Ερώτηση
Προγαμιαίο σεξ – γιατί οι χριστιανοί εναντιώνονται σθεναρά σ’ αυτό;
Απάντηση
Το προγαμιαίο σεξ περιλαμβάνει κάθε είδος σεξουαλικής επαφής πριν το ζευγάρι εισέλθει νομικώς στην σχέση τού γάμου. Υπάρχουν κάποιοι λόγοι για τους οποίους οι Γραφές και ο παραδοσιακός χριστιανισμός αντιτίθενται σ’ αυτό. Ο Θεός σχεδίασε το σεξ ν’ αποτελεί απόλαυση στο πλαίσιο τής έγγαμης σχέσης ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Η μετακίνησή του από το πλαίσιο αυτό ισοδυναμεί με διαφθορά τής χρήσης του και σημαντικό περιορισμό τής απόλαυσής του. Η σεξουαλική επαφή ενέχει ένα επίπεδο οικειότητας που δεν βιώνεται σε καμία άλλη ανθρώπινη σχέση. Όταν ο Θεός ένωσε τον Αδάμ και την Εύα δια του γάμου, καθιέρωσε την σχέση τής «μίας σάρκας». Το Γένεση 2:24 μας λέει ότι ο άνδρας θ’ αφήσει την οικογένειά του, θα προσκολληθεί στην γυναίκα του, και θα γίνουν οι δύο «μία σάρκα».
Η ιδέα αυτή μεταφέρεται στην Καινή Διαθήκη· το βλέπουμε στα λόγια τού Ιησού στον Ματθαίο 19:5 και στον Μάρκο 10:7. Ο Παύλος επεξηγεί την ιδέα στην Α΄ Κορινθίους 6:12-20, στην συζήτηση που κάνει για την κυριότητα τού Θεού πάνω στα σώματά μας αλλά και στις ψυχές μας. Γράφει πως όταν ένας άνδρας ενώνεται σωματικά με μια πόρνη, γίνονται «μία σάρκα» (εδάφιο 16). Είναι σαφές ότι η σεξουαλική σχέση είναι ξεχωριστή. Το ζευγάρι που συνευρίσκεται σεξουαλικά βιώνει ένα επίπεδο ευαλωτότητας, και αυτό θα πρέπει να συμβαίνει μόνο στο πλαίσιο μιας αφοσιωμένης, έμπιστης συζυγικής ένωσης.
Υπάρχουν, γενικώς, δύο πλαίσια για το προγαμιαίο σεξ. Υπάρχει το πλαίσιο τής σεξουαλικής σχέσης κατά το οποίο «αγαπάμε ο ένας τον άλλον και είμαστε αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλον, αλλά απλώς δεν θέλουμε να περιμένουμε ως να παντρευτούμε», και υπάρχει το πλαίσιο τού «περιστασιακού σεξ». Το πρώτο εκλογικεύεται συχνά με την ιδέα ότι το ζευγάρι σίγουρα θα καταλήξει στον γάμο, έτσι δεν είναι αμαρτία που τώρα έχουν συζυγικές σχέσεις. Αυτή η στάση όμως δείχνει ανυπομονησία και έλλειψη σεβασμού προς τον εαυτό τους και προς τον άλλον. Μετακινεί την ιδιαίτερη φύση τής σχέσης από το κανονικό της πλαίσιο, πράγμα που υπονομεύει την ιδέα καθ’ εαυτήν ότι υπάρχει πλαίσιο. Αν αποδεχθούμε την συμπεριφορά αυτήν, δεν θα χρειαστεί πολύ και θα θεωρήσουμε αποδεκτή κάθε εξωσυζυγική σχέση. Λέγοντας στον μελλοντικό μας σύντροφο ότι αξίζει να περιμένουμε, συμβάλλουμε στην ενίσχυση τής σχέσης και την αύξηση τού επιπέδου αφοσίωσης.
