Ερώτηση
Ποιος ήταν ο σκοπός των βιβλικών χαρισμάτων των σημείων;
Απάντηση
Όταν μιλούμε για τα βιβλικά χαρίσματα των σημείων, αναφερόμαστε σε θαυματουργικές ενέργειες όπως είναι η ομιλία σε ξένες γλώσσες, τα οράματα, οι θεραπείες, η ανάσταση νεκρών και η προφητεία. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία μεταξύ των πιστών πως τα χαρίσματα αυτά υπήρξαν διότι η Αγία Γραφή αναφέρεται σ' αυτά με σαφήνεια. Εκεί που αναφύεται διαφωνία είναι ο σκοπός ύπαρξής των, όπως επίσης, το αν εμείς σήμερα πρέπει να τα βλέπουμε να ενεργούνται στη ζωή μας. Κάποιοι λένε πως τα χαρίσματα αυτά αποτελούν σημάδι της σωτηρίας κάποιου, ενώ άλλοι πως αποτελούν σημάδι του βαπτίσματος του Αγίου Πνεύματος και άλλοι πως ο σκοπός τους είναι να πιστοποιήσουν την εγκυρότητα του μηνύματος του ευαγγελίου. Πώς λοιπόν μπορούμε να γνωρίσουμε ποια είναι η αλήθεια; Πρέπει να ερευνήσουμε τις Γραφές για να βρούμε τι ο Θεός δηλώνει ως σκοπό των χαρισμάτων αυτών.
Μία από τις πρώτες αναφορές της Αγίας Γραφής σε χαρίσματα σημείων βρίσκεται στην Έξοδο, κεφ. 4, όταν ο Μωυσής πληροφορείται από τον Θεό για την επικείμενη απελευθέρωση του Ισραήλ από την Αίγυπτο. Ο Μωυσής ανησυχεί πως ο λαός δεν θα πιστέψει πως τον έχει αποστείλει ο Θεός, έτσι ο Θεός τού δίνει κάποια σημεία, το ραβδί που γίνεται φίδι και το χέρι του που γίνεται λεπρό. Ο Θεός είπε πως δίνει τα σημεία αυτά «για να πιστέψουν ότι φάνηκε σε σένα ο Κύριος ο Θεός των πατέρων τους, ο Θεός τού Αβραάμ, ο Θεός τού Ισαάκ, και ο Θεός τού Ιακώβ» (εδ. 5). Αν και πάλι ο λαός δεν τον πίστευε, ο Θεός είπε στον Μωυσή να πάρει νερό από τον Νείλο και να το χύσει στη γη όπου θα μετατρεπόταν σε αίμα (εδ. 9). Ο σκοπός ήταν ο λαός Ισραήλ να πιστέψει στον απεσταλμένο του Θεού.
Ο Θεός επίσης έδωσε στον Μωυσή να πραγματοποιήσει θαυματουργικά σημεία στον Φαραώ προκειμένου ν' αφήσει τον Ισραήλ να φύγει. Στην Έξοδο 7:3-5, ο Θεός είπε στον Μωυσή ότι θα πλήθυνε τα σημεία Του και θαυμάσιά Του στην Αίγυπτο ώστε «να γνωρίσουν οι Αιγύπτιοι, ότι εγώ είμαι ο Κύριος, όταν απλώσω το χέρι μου επάνω στην Αίγυπτο, και βγάλω τους γιους Ισραήλ από ανάμεσά τους». Ο Θεός ήθελε να γνωρίσουν οι Αιγύπτιοι πως ήταν ο Θεός που ελευθέρωνε τους Ισραηλίτες. Στην Έξοδο 10:7, ο Μωυσής είπε στον Φαραώ πως η τελευταία πληγή, όπου θα σκοτώνονταν τα πρωτότοκα, θα έδειχνε πως ο Θεός έκανε διάκριση μεταξύ των Αιγυπτίων και των Ισραηλιτών. Τα σημεία και θαυμάσια αυτά επιβεβαίωναν το μήνυμα του Θεού προς τον Φαραώ και τους Αιγυπτίους, ώστε ν' αντιληφθούν πως ο Μωυσής ήταν ο αποσταλμένος του Θεού.
Όταν ο Ηλίας αντιμετώπισε τους ψευδοπροφήτες στο όρος Κάρμηλος (Α΄ Βασιλέων 18), προσευχήθηκε στον Θεό να στείλει φωτιά από τον Ουρανό ώστε οι άνθρωποι να γνωρίσουν ότι «εσύ είσαι ο Θεός στον Ισραήλ, κι εγώ δούλος σου, και σύμφωνα με τον λόγο σου έκανα όλα αυτά τα πράγματα· … για να γνωρίσει αυτός ο λαός ότι εσύ ο Κύριος είσαι ο Θεός» (εδ. 36-37). Τα θαύματα που ο Ηλίας και οι άλλοι προφήτες πραγματοποίησαν ήσαν η επιβεβαίωση ότι ο Θεός είχε στείλει τους προφήτες και ότι εργαζόταν μέσα στον Ισραήλ.
