Ερώτηση
Γιατί η επιστημονική κοινότητα αντιτίθεται έτσι στον δημιουργισμό;
Απάντηση
Είναι σημαντικό να κάνουμε διάκριση μεταξύ τών όρων «επιστήμη» και «επιστημονική κοινότητα». Η επιστήμη ασχολείται με την παρατήρηση, το πείραμα και την εξήγηση τών φαινομένων. Η επιστημονική κοινότητα αποτελείται από τα πρόσωπα που συμμετέχουν σ’ αυτό το πεδίο. Η διάκριση είναι σημαντική διότι δεν υπάρχει λογική αντίφαση μεταξύ επιστήμης και δημιουργισμού. Η επιστήμη είναι ένας γενικός όρος για μιας μορφή σπουδής, ενώ ο δημιουργισμός είναι μια φιλοσοφία που εφαρμόζεται στην ερμηνεία τών γεγονότων. Η επιστημονική κοινότητα, όπως υπάρχει σήμερα, αποδέχεται την φυσιοκρατία ως την προτιμώμενη φιλοσοφία, αλλά δεν υπάρχει ολοφάνερος λόγος γιατί πρέπει να προτιμάται η φυσιοκρατία από την επιστήμη αντί του δημιουργισμού.
Υπάρχει, γενικώς, μια αντίληψη σύμφωνα με την οποία ο δημιουργισμός είναι «αντιεπιστημονικός». Αυτό είναι μερικώς αληθές, με την έννοια ότι ο δημιουργισμός εμπεριέχει συγκεκριμένες υποθέσεις οι οποίες δεν μπορούν να ελεγχθούν, αποδειχθούν ή να δειχθεί πως είναι ψευδείς. Ωστόσο, η φυσιοκρατία βρίσκεται ακριβώς στην ίδια δύσκολη κατάσταση, ως μια μη δοκιμασμένη, αναπόδεικτη, μη δυνάμενη ν’ αποδειχθεί ψευδής φιλοσοφία. Τα γεγονότα που έχουν ανακαλυφθεί στην επιστημονική έρευνα είναι μόνο γεγονότα. Τα γεγονότα και η ερμηνεία τους είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Η σύγχρονη επιστημονική κοινότητα απορρίπτει, γενικώς, την ιδέα τού δημιουργισμού κι έτσι την χαρακτηρίζουν ως «μη επιστημονική». Αυτό είναι πολύ ειρωνικό, με δεδομένη την προτίμηση τής επιστημονικής κοινότητας υπέρ μιας ερμηνευτικής φιλοσοφίας –την φυσιοκρατία- που είναι τόσο «μη επιστημονική» όσο και ο δημιουργισμός.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για την τάση αυτήν προς την φυσιοκρατία στην επιστήμη. Ο δημιουργισμός εμπλέκει την μεσολάβηση μιας υπερφυσικής ύπαρξης και η επιστήμη ενδιαφέρεται κυρίως με χειροπιαστά και φυσικά πράγματα. Γι’ αυτόν τον λόγο, μερικοί στην επιστημονική κοινότητα φοβούνται πως ο δημιουργισμός θα οδηγήσει στο δίλημμα «ο Θεός των κενών», όπου επιστημονικά ερωτήματα αντιπαρέρχονται με την εξήγηση, «ο Θεός το έκανε». Η εμπειρία έχει δείξει πως δεν πρόκειται περί αυτού. Μερικά από τα επιφανέστερα ονόματα στην επιστημονική έρευνα ήσαν ένθερμοι δημιουργιστές. Η πίστη τους στον Θεό τούς ενέπνευσε να διερωτηθούν, «πώς το έκανε αυτό ο Θεός;» Τέτοια ονόματα ήταν οι Pascal, Maxwell και Kelvin. Από την άλλη πλευρά, μια παράλογη αφοσίωση στην φυσιοκρατία μπορεί να υποβαθμίσει την επιστημονική ανακάλυψη. Ένα φυσιοκρατικό πλαίσιο απαιτεί ο επιστήμονας ν’ αγνοήσει εκείνα τ’ αποτελέσματα που δεν ταιριάζουν στην καθιερωμένη ιδεολογική δομή. Αυτό σημαίνει πως όταν νέα δεδομένα δεν συσχετίζονται με την φυσιοκρατική άποψη, θεωρούνται ως άτοπα και απορρίπτονται.
Υπάρχουν σαφείς θρησκευτικοί υπαινιγμοί στον δημιουργισμό. Η επιστήμη είναι τόσο επιστημονική όσο αυτοί που την ασκούν, και οι άνθρωποι αυτοί υπόκεινται σε προτιμήσεις όπως ακριβώς συμβαίνει σε κάθε άλλο πεδίο. Υπάρχουν εκείνοι που απορρίπτουν τον δημιουργισμό και διάκεινται ευνοϊκά υπέρ της φυσιοκρατίας ξεκάθαρα για «ηθικούς» λόγους. Στην πραγματικότητα, ο αριθμός αυτός είναι προφανώς πολύ μεγαλύτερος απ’ ό,τι παραδέχονται. Οι περισσότεροι άνθρωποι που απορρίπτουν την ιδέα τού Θεού ενεργούν έτσι διότι διαφωνούν με κάποιον θεωρούμενο περιορισμό ή αδικία, παρά τους ισχυρισμούς για το αντίθετο, και αυτό είναι αληθές για εκείνους που εργάζονται ως επιστήμονες όσο και για εκείνους που εργάζονται σε κάθε άλλο πεδίο.
