Ερώτηση
Η σιωπηλή προσευχή – ανταποκρίνεται στη Βίβλο;
Απάντηση
Η Βίβλος μπορεί να μην αναφέρει την σιωπηλή προσευχή αλλά αυτό δεν σημαίνει πως αυτό το είδος προσευχής ισχύει λιγότερο από αυτές που λέμε δυνατά. Ο Θεός μπορεί να ακούσει τις σκέψεις μας όπως ακούει τα λόγια μας (Ψαλμός 139:23, Ιερεμίας 12:3). Ο Ιησούς ήξερε τις κακές σκέψεις των Φαρισαίων (κατά Ματθαίο 12:24-26, κατά Λουκά 11:7). Τίποτε από όσα κάνουμε, λέμε ή σκεφτόμαστε δεν μένει κρυφό για τον Θεό που δεν έχει ανάγκη να ακούει τα λόγια μας για να καταλάβει τις σκέψεις μας. Εκείνος έχει πρόσβαση σε όλες τις προσευχές που Του απευθύνονται ανεξάρτητα αν είναι ειπωμένες φωναχτά ή όχι.
Η Βίβλος αναφέρει να προσευχόμαστε κατ’ ιδίαν (κατά Ματθαίο 6:6). Ποιά είναι η διαφορά μεταξύ της σιωπηλής προσευχής όταν είμαστε μόνοι μας και αυτής που λέμε φωναχτά; Υπάρχουν περιστάσεις στις οποίες μόνο η σιωπηλή προσευχή είναι κατάλληλη όπως π.χ. όταν προσεύχεστε για κάτι που αφορά μόνο εσάς και το Θεό ή να προσεύχεστε για κάποιον που είναι παρών. Δεν είναι λάθος να προσευχόμαστε σιωπηλά αρκεί να μην το κάνουμε γιατί ντρεπόμαστε να μην μας δουν πως προσευχόμαστε.
Ίσως ο καλύτερος στίχος που δείχνει την ισχύ των αλάλητων προσευχών βρίσκεται στην πρώτη επιστολή του Παύλου προς τους Θεσσαλονικείς (5:17): «Να προσεύχεστε αδιάκοπα». Να προσευχόμαστε αδιάκοπα προφανώς δεν σημαίνει πως όλη την ώρα πρέπει να προσευχόμαστε φωναχτά. Μάλλον αυτό σημαίνει πως πρέπει να έχουμε συνεχώς συνείδηση για το Θεό, κατάσταση στην οποία υποτάσσουμε κάθε σκέψη σε Εκείνον (2 προς Κορινθίους 10:5) και φέρνουμε κάθε κατάσταση, σχέδιο, φόβο ή έγνοια μπροστά στο θρόνο Του. Μέρος της αδιάκοπης προσευχής είναι οι προσευχές που λέμε φωναχτά, αυτές που ψιθυρίζουμε, αυτές που φωνάζουμε, που τραγουδάμε, που σκεφτόμαστε, όταν απευθύνουμε τις σκέψεις μας προς δοξασμό του Θεού, όταν Του απευθύνουμε παράκληση ή όταν Τον ευγνωμονούμε.
English
Η σιωπηλή προσευχή – ανταποκρίνεται στη Βίβλο;