Ο Θεός έδωσε στον Ιωήλ ένα μήνυμα κρίσης ενάντια στον Ισραήλ και το μήνυμα περιείχε μια προφητεία ελέους κι ελπίδας. Όταν ήρθε η κρίση, σύμφωνα με την προφητεία, και ο λαός ανταποκρίθηκε με μετάνοια, ο Θεός είπε ότι θα μετακινήσει τις κρίσεις και θ' αποκαταστήσει την ευλογία Του: «Και θα γνωρίσετε ότι εγώ είμαι στο μέσον του Ισραήλ, και εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σας, και δεν υπάρχει κανένας άλλος· και ο λαός μου δεν θα ντροπιαστεί στον αιώνα.» (Ιωήλ 2:27). Αμέσως μετά από τη δήλωση αυτή, ο Θεός μίλησε για την έκχυση του Πνεύματος στον λαό, έτσι που θα προφήτευαν, θα έβλεπαν οράματα και θα γίνονταν θαύματα. Όταν οι απόστολοι άρχισαν να μιλούν σε ξένες γλώσσες την ημέρα της Πεντηκοστής (Πράξεις 2:1-21), ο Πέτρος εξήγησε, «τούτο είναι εκείνο που ειπώθηκε από τον προφήτη Ιωήλ». Ποιος ήταν ο σκοπός; Να γνωρίσει ο λαός πως το μήνυμα που έδωσε ο Πέτρος και οι υπόλοιποι ήταν από τον Θεό.
Στη διακονία Του ο Ιησούς πραγματοποίησε διάφορα σημεία και τεράστια. Ποιος ήταν σκοπός των θαυμάτων; Στον Ιωάννη 10:37-38, ο Ιησούς συνομιλούσε με τους Ιουδαίους που ήθελαν να Τον λιθοβολήσουν για βλασφημία και είπε, «Αν δεν κάνω τα έργα του Πατέρα μου, μη πιστεύετε σε μένα· αν όμως τα κάνω, και αν σε μένα δεν πιστεύετε, πιστέψτε στα έργα για να γνωρίσετε και να πιστέψετε ότι ο Πατέρας είναι σε ενότητα με μένα, και εγώ σε ενότητα μ' αυτόν.» Όπως ακριβώς και με την Παλαιά Διαθήκη, ο σκοπός των θαυμάτων του Ιησού ήταν η επιβεβαίωση πως το χέρι του Θεού ενεργεί στον αποσταλμένο Του.
Όταν οι Φαρισαίοι ζήτησαν από τον Ιησού να τους δείξει ένα σημείο, ο Ιησούς είπε, «Πονηρή και μοιχαλίδα γενεά ζητάει σημείο· αλλά, σημείο δεν θα της δοθεί, παρά μονάχα το σημείο του προφήτη Ιωνά. Επειδή, όπως ο Ιωνάς ήταν στην κοιλιά του κήτους τρεις ημέρες και τρεις νύχτες, έτσι θα είναι και ο Υιός του ανθρώπου στην καρδιά της γης τρεις ημέρες και τρεις νύχτες. Άνδρες Νινευίτες θα αναστηθούν στην κρίση μαζί μ' αυτήν τη γενεά και θα την κατακρίνουν· επειδή μετανόησαν στο κήρυγμα του Ιωνά· και δέστε, εδώ είναι κάτι περισσότερο από τον Ιωνά.» (Ματθαίος 12:39-41) Ο Ιησούς ήταν πολύ σαφής πως ο σκοπός ενός σημείου ήταν ν' αναγνωρίσουν οι άνθρωποι το μήνυμα του Θεού και ν' ανταποκριθούν ανάλογα. Παρομοίως, στον Ιωάννη 4:48, είπε στον αυλικό του βασιλιά, «αν δεν δείτε σημεία και τέρατα, δεν θα πιστέψετε». Τα σημεία βοηθούσαν αυτούς που αγωνίζονταν να πιστέψουν αλλά στο επίκεντρο ήταν το μήνυμα της σωτηρίας εν Χριστώ.
Το μήνυμα της σωτηρίας σκιαγραφείται από τον Παύλο στην Α΄ Κορινθίους 1:21-23: «Επειδή, βέβαια, με τη σοφία του Θεού ο κόσμος δεν γνώρισε τον Θεό διαμέσου της σοφίας, ο Θεός ευδόκησε διαμέσου της μωρίας τού κηρύγματος να σώσει αυτούς που πιστεύουν· επειδή και οι Ιουδαίοι σημείο ζητούν και οι Έλληνες σοφία ζητούν· εμείς, όμως, κηρύττουμε Χριστό σταυρωμένο, για μεν τους Ιουδαίους σκάνδαλο, για δε τους Έλληνες μωρία.» Τα σημεία έχουν τον σκοπό τους αλλά αποτελούν μέσο προς ένα μεγαλύτερο σκοπό –τη σωτηρία των ψυχών δια του κηρύγματος του ευαγγελίου. Στην Α΄ Κορινθίους 14:22, ο Παύλος δηλώνει καθαρά πως «οι γλώσσες είναι για σημείο, όχι προς αυτούς που πιστεύουν, αλλά προς τους απίστους». Ο Θεός χρησιμοποίησε σημεία, όπως η ομιλία σε άλλες γλώσσες, να πείσει τους απίστους πως το μήνυμα του Χριστού ήταν αληθές, αλλά όπως δείχνει το υπόλοιπο μέρος της περικοπής, το σπουδαιότερο πράγμα ήταν η καθαρή διακήρυξη του ευαγγελικού μηνύματος.