Κατά τον ίδιο τρόπο, μια μη φιλική στάση στην επιστημονική κοινότητα έχει ασκήσει την επίδραση της σχετικά με την αντίληψη τού δημιουργισμού. Η επιστήμη έχει ωφεληθεί επί αιώνες από τους δημιουργιστές που έχουν συμβάλλει· ωστόσο, η επιστημονική κοινότητα σήμερα, σε μεγάλο βαθμό, κρατάει εχθρική και επικριτική στάση έναντι καθενός που δεν ασπάζεται την φυσιοκρατική άποψη. Η ανοιχτή αυτή εχθρότητα προς τις απόψεις τού δημιουργισμού, και γενικότερα της θρησκείας, δημιουργεί ένα ισχυρό κίνητρο για ανθρώπους με αυτές τις απόψεις ν’ αποφύγουν την επιστημονική μελέτη. Αυτοί που προβαίνουν σ’ αυτήν την μελέτη, αισθάνονται συχνά υποχρεωμένοι να παραμείνουν σιωπηλοί ένεκα τού φόβου τού χλευασμού. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η επιστημονική κοινότητα έχει υποβαθμίσει και «αποκλείσει» ένα τμήμα τού πληθυσμού, κι έχει το θράσος να ισχυρίζεται ότι ένα χαμηλό ποσοστό δημιουργιστών στις τάξεις της αποτελεί μαρτυρία τής ανώτερης επιστημονικής αξίας τής φυσιοκρατίας.
Υπάρχουν επίσης πολιτικοί λόγοι για την εχθρότητα τής επιστημονικής κοινότητας προς τον δημιουργισμό και γενικότερα την θρησκεία. Ο χριστιανισμός, περισσότερο από κάθε άλλο θρησκευτικό σύστημα, θεωρεί πως κάθε ανθρώπινη ζωή έχει τεράστια αξία. Αυτό δημιουργεί εντάσεις με την επιστημονική κοινότητα όταν το ενδιαφέρον αυτό για την ζωή μπαίνει στην μέση κάποιου τύπου επιστημονικής διαδικασίας. Οι χριστιανικές αξίες τείνουν να ενεργούν ως φρένο σε πειράματα ή θέσεις που προκαλούν ζημιά στους ανθρώπους ή που καταστρέφουν ή βλάπτουν την ανθρώπινη ζωή. Στα παραδείγματα περιλαμβάνονται η έρευνα για τα εμβρυικά βλαστοκύτταρα, η έκτρωση και η ευθανασία. Σε άλλες περιπτώσεις, οι χριστιανικές αξίες συγκρούονται με τις κοσμικές όταν η επιστήμη προωθεί συγκεκριμένες αμαρτωλές δραστηριότητες καθιστώντας τις ευκολότερες. Ενώ οι φυσιοκράτες επιστήμονες μπορεί να το βλέπουν αυτό ως μη αναγκαίο εμπόδιο, θα πρέπει να λογαριάσουν τι συμβαίνει όταν η επιστημονική έρευνα διεξάγεται χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν την ηθική ή την συνείδηση. Την ιδέα αυτήν απηχεί ο χαρακτήρας τού Jeff Goldblum στην ταινία Jurassic Park. Δήλωσε, «οι επιστήμονές σας ήταν τόσο απορροφημένοι με το κατά πόσον ή όχι μπορούσαν, που δεν σταμάτησαν να σκεφτούν αν έπρεπε».
Υπάρχει ακόμη ένα πεδίο ανταγωνισμού μεταξύ της επιστημονικής και της θρησκευτικής κοινότητας αναφορικά με την κυριαρχία που επιφέρει πρόσθετες εντάσεις μεταξύ επιστήμης και δημιουργισμού. Όπως έχουν παραδεχθεί κάποιοι ηγέτες σκεπτικιστές επιστήμονες, υπάρχει η τάση στην επιστημονική κοινότητα να θέσει εαυτήν, έστω υποσυνείδητα, στην θέση ενός ιερατείου. Αυτό το κοσμικό ιερατείο παρουσιάζεται ως έχον την θαυμάσια και άριστη γνώση που οι λαϊκοί χρειάζονται για να σωθούν και που δεν μπορεί ν’ αμφισβητηθεί από τους άσχετους. Με απλούς όρους, ιδέες που ηχούν θρησκευτικά, όπως ο δημιουργισμός, προσκρούουν στους ισχυρισμούς της επιστημονικής κοινότητας περί ανώτερης γνώσης τού σύμπαντος.
Ενώ υπάρχουν πολλοί λόγοι που συμβάλλουν στην ύπαρξη έντασης μεταξύ της επιστημονικής κοινότητας και του δημιουργισμού, υπάρχουν αρκετοί λόγοι που αιτιολογούν το γιατί πρέπει να συνυπάρχουν ειρηνικά. Δεν υπάρχουν λογικά έγκυροι λόγοι ν’ απορρίψουμε τον δημιουργισμό χάριν της φυσιοκρατίας, όπως η επιστημονική κοινότητα έχει κάνει. Ο δημιουργισμός δεν περιορίζει την ανακάλυψη, όπως μαρτυρούν οι τιτάνες τής επιστήμης που πίστευαν δυναμικά σ’ αυτόν. Η χλευαστική στάση που εκτοξεύεται προς τους δημιουργιστές έχει μειώσει τον αριθμό τών ικανών και πρόθυμων διανοιών σε πολλά πεδία. Ο δημιουργισμός έχει πολλά να προσφέρει στην επιστήμη και την επιστημονική κοινότητα. Ο Θεός που έκανε το σύμπαν αποκάλυψε τον εαυτό Του μέσω αυτού (Ψαλμός 19:1)· όσο περισσότερο γνωρίζουμε την Δημιουργία Του, τόσο περισσότερο Τον δοξάζουμε!
English
Γιατί η επιστημονική κοινότητα αντιτίθεται έτσι στον δημιουργισμό;
