Ερώτηση
Τι είναι η αμαρτωλή φύση;
Απάντηση
Η αμαρτωλή φύση είναι εκείνη η πλευρά τού ανθρώπου που τον καθιστά επαναστάτη ενάντια στον Θεό. Όταν μιλάμε για την αμαρτωλή φύση, αναφερόμαστε στο γεγονός ότι έχουμε φυσική ροπή προς την αμαρτία· με δεδομένη την επιλογή είτε να πράξουμε το θέλημα τού Θεού είτε το δικό μας, θα επιλέξουμε φυσιολογικά να κάνουμε το δικό μας.
Απόδειξη για την αμαρτωλή φύση υπάρχει και με το παραπάνω. Δεν χρειάζεται κάποιος να διδάξει ένα παιδί να λέει ψέματα ή να είναι εγωκεντρικό· αντιθέτως, καταβάλλουμε μεγάλη προσπάθεια να διδάξουμε τα παιδιά να λένε την αλήθεια και να δίνουν προτεραιότητα στους άλλους. Η αμαρτωλή συμπεριφορά εκδηλώνεται φυσιολογικά. Οι ειδήσεις είναι γεμάτες με τραγικά παραδείγματα ανθρώπων που ενεργούν κακώς. Οπου υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχει πρόβλημα. Ο Charles Spurgeon είπε, «Καθώς το αλάτι καθιστά αλμυρή κάθε σταγόνα στον Ατλαντικό, έτσι η αμαρτία επηρεάζει κάθε άτομο τής φύσης μας. Κρίμα που είναι εκεί, τόσο πολύ είναι εκεί που αν δεν μπορείς να την ανιχνεύσεις, έχεις απατηθεί.»
Η Αγία Γραφή εξηγεί τον λόγο τού προβλήματος. Η ανθρωπότητα είναι αμαρτωλή, όχι μόνο στην θεωρία ή στην πράξη αλλά από την φύση της. Η αμαρτία είναι τμήμα τού ιστού τής ύπαρξής μας. Η Γραφή κάνει λόγο για την «αμαρτωλή σάρκα» στο Ρωμαίους 8:3. Είναι η «γήινη φύση» μας που παράγει τον κατάλογο τών αμαρτιών στην Κολοσσαείς 3:5. Και το Ρωμαίους 6:6 κάνει λόγο για το «σώμα τής αμαρτίας». Η με σάρκα και αίμα ύπαρξή μας σ’ αυτήν την γη που ζούμε, χαρακτηρίζεται από την αμαρτωλή, διεφθαρμένη φύση μας.
Η αμαρτωλή φύση χαρακτηρίζει όλο το ανθρώπινο γένος. Ολοι μας έχουμε αμαρτωλή φύση που επηρεάζει κάθε πτυχή τής ζωής μας. Αυτό είναι το δόγμα τής πλήρους εξαχρείωσης και είναι βιβλικό. Ολοι μας έχουμε πλανηθεί (Ησαΐας 53:6). Ο Παύλος παραδέχεται, «εγώ, όμως, είμαι σαρκικός, πουλημένος κάτω από την εξουσία τής αμαρτίας» (Ρωμαίους 7:14). Ο Παύλος ομολογεί πως με την αμαρτωλή του φύση «είναι δούλος στον νόμο τής αμαρτίας» (Ρωμαίους 7:25). Ο Σολομών συμφωνεί: «δεν υπάρχει άνθρωπος δίκαιος επάνω στη γη, που να πράττει το καλό, και να μην αμαρτάνει» (Εκκλησιαστής 7:20). Ο απόστολος Ιωάννης το εκφράζει ίσως τελείως απερίφραστα: «Αν πούμε ότι δεν έχουμε αμαρτία, εξαπατούμε τον εαυτό μας και η αλήθεια δεν υπάρχει μέσα μας.» (Α΄ Ιωάννου 1:8).
