Ερώτηση
Τι είναι η προσευχή με γλώσσες; Είναι η προσευχή με γλώσσες μια γλώσσα προσευχής μεταξύ ενός πιστού και του Θεού;
Απάντηση
Ως υπόβαθρο, διαβάστε το άρθρο μας σχετικά με το χάρισμα της γλωσσολαλιάς. Υπάρχουν τέσσερα κύρια χωρία της Γραφής που αναφέρονται ως αποδεικτικά στοιχεία για την προσευχή με γλώσσες: Προς Ρωμαίους 8:26, Α΄ Κορινθίους 14:4-17, Εφεσίους 6:18 και Ιούδα εδάφιο 20. Τα εδάφια προς Εφεσίου 6:18 και Ιούδα εδάφιο 20 αναφέρουν «προσευχή εν Πνεύματι». Ωστόσο, η γλωσσολαλιά ως γλώσσα προσευχής δεν είναι μια πιθανή ερμηνεία του «προσεύχεστε εν Πνεύματι».
Το εδάφιο προς Ρωμαίους 8:26 μας διδάσκει «Παρόμοια, όμως, και το Πνεύμα συμβοηθάει στις ασθένειές μας• επειδή, το τι να προσευχηθούμε, καθώς πρέπει, δεν ξέρουμε, αλλά το ίδιο το Πνεύμα ικετεύει για χάρη μας με στεναγμούς αλάλητους.» Δύο βασικά σημεία καθιστούν εξαιρετικά απίθανο ότι το εδάφιο προς Ρωμαίους 8:26 αναφέρεται στη γλωσσολαλιά ως γλώσσα προσευχής. Πρώτον, το προς Ρωμαίους 8:26 αναφέρει ότι είναι το Πνεύμα που «ικετεύει» όχι οι πιστοί. Δεύτερον, το προς Ρωμαίους 8:26 αναφέρει ότι η «ικεσία» του Πνεύματος γίνεται με «στεναγμούς αλάλητους». Η ουσία της γλωσσολαλιάς είναι η προφορά λέξεων.
Αυτό μας αφήνει με το Α΄ Κορινθίους 14:4-17 και ειδικά το εδάφιο 14: «Επειδή, αν προσεύχομαι με γλώσσα, το πνεύμα μου προσεύχεται, αλλά ο νους μου μένει ακαρποφόρητος.» Το Α΄ Κορινθίους 14:14 σαφώς αναφέρει «προσευχή με γλώσσα». Αυτό τι σημαίνει; Πρώτον, η μελέτη των συμφραζόμενων είναι εξαιρετικά πολύτιμη. Το κεφάλαιο 14 στην Α΄ Κορινθίους είναι πρωταρχικά μια σύγκριση μεταξύ των χαρισμάτων της γλωσσολαλιάς και της προφητείας. Τα εδάφια 2-5 κάνουν ξεκάθαρο ότι ο απόστολος Παύλος βλέπει την προφητεία ως ένα ανώτερο χάρισμα από αυτό της γλωσσολαλιάς. Ταυτόχρονα, ο Παύλος εξηγεί την αξία της γλωσσολαλιάς και δηλώνει ότι είναι χαρούμενος που μπορεί να μιλάει με γλώσσες περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον (εδάφιο 18).
