Ερώτηση
Επηρεάζει η σωτηρία κάτι περισσότερο πέραν της ζωής μετά τον θάνατο;
Απάντηση
Δίνουμε συχνά έμφαση στο πώς η σωτηρία επιδρά στη μετά θάνατο ζωή αλλά παραμελούμε να θεωρήσουμε το τι επίδραση πρέπει να έχει στη ζωή μας εδώ και τώρα. Το γεγονός της πίστης στον Χριστό συνιστά ορόσημο στη ζωή κατά πολλούς τρόπους –άπαξ και σωζόμαστε, ελευθερωνόμαστε από την αμαρτία και λαμβάνουμε καινούρια ζωή και καινούρια προοπτική. Ο Τζον Νιούτον το έθεσε ως εξής, «κάποτε ήμουν χαμένος αλλά τώρα με βρήκε, ήμουν τυφλός αλλά τώρα βλέπω». Μετά τη σωτηρία, όλα αλλάζουν.
Συναντάμε στις Επιστολές μια συνεχή έμφαση στον τρόπο που ζούμε την καθημερινότητα. Σύμφωνα με το Εφεσίους 2:10, ο λόγος που έχουμε σωθεί δεν είναι απλά και μόνο για να περάσουμε την αιωνιότητα στον Ουρανό, αλλά και για «να κάνουμε καλά έργα, που ο Θεός προετοίμασε για μας». Αυτά τα «καλά έργα» πρέπει να γίνουν εδώ, σ' αυτόν τον κόσμο. Αν η αιώνια σωτηρία μας δεν αντανακλάται στην καθημερινή μας ζωή, υπάρχει πρόβλημα.
Ο Ιάκωβος έγραψε την επιστολή του να ενθαρρύνει μια εφαρμοσμένη πίστη. Η σωτηρία μας πρέπει να μας φέρει στο σημείο να ελέγχουμε τη γλώσσα μας (Ιακώβου 1:26) και σε άλλες αλλαγές στη ζωή μας. Η πίστη που ισχυρίζεται ότι υπάρχει χωρίς τη μαρτυρία των καλών έργων είναι «νεκρή» (Ιακώβου 2:20). Ο Παύλος έγραψε στην Α΄ Θεσσαλονικείς 2:12 ότι θα πρέπει «να περπατάμε αντάξια του Θεού, που μας προσκαλεί στη δική του βασιλεία και δόξα». Το φυσιολογικό αποτέλεσμα της σωτηρίας είναι μια ζωή παράδοσης και υπακοής στον Θεό. Ο Χριστός δίδαξε ότι είμαστε δούλοι Του που μας έχει αναθέσει να πραγματευτούμε ενόσω προσδοκούμε την επιστροφή Του (Λουκάς 19:12–27).
Στο βιβλίο της Αποκάλυψης ο Θεός στέλνει επιστολές στις επτά εκκλησίες (Αποκάλυψη 2-3), και στην κάθε μία υπάρχουν συγκεκριμένες περιοχές της καθημερινής ζωής που είτε επαινούνται είτε ελέγχονται. Στην εκκλησία της Εφέσου αναγνώρισε τον κόπο της και την υπομονή της και στην εκκλησία της Σμύρνης την πιστότητα στις δοκιμασίες και την φτώχεια. Στο άλλο άκρο του πεδίου, η εκκλησία της Περγάμου ελέγχθηκε για την ανοχή της ψευδούς διδασκαλίας και η εκκλησία των Θυατείρων ελέγχθηκε διότι ακολουθούσε έναν ψευδοδιδάσκαλο σε σεξουαλικές αμαρτίες. Είναι προφανές πως ο Χριστός θεωρούσε τη σωτηρία ως κάτι που έπρεπε να επηρεάζει την καθημερινή ζωή μας και όχι μόνο την μετά τον θάνατο.
Η σωτηρία αποτελεί το εναρκτήριο σημείο της καινούριας ζωής (Β΄ Κορινθίους 5:17). Ο Θεός έχει την ικανότητα ν' αποκαταστήσει και ν' ανοικοδομήσει ό,τι κατέστρεψε η αμαρτία. Στον Ιωήλ 2:25, ο Θεός υπόσχεται στον Ισραήλ πως αν και έφερε κρίση επάνω του εξαιτίας των αμαρτιών του, μπορεί να «αναπληρώσει τα χρόνια που κατέφαγε η ακρίδα», όταν μετανοήσει και επιστρέψει σ' Αυτόν. Μια παρόμοια αποκατάσταση υπόσχεται στον Ισραήλ στο Ζαχαρίας 10:6. Λέγοντας αυτό δεν εννοούμε πως η σωτηρία τα κάνει όλα να είναι καλά και η ζωή μας εδώ στον κόσμο γίνεται ελεύθερη από προβλήματα. Υπάρχουν καιροί που ο Θεός επιλέγει να επιτρέψει δυσκολίες ως υπενθύμιση του υψηλού τιμήματος της αμαρτίας ή της ανάγκης μας να στηριζόμαστε περισσότερο σ' Αυτόν. Αντιμετωπίζουμε, όμως, αυτές τις δοκιμασίες με καινούρια προοπτική από πάνω. Στην πραγματικότητα, οι δυσκολίες που υπομένουμε αποτελούν δώρα από τον Θεό που μας κάνουν ν' αυξάνουμε στην πίστη και μας εξοπλίζουν για να είμαστε ευλογία στους άλλους (Β΄ Κορινθίους 1:4–6, 12:8–10).
Στη διακονία του Χριστού, όποιος πήγε σ' Αυτόν με πίστη άλλαξε για πάντα. Ο δαιμονισμένος της Δεκάπολης πήγε σπίτι του ευαγγελιστής (Μάρκος 5:20). Οι λεπροί επανασυνδέθηκαν με την κοινωνία, καθαροί και χαρούμενοι (Λουκάς 17:15–16). Οι ψαράδες έγιναν απόστολοι (Ματθαίος 4:19), οι τελώνες έγιναν φιλάνθρωποι και οι αμαρτωλοί έγιναν άγιοι (Λουκάς 19:8–10). Σωζόμαστε με την πίστη (Εφεσίους 2:8), και η αλλαγή που φέρνει η σωτηρία ξεκινάει τώρα.
English
Επηρεάζει η σωτηρία κάτι περισσότερο πέραν της ζωής μετά τον θάνατο;
