Ερώτηση
Τι λέει η Αγία Γραφή για την προσευχή / ομιλία με τους νεκρούς;
Απάντηση
Η προσευχή στους νεκρούς απαγορεύεται αυστηρά στην Αγία Γραφή. Στο Δευτερονόμιο 18:11 μας λέει ότι εκείνος που συμβουλεύεται τους νεκρούς «είναι μισητός στον Κύριο». Η ιστορία του Σαούλ που συμβουλεύτηκε ένα μέντιουμ για να καλέσει το πνεύμα του νεκρού Σαμουήλ, κατέληξε στον θάνατό του «γιατί απίστησε στον Κύριο: δεν υπάκουσε στις εντολές του, κι επιπλέον πήγε και συμβουλεύτηκε μια νεκρομάντισσα και ζήτησε τις οδηγίες της αντί να συμβουλευτεί τον Κύριο» (Α΄ Σαμουήλ 28:1-25, Α΄ Χρονικών 10:13-14). Ο Θεός έχει δηλώσει πως δεν πρέπει να γίνονται τέτοια πράγματα.
Ας θεωρήσουμε τα χαρακτηριστικά του Θεού. Ο Θεός είναι πανταχού παρών και μπορεί ν' ακούει κάθε προσευχή στον κόσμο (Ψαλμός 139:7-12). Ένας άνθρωπος, από την άλλη πλευρά, δεν έχει αυτήν την ιδιότητα. Ο Θεός, επίσης, είναι ο μόνος που έχει τη δύναμη ν' απαντά προσευχές. Από την άποψη αυτή, ο Θεός είναι παντοδύναμος (Αποκάλυψη 19:6). Αυτή είναι σίγουρα μια ιδιότητα που κανένας άνθρωπος –ζωντανός ή νεκρός- δεν έχει. Τελικά, ο Θεός είναι παντογνώστης (Ψαλμός 147:4-5). Πριν ακόμη προσευχηθούμε, ο Θεός γνωρίζει τις πραγματικές μας ανάγκες και μάλιστα καλύτερα από μας. Όχι μόνο γνωρίζει τις ανάγκες μας αλλά και απαντάει στις προσευχές μας σύμφωνα με το τέλειο θέλημά Του.
Έτσι, προκειμένου ένας νεκρός να δεχθεί προσευχές, θα πρέπει ν' ακούσει τις προσευχές, να έχει τη δύναμη ν' απαντήσει και να γνωρίζει πώς ν' απαντήσει με τον καλύτερο τρόπο για τον άνθρωπο που προσεύχεται. Μόνον ο Θεός ακούει και απαντά στην προσευχή ένεκα της τέλειας ουσίας Του και ένεκα αυτού που οι θεολόγοι αποκαλούν «εμμένεια». Εμμένεια είναι η ιδιότητα του Θεού που Τον κάνει να συμμετέχει ευθέως στις υποθέσεις της ανθρωπότητας (Α΄ Τιμόθεον 6:14-15)· αυτή περιλαμβάνει τις απαντήσεις στις προσευχές.
Ο Θεός συνεχίζει ν' ασχολείται με τον άνθρωπο και τον προορισμό του και αφού αυτός πεθάνει. Το Εβραίους 9:27 λέει: «Οι άνθρωποι μία φορά πεθαίνουν κι ύστερα κρίνονται από τον Θεό» (ΝΜΒ). Όταν κάποιος πεθαίνει εν Χριστώ, πηγαίνει στον Ουρανό, στον Κύριο (Β΄ Κορινθίους 5:1-9, ειδικά το εδάφιο 8)· αν πεθάνει με τις αμαρτίες του, πηγαίνει στην κόλαση, και τελικά καθένας που θα βρεθεί στην κόλαση ρίχνεται στη λίμνη της φωτιάς (Αποκάλυψη 20:14-15).
Ο άνθρωπος που θα υποφέρει με αγωνία δεν θα μπορεί ν' ακούσει και ν' απαντήσει σε προσευχή, όπως επίσης κι εκείνος που θα ζει την ουράνια ευδαιμονία με τον Θεό. Αν προσευχόμαστε σε κάποιον που βρίσκεται σε αιώνια αγωνία, θα πρέπει να προσδοκούμε πως μπορεί να μας ακούσει και ν' απαντήσεις στις προσευχές μας; Παρομοίως, θα πρέπει κάποιος που βρίσκεται στον Ουρανό να νοιάζεται για τα προσωρινά προβλήματά μας στη γη; Ο Θεός έχει δώσει τον Γιο Του, τον Ιησού Χριστό ως μεσίτη μεταξύ Θεού και ανθρώπου (Α΄ Τιμόθεον 2:5). Με τον μεσίτη μας, τον Ιησού Χριστό, μπορούμε να πλησιάζουμε τον Θεό. Γιατί να θέλουμε να Τον πλησιάσουμε μέσω ενός αμαρτωλού, νεκρού ανθρώπου, ιδιαίτερα όταν αυτή η πρακτική ενέχει τον κίνδυνο να ξεσπάσει η οργή του Θεού;
English
Τι λέει η Αγία Γραφή για την προσευχή / ομιλία με τους νεκρούς;