Στις Πράξεις το κεφάλαιο 2 περιγράφει την πρώτη εμφάνιση του χαρίσματος της γλωσσολαλιάς. Την ημέρα της πεντηκοστής οι απόστολοι μιλούσαν με γλώσσες. Στις Πράξεις στο κεφάλαιο 2 γίνεται ξεκάθαρο ότι οι απόστολοι μιλούσαν ανθρώπινες γλώσσες (Πράξεις 2:6-8). Η λέξη «γλώσσες» στο κεφάλαιο 2 στις Πράξεις και κεφάλαιο 14 στην Α΄ Κορινθίους έχει την έννοια της «διαλέκτου». Το χάρισμα της γλωσσολαλιάς ήταν η ικανότητα να μιλάει ο ομιλητής σε μια γλώσσα που δεν γνώριζε, με σκοπό να μεταδώσει το Ευαγγέλιο σε κάποιον που μιλούσε αυτήν την γλώσσα. Στην πολιτισμική περιοχή της Κορίνθου, φαίνεται ότι το χάρισμα της γλωσσολαλιάς ήταν ιδιαίτερα πολύτιμο και διακεκριμένο. Οι Κορίνθιοι πιστοί ήταν ικανοί να μεταδίδουν καλύτερα το Ευαγγέλιο και τον Λόγο του Θεού ως αποτέλεσμα του χαρίσματος της γλωσσολαλιάς. Ωστόσο, ο Παύλος έκανε απόλυτα ξεκάθαρο ότι ακόμα και με αυτή την χρήση της γλωσσολαλιάς θα έπρεπε να γίνεται ερμηνεία ή «μετάφραση» (Α΄ Κορινθίους 14:13, 27). Ένας Κορίνθιος πιστός θα γλωσσολαλούσε, διακηρύσσοντας την Θεία αλήθεια σε κάποιον που μιλούσε αυτή την γλώσσα και στη συνέχεια αυτός ο πιστός ή κάποιος άλλος πιστός στην εκκλησία θα ερμήνευε τι ειπώθηκε έτσι ώστε ολόκληρο το εκκλησίασμα να μπορεί να καταλάβει.
Τι είναι λοιπόν η προσευχή με γλώσσες και πως διαφέρει από την γλωσσολαλιά; Το Α΄ Κορινθίους 14:13-17 υποδεικνύει ότι η προσευχή με γλώσσες θα πρέπει επίσης να ερμηνεύεται. Ως συμπέρασμα, φαίνεται ότι η προσευχή με γλώσσες είναι η προσφορά μιας προσευχής στο Θεό. Αυτή η προσευχή μπορούσε να υπηρετήσει κάποιον που μιλούσε αυτή τη γλώσσα αλλά επίσης θα χρειαζόταν ερμηνεία έτσι ώστε ολόκληρο το σώμα να μπορεί να εποικοδομηθεί.
Με αυτή την άποψη δεν συμφωνούν αυτοί που πιστεύουν ότι η προσευχή με γλώσσες είναι μια προσευχή σε πνευματική γλώσσα. Αυτή η εναλλακτική αντίληψη μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: η προσευχή με γλώσσες είναι μία προσωπική προσευχή σε μια πνευματική γλώσσα μεταξύ του πιστού και του Θεού (Α΄ Κορινθίους 13:1) που ο πιστός χρησιμοποιεί για την εποικοδόμησή του (Α΄ Κορινθίους 14:4). Αυτή η αντίληψη είναι εξωβιβλική για τους παρακάτω λόγους: 1) Πως μπορεί η προσευχή με γλώσσες να είναι μια προσωπική προσευχή ενώ θα πρέπει να ερμηνεύεται (Α΄ Κορινθίους 14:13-17); 2) Πως μπορεί η προσευχή με γλώσσες να είναι για την προσωπική εποικοδόμηση όταν η Γραφή λέει ότι τα πνευματικά χαρίσματα είναι για την εποικοδόμηση της εκκλησίας και όχι την προσωπική μας (Α΄ Κορινθίους 12:7). 3) Πως μπορεί η προσευχή με γλώσσες να είναι μία προσωπική προσευχή εάν η γλωσσολαλιά είναι «σημείο προς τους άπιστους» (Α΄ Κορινθίους 14:22)? 4) Η Αγία Γραφή το κάνει ξεκάθαρο ότι δεν κατέχουν όλοι το χάρισμα της γλωσσολαλιάς (Α΄ Κορινθίους 12:11, 28-30). Πως μπορεί η προσευχή με γλώσσες να είναι ένα χάρισμα για προσωπική εποικοδόμηση εάν δεν μπορεί να το έχει ο κάθε πιστός; Δεν χρειαζόμαστε όλοι να εποικοδομούμαστε;
Κάποιοι πιστεύουν ότι η προσευχή με γλώσσες είναι μια «μυστική κωδικοποιημένη γλώσσα» που εμποδίζει τον σατανά και τους δαίμονές του να καταλαβαίνουν τις προσευχές μας και έτσι να έχουν πλεονέκτημα απέναντί μας. Αυτή η αντίληψη είναι εξωβιβλική για τους παρακάτω λόγους: 1) Η Καινή Διαθήκη συνεχώς περιγράφει τη γλωσσολαλιά ως μια ανθρώπινη γλώσσα. Είναι απίθανο ο σατανάς και οι δαίμονές του να μην είναι ικανοί να καταλάβουν ανθρώπινες γλώσσες. 2) Η Αγία Γραφή καταγράφει αμέτρητους πιστούς που προσεύχονται στη γλώσσα τους, φωναχτά χωρίς καμία ανησυχία ότι ο σατανάς θα υποκλέψει την προσευχή τους. Ακόμα και αν ο σατανάς και / ή δαίμονές του ακούνε και καταλαβαίνουν τις προσευχές μας, δεν έχουν καμιά απολύτως δύναμη να εμποδίσουν τον Θεό να απαντήσει στις προσευχές σύμφωνα με το θέλημά Του. Ξέρουμε ότι ο Θεός ακούει τις προσευχές μας και το γεγονός αυτό καθιστά άσχετο εάν ο σατανάς και οι δαίμονές του ακούνε και καταλαβαίνουν τις προσευχές μας.