Το περιστασιακό σεξ είναι αχαλίνωτο σε πολλές κοινωνίες. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει «περιστασιακό» σεξ, ένεκα τού βάθους τής οικειότητας που χαρακτηρίζει την σεξουαλική σχέση. Μια αναλογία εδώ θα βοηθήσει. Αν κολλήσουμε ένα αντικείμενο με ένα άλλο, θα κολλήσουν μεταξύ τους. Αν επιχειρήσουμε να το απομακρύνουμε, θα μείνει πίσω ένα κατάλοιπο· όσο περισσότερο μένουν κολλημένα, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το κατάλοιπο. Αν πάρουμε αυτό το κολλημένο αντικείμενο και το κολλήσουμε σε διάφορα αντικείμενα επανειλημμένως, θ’ αφήνει κατάλοιπα όπου το κολλάμε, και τελικώς θα χάσει την ικανότητά του να κολλάει κάπου. Αυτό μοιάζει πολύ μ’ αυτό που συμβαίνει σε μας όταν εμπλεκόμαστε στο «περιστασιακό» σεξ. Κάθε φορά που εγκαταλείπουμε μια σεξουαλική σχέση, εγκαταλείπουμε πίσω ένα τμήμα τού εαυτού μας. Οσο περισσότερο χρόνο κράτησε μια σχέση, τόσο περισσότερο αφήσαμε πίσω και αναλόγως χάσαμε από τον εαυτό μας. Καθώς μετακινούμαστε από σύντροφο σε σύντροφο, συνεχίζουμε να χάνουμε κάτι λίγο από τον εαυτό μας κάθε φορά, και τελικώς μπορεί να χάσουμε τελείως την ικανότητά μας να κρατήσουμε μια σταθερή σεξουαλική σχέση. Η σεξουαλική σχέση είναι τόσο δυνατή και τόσο στενή, που δεν μπορούμε να μπούμε σ’ αυτήν μ’ ελαφρότητα, ασχέτως του πόσο εύκολο φαίνεται να είναι.
Ετσι, υπάρχει ελπίδα; Όταν ένας χριστιανός που έχει εμπλακεί στο προγαμιαίο σεξ, ή όταν κάποιος/α που έχει χάσει την παρθενία του/της έρχεται στον Χριστό, το Αγιο Πνεύμα θα τον/την ελέγξει για την αμαρτία και θα λυπηθεί γι’ αυτό που έκανε. Είναι, όμως, σημαντικό —και μάλιστα ζωτικό— να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχει αμαρτία που δεν μπορεί να επιδράσει σ’ αυτήν το αίμα τού Ιησού. Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, όχι μόνον θα μας συγχωρήσει, αλλά και θα μας καθαρίσει από «κάθε αδικία» (Α΄ Ιωάννου 1:9). Κι ακόμη, πλέον της άφεσης (που καθ’ εαυτή είναι ένδοξη), ο Θεός αποκαθιστά. Στον Ιωήλ 2:25 ο Θεός λέει στον Ισραήλ ότι θ’ αποκαθιστούσε τα χρόνια που κατέφαγε η ακρίδα. Δεν πρόκειται για μια υπόσχεση που ευθέως απευθύνεται στους χριστιανούς, αλλά δείχνει πραγματικά ότι είναι στον χαρακτήρα τού Θεού να κάνει αποκατάσταση. Το προγαμιαίο σεξ κατατρώει σαν την ακρίδα την αίσθηση τού εαυτού μας, την αυτοεκτίμησή μας και την αντίληψη μας περί συγχώρησης. Αλλά ο Θεός μπορεί ν’ αποκαταστήσει όλα αυτά τα πράγματα. Οι Γραφές επίσης μας λένε πως όταν ερχόμαστε στον Χριστό, γινόμαστε νέα δημιουργήματα (Β΄ Κορινθίους 5:17), έτσι, εκείνος που ενεπλάκη σε προγαμιαίο σεξ, όταν έρχεται στον Χριστό αναγεννιέται από τον Θεό σ’ έναν νέο άνθρωπο· τα παλιά πέρασαν, όλα έγιναν καινούρια.
Τελικώς, γνωρίζουμε ότι ως χριστιανοί ανακαινιζόμαστε κάθε μέρα από το Αγιο Πνεύμα καθώς πορευόμαστε με τον Ιησού. Το Κολοσσαείς 3:10 μας λέει ότι ο καινούριος εαυτός μας ανακαινίζεται μέρα με την ημέρα σύμφωνα με την εικόνα τού Δημιουργού μας. Δεν υπάρχει αμαρτία που δεν την αγγίζει η ελπίδα. Η δύναμη τού ευαγγελίου είναι διαθέσιμη σε όλους όσους εμπιστεύονται τον Ιησού για άφεση αμαρτιών.
English
Προγαμιαίο σεξ – γιατί οι χριστιανοί εναντιώνονται σθεναρά σ’ αυτό;
