Ερώτηση
Τι αναφέρει η Αγία Γραφή σχετικά με την αντιμετώπιση τής αδελφικής αντιπαλότητας;
Απάντηση
Η αδελφική αντιπαλότητα ανάγεται στην αρχή, σχεδόν, του χρόνου, στα δύο πρώτα αδέλφια που αναφέρονται στις Γραφές, τον Κάιν και τον Άβελ. Συναντάμε και άλλα αδέλφια με αντιπαλότητες, όπως του Ισμαήλ με τον Ισαάκ, του Ησαύ με τον Ιακώβ, την Λεία με την Ραχήλ, τον Ιωσήφ με τ’ αδέλφια του και τον Αβιμέλεχ με τους αδελφούς του. Σε κάθε περίπτωση, η αδελφική αντιπαλότητα οδήγησε ένα ή περισσότερα αδέλφια σε αδόκιμη, αμαρτωλή ενέργεια.
Ο Θεός επιθυμεί τα αδέλφια να ζουν αρμονικά και ν’ αγαπούν το ένα το άλλο (Ψαλμός 133:1). Η αδελφική αγάπη χρησιμοποιείται ως παράδειγμα τού πως οι πιστοί πρέπει ν’ αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον (Εβραίους 13:1, Α΄ Πέτρου 3:8). Γνωρίζουμε, ωστόσο, ότι δεν ζούμε πάντοτε όπως θα έπρεπε κι έτσι υπάρχει αδελφική αντιζηλία. Αδέλφια και αδελφές τσακώνονται και μάχονται μεταξύ τους, λένε ψέματα και εξαπατούν ο ένας τον άλλον, και γενικώς αντιμετωπίζουν οικτρά ο ένας τον άλλον κάποιες φορές.
Έργο τού γονιού είναι ν’ αναθρέψει παιδιά που θα μοιάζουν στον Χριστό, έτσι πρέπει να κοιτάξουμε στον Ιησού να δούμε τι είπε πως είναι σημαντικό σχετικά με το πώς συμπεριφερόμαστε και πώς αντιμετωπίζουμε τους άλλους.
Ο Ιησούς μίλησε για τις δύο σημαντικότερες εντολές, την αγάπη προς τον Θεό και προς τον πλησίον (Ματθαίος 22:36-40). Γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς εννοούσε τον πλησίον ως τον άνθρωπο εκείνον που βρίσκεται κοντά μας, και δεν υπάρχει κάποιος που είναι τόσο κοντά μας όσο τα αδέλφια μας και οι αδελφές μας. Το σπίτι πρέπει να είναι ο χώρος που τα παιδιά μαθαίνουν να αγαπούν το ένα το άλλο. «Η αγάπη σκεπάζει όλα τα σφάλματα» (Παροιμίες 10:12), και μέσα σ’ αυτά συμπεριλαμβάνεται η αδελφική αντιπαλότητα.
Η αδελφική αντιπαλότητα προέρχεται από την ζήλεια, τον εγωκεντρισμό και την γονική μεροληψία (πραγματική ή εκλαμβανόμενη). Η αδελφική αντιπαλότητα μεταξύ τού Κάιν και του Αβελ φαίνεται να προκλήθηκε από την ζήλεια τού Κάιν όταν ο Θεός αποδέχθηκε την θυσία του Άβελ αλλά όχι την δική του (Γένεσις 4:3-5). Η φονική αδελφική αντιπαλότητα στην οικογένεια τού Γεδεών προκλήθηκε από την εγωκεντρική επιθυμία τού Αβιμέλεχ να κυβερνήσει ως βασιλιάς (Κριτές 9:1-6). Η αδελφική αντιπαλότητα μεταξύ τών γιων του Ιακώβ τροφοδοτήθηκε από την μεροληπτική στάση τού Ιακώβ προς τον Ιωσήφ (Γένεσις 37:3-4).
Οι αιτίες τής αδελφικής αντιπαλότητας μπορούν να υπερνικηθούν με καλοσύνη, σεβασμό, και φυσικά, αγάπη (Α΄ Κορινθίους 13:4-7). Οι γονείς πρέπει να επιμένουν ώστε τα παιδιά να συμπεριφέρονται το ένα προς το άλλο με καλοσύνη, σεβασμό και αγάπη — και οι ίδιοι ν’ αποτελούν παράδειγμα σ’ αυτά.
Οι Γραφές μάς διδάσκουν πώς να σχετιζόμαστε μεταξύ μας. Η περικοπή Εφεσίους 4:31-32 αναφέρει αρκετές αρνητικές συμπεριφορές που πρέπει ν’ αποφεύγουμε και θετικές να καλλιεργούμε: «Κάθε πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία, ας αφαιρεθεί από σας με κάθε κακία· γίνεστε δε, ο ένας στον άλλον, χρήσιμοι, εύσπλαχνοι, συγχωρώντας ο ένας τον άλλον, όπως και ο Θεός συγχώρησε εσάς διαμέσου τού Χριστού.» Η περικοπή Φιλιππησίους 2:3-4 είναι επίσης βοηθητική: «μη κάνοντας τίποτε από αντιζηλία ή κενοδοξία αλλά με ταπεινοφροσύνη, θεωρώντας ο ένας τον άλλον ότι υπερέχει από τον εαυτό του. Κάθε ένας μην αποβλέπετε στα δικά του, αλλά κάθε ένας ας αποβλέπει και σ’ εκείνα που είναι των άλλων.»
Η ιστορία τού Ιωσήφ και των αδελφών του περιλαμβάνει αρχικά αδελφική αντιπαλότητα βασισμένη στην ζήλεια και το μίσος, και μερικά τρομερά πράγματα συμβαίνουν στον Ιωσήφ. Αλλά η ιστορία είχε καλό τέλος. Στην πραγματικότητα η ιστορία τού Ιωσήφ εξελίσσεται σε ιστορία που έχει να κάνει με την αδελφική αγάπη, την συγχώρηση, την αγαθότητα τού Θεού και την κυριαρχία Του (δες Γένεσις 37-50). Ο τρόπος που ο Ιωσήφ αντιμετωπίζει τους αδελφούς του, στο τελευταίο κεφάλαιο της Γένεσης, αποτελεί ένα καλό παράδειγμα καλοσύνης, ταπεινοφροσύνης και αγάπης.
English
Τι αναφέρει η Αγία Γραφή σχετικά με την αντιμετώπιση τής αδελφικής αντιπαλότητας;