Τι λέμε επομένως για τους πολλούς Χριστιανούς που έχουν βιώσει την προσευχή με γλώσσες και την βρίσκουν εποικοδομητική; Πρώτον, πρέπει να βασίζουμε την πίστη και την πρακτική μας στη Γραφή όχι στην πείρα μας. Θα πρέπει να εξετάζουμε τα βιώματά μας υπό το φως της Γραφής και όχι να ερμηνεύουμε την Γραφή υπό το φως των βιωμάτων μας. Δεύτερον, πολλές λατρείες και θρησκείες στο κόσμο επίσης αναφέρουν περιπτώσεις γλωσσολαλιάς και προσευχής με γλώσσες. Προφανώς, και το Άγιο Πνεύμα δεν έδωσε σ΄ αυτά τα άτομα που δεν είναι πιστοί τα χαρίσματα αυτά. Έτσι φαίνεται ότι οι δαίμονες μπορούν να υποκριθούν το χάρισμα της γλωσσολαλιάς. Αυτό θα πρέπει να μας κάνει να ελέγχουμε ακόμα πιο προσεχτικά τις εμπειρίες μας με την Γραφή. Τρίτον, μελέτες έδειξαν ότι η γλωσσολαλιά και η προσευχή με γλώσσες μπορεί να είναι και αποτέλεσμα εκπαίδευσης. Διαμέσου της ακοής και της παρατήρησης άλλων να γλωσσολαλούν, μπορεί κάποιος να μάθει την διαδικασία ακόμα και υποσυνείδητα. Αυτή είναι η πιο πιθανή εξήγηση για την συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων γλωσσολαλιάς και προσευχής με γλώσσες μεταξύ των Χριστιανών. Τέταρτον, η αίσθηση της «προσωπικής εποικοδόμησης» είναι φυσική. Το ανθρώπινο σώμα παράγει αδρεναλίνη και ενδορφίνες όταν δοκιμάζει κάτι νέο, συναρπαστικό, συναισθηματικό και / ή αποσυνδέεται από τη λογική σκέψη.
Η προσευχή με γλώσσες είναι σίγουρα ένα θέμα πάνω στο οποίο οι Χριστιανοί μπορούν με σεβασμό και αγάπη να συμφωνούν ότι διαφωνούν. Η προσευχή με γλώσσες δεν καθορίζει την σωτηρία. Η προσευχή με γλώσσες δεν είναι αυτό που ξεχωρίζει έναν ώριμο Χριστιανό από έναν ανώριμο Χριστιανό. Είτε υπάρχει ή όχι ένα τέτοιο πράγμα όπως η προσευχή με γλώσσες ως γλώσσα προσωπικής προσευχής δεν είναι θεμελιώδης για την χριστιανική πίστη. Έτσι, ενώ εμείς πιστεύουμε ότι η Βιβλική ερμηνεία της προσευχής με γλώσσες απέχει από την ιδέα μιας γλώσσας προσωπικής προσευχής για προσωπική εποικοδόμηση, επίσης αναγνωρίζουμε ότι αυτοί που εφαρμόζουν αυτή την πρακτική είναι αδερφοί και αδερφές εν Χριστό και είναι άξιοι της αγάπης και του σεβασμού μας.
English
Τι είναι η προσευχή με γλώσσες; Είναι η προσευχή με γλώσσες μια γλώσσα προσευχής μεταξύ ενός πιστού και του Θεού;
