απεικονίζεται πολύ καλά στην παραβολή για τον υπηρέτη που δεν συγχώρεσε στο ευαγγέλιο του Ματθαίου 18:23-35. Αυτή η ιστορία μας διδάσκει πως ο Θεός μας έχει συγχωρήσει σαν υποχρέωση τα πράγματα που είναι πέρα από την δύναμή μας (την αμαρτία μας) και προσδοκεί να συγχωρέσουμε τους άλλους όπως μας έχει συγχωρήσει Εκείνος. Οι προσευχές μας θα εμποδίζονται αν αρνηθούμε να το κάνουμε αυτό.
Άλλο μεγάλο εμπόδιο μπροστά στην αποτελεσματική προσευχή είναι η απιστία και η αμφιβολία. Αυτό δεν σημαίνει πως όταν ερχόμαστε μπροστά στο Θεό με την πεποίθηση ότι Εκείνος θα μας δώσει τα πράγματα για τα οποία τον παρακαλούμε, πως ο Θεός είναι υποχρεωμένος με κάποιο τρόπο να το κάνει. Η προσευχή αναμφίβολα σημαίνει να προσευχόμαστε με την πεποίθηση και την αντίληψη του χαρακτήρα του Θεού, της ουσίας και των κινήτρων Του. «Χωρίς, μάλιστα, πίστη είναι αδύνατον κάποιος να τον ευαρεστήσει• επειδή, αυτός που προσέρχεται στον Θεό, πρέπει να πιστέψει, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης σ' αυτούς που τον εκζητούν» (προς Εβραίους 11:6). Όταν ερχόμαστε στο Θεό προσευχόμενοι και αμφιβάλουμε για τον χαρακτήρα Του, για τους στόχους και τις υποσχέσεις Του, Τον θίγουμε τρομερά. Η πεποίθησή μας πρέπει να στηρίζεται στην ικανότητά Του να απαντήσει θετικά σε κάθε προσευχή που αντιστοιχεί στο θέλημά Του και στην πρόθεσή Του για την ζωή μας. Πρέπει να προσευχόμαστε με την κατανόηση πως ότι και να σχεδιάζει Εκείνος αυτό είναι το καλύτερο δυνατό σενάριο. «Ας ζητάει, όμως, με πίστη, χωρίς να διστάζει καθόλου• επειδή, αυτός που διστάζει μοιάζει με κύμα τής θάλασσας, που κινείται από τους ανέμους και συνταράζεται. Επειδή, ας μη νομίζει ο άνθρωπος εκείνος ότι θα πάρει κάτι από τον Κύριο, άνθρωπος δίγνωμος είναι ακατάστατος σε όλους τούς δρόμους του (Ιακώβου 1:6-8).
Στο τέλος οι διαφωνίες στο σπίτι είναι κατηγορηματικό εμπόδιο μπροστά στην προσευχή. Ο Πέτρος συγκεκριμένα το αναφέρει αυτό σαν εμπόδιο στις προσευχές του συζύγου, του οποίου η συμπεριφορά προς τη γυναίκα του, δεν είναι ευάρεστη στον Κύριο. «Οι άνδρες, παρόμοια, συνοικείτε με τις γυναίκες σας με φρόνηση, αποδίδοντας τιμή στο γυναικείο γένος ως σε ασθενέστερο σκεύος, και ως σε συγκληρονόμους τής χάρης τής ζωής, για να μη εμποδίζονται οι προσευχές σας» (1 Πέτρου 3:7). Εκεί όπου υπάρχουν σοβαρές συγκρούσεις στις οικογενειακές σχέσεις και η κεφαλή της οικογένειας δεν δείχνει τις προθέσεις που ο απόστολος Πέτρος αναφέρει, η προσευχητική επικοινωνία με το Θεό παρεμποδίζεται. Με τον ίδιο τρόπο οι γυναίκες πρέπει να ακολουθούν τις βιβλικές αρχές για υπακοή στους συζύγους τους, σαν σε κεφαλές των νοικοκυριών, αν θέλουν οι προσευχές τους να μην παρεμποδίζονται.
Ευτυχώς όλα αυτά τα εμπόδια μπροστά στην προσευχή μπορεί να επιλυθούν άμεσα μέσω του ερχομού μπροστά στο Θεό με εξομολόγηση και μετάνοια. Από την πρώτη επιστολή του Ιωάννη (1:9) λαμβάνουμε επιβεβαίωση πως «αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία». Και μόλις το κάνουμε αυτό χαιρόμαστε ένα καθαρό και ανοιχτό κανάλι επικοινωνίας με το Θεό και οι προσευχές μας όχι μόνο θα εισακουσθούν και θα απαντηθούν αλλά και θα γεμίσουμε με βαθιά χαρά.
English
Ποια είναι κάποια από τα πράγματα που εμποδίζουν την αποτελεσματικότητα της προσευχής;