Ένα πράγμα που συχνά παραβλέπεται στη συζήτηση σχετικά με τα σημεία και τα τεράστια είναι ο χρόνος και η θέση τους μέσα στις Γραφές. Σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη, οι άνθρωποι στις Γραφές δεν έβλεπαν πάντοτε θαύματα να συμβαίνουν. Είναι αλήθεια πως τα θαύματα στην Αγία Γραφή εντοπίζονται γύρω από συγκεκριμένα γεγονότα στη σχέση του Θεού με την ανθρωπότητα. Η απελευθέρωση του Ισραήλ από την Αίγυπτο και η είσοδός τους στην υπεσχημένη γη συνοδεύτηκαν με πολλά θαύματα αλλά αμέσως μετά αυτά εκλείπουν. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών της βασιλείας στο Ισραήλ, όταν επέκειτο η αιχμαλωσία τους, ο Θεός έδωσε κάποια θαύματα στους προφήτες Του. Όταν ο Ιησούς ήρθε να ζήσει ανάμεσά μας, πραγματοποίησε θαύματα, όπως επίσης οι απόστολοι στο ξεκίνημα της διακονίας τους, αλλά πέραν τούτων των χρόνων, βλέπουμε πολύ λίγα θαύματα ή σημεία στη Γραφή. Η πλειονότητα των ανθρώπων των βιβλικών χρόνων δεν είδαν ποτέ σημεία και τεράστια με τα μάτια τους. Έζησαν με πίστη σε ό,τι ο Θεός τους είχε ήδη φανερώσει.
Στην πρώτη Εκκλησία, τα σημεία και τα τεράστια ήσαν κυρίως επικεντρωμένα στην πρώτη διακήρυξη του ευαγγελίου σε διάφορες «ομάδες» ανθρώπων. Την ημέρα της Πεντηκοστής, διαβάζουμε πως στην «Ιερουσαλήμ κατοικούσαν Ιουδαίοι, ευλαβείς άνδρες από κάθε έθνος, που υπάρχει κάτω από τον ουρανό» (Πράξεις 2:5). Στους Ιουδαίους που είχαν ζήσει σε άλλα μέρη και μιλούσαν διάφορες ξένες γλώσσες (εδάφια 6-11), δόθηκε το σημείο της ομιλίας σ' αυτές τις γλώσσες για πρώτη φορά. Ομολόγησαν πως άκουγαν στη διάλεκτο που έμαθαν εκ γενετής τα θαυμάσια έργα του Θεού και ο Πέτρος τους είπε πως η μόνη κατάλληλη ανταπόκριση είναι να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους (εδ. 38). Όταν το ευαγγέλιο κηρύχτηκε για πρώτη φορά στους Σαμαρείτες, ο Φίλιππος έκανε σημεία και τεράστια (Πράξεις 8:13).
Ξανά, όταν ο Πέτρος στάλθηκε στον Κορνήλιο, έναν εθνικό, ο Θεός έδωσε θαυματουργικό σημείο για να επιβεβαιώσει το δικό Του έργο. «Και οι πιστοί που ήσαν από την περιτομή εκπλάγηκαν, όσοι είχαν έρθει μαζί με τον Πέτρο, ότι η δωρεά του Αγίου Πνεύματος ξεχύθηκε και επάνω στα έθνη. Επειδή τους άκουγαν να μιλούν γλώσσες, και να μεγαλύνουν τον Θεό.» (Πράξεις 10:45-46) Όταν ο Πέτρος ρωτήθηκε από τους άλλους αποστόλους, απάντησε πως «ο Θεός έδωσε σ' αυτούς την ίση δωρεά, όπως και σ' εμάς» και τότε εκείνοι «ησύχασαν και δόξαζαν τον Θεό, λέγοντας: Και στα έθνη, λοιπόν, ο Θεός έδωσε τη μετάνοια για ζωή.» (Πράξεις 11:18)
Σε κάθε περίσταση, τα σημεία επιβεβαίωναν το μήνυμα του Θεού και τον αποσταλμένο Του ώστε οι άνθρωποι να μπορούν ν' ακούσουν και πιστέψουν. Από τη στιγμή που ένα μήνυμα είχε επιβεβαιωθεί, τα σημεία εξέλιπαν. Δεν χρειαζόμαστε τυπικά την επανάληψη αυτών των σημείων στη ζωή μας, ενώ χρειαζόμαστε να δεχόμαστε το ίδιο ευαγγελικό μήνυμα.
English
Ποιος ήταν ο σκοπός των βιβλικών χαρισμάτων των σημείων;