Ακόμη και τα παιδιά έχουν αμαρτωλή φύση. Ο Δαβίδ μετανιώνει πικρά για το γεγονός ότι γεννήθηκε με αμαρτία που ήδη ήταν επί τω έργω μέσα του: «Δες, είχα συλληφθεί με ανομία, και με αμαρτία με γέννησε η μητέρα μου.» (Ψαλμός 51:5). Αλλού ο Δαβίδ δηλώνει, «Οι ασεβείς έχουν αποξενωθεί από τη μήτρα· αυτοί που μιλάνε το ψέμα έχουν πλανηθεί από την κοιλιά τής μητέρας τους.» (Ψαλμός 58:3).
Από πού προέρχεται η αμαρτωλή φύση; Οι Γραφές μάς λένε ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο καλό και χωρίς αμαρτωλή φύση: «Και ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική του εικόνα· σύμφωνα με την εικόνα τού Θεού τον δημιούργησε· αρσενικό και θηλυκό τούς δημιούργησε.» (Γένεση 1:27). Το Γένεση 3, όμως, αφηγείται την ανυπακοή τού Αδάμ και της Εύας. Η αμαρτία μπήκε στην φύση τους μέσω αυτής της ανυπακοής. Τους κτύπησε αμέσως η αίσθηση τής ντροπής και της ανάρμοστης πράξης τους, και κρύφτηκαν από την παρουσία τού Θεού (Γένεση 3:8). Όταν έκαναν παιδιά, η εικόνα κι η ομοιότητα τού Αδάμ πέρασε σ’ αυτά (Γένεση 5:3). Η αμαρτωλή φύση εκδηλώθηκε νωρίς στην γενεαλογία: το πρώτο κιόλας παιδί του Αδάμ και της Εύας, ο Κάιν, έγινε ο πρώτος φονιάς (Γένεση 4:8).
Η αμαρτωλή φύση έχει περάσει σε όλη την ανθρωπότητα από γενιά σε γενιά: «όπως διαμέσου ενός ανθρώπου η αμαρτία μπήκε μέσα στον κόσμο, και με την αμαρτία ο θάνατος, και με τον τρόπο αυτό ο θάνατος πέρασε μέσα σε όλους τούς ανθρώπους, για τον λόγο ότι όλοι αμάρτησαν» (Ρωμαίους 5:12). Το εδάφιο αυτό παρουσιάζει την άβολη αλήθεια ότι η αμαρτωλή φύση οδηγεί αναπότρεπτα στον θάνατο (δες επίσης Ρωμαίους 6:23 και Εφεσίους 2:1).
Άλλες συνέπειες τής αμαρτωλής φύσης είναι η εχθρότητα προς τον Θεό και η άγνοια τής αλήθειάς Του. Ο Παύλος γράφει, «Το φρόνημα τής σάρκας είναι έχθρα στον Θεό· για τον λόγο ότι, στον νόμο τού Θεού δεν υποτάσσεται, αλλά ούτε μπορεί. Όσοι, όμως, είναι τής σάρκας δεν μπορούν να αρέσουν στον Θεό.» (Ρωμαίους 8:7-8). Ακόμη, «Ο φυσικός άνθρωπος, όμως, δεν δέχεται αυτά που ανήκουν στο Πνεύμα τού Θεού· επειδή είναι σ’ αυτόν μωρία, και δεν μπορεί να τα γνωρίσει· για τον λόγο ότι ανακρίνονται με πνευματικό τρόπο.» (Α΄ Κορινθίους 2:14).
Υπάρχει μόνον ένα Πρόσωπο στην ιστορία τού κόσμου που δεν είχε αμαρτωλή φύση, ο Ιησούς Χριστός. Η παρθενική Του γέννηση Τού επέτρεψε να εισέλθει στον κόσμο μας παρακάμπτοντας την κατάρα που κληροδότησε ο Αδάμ. Ο Ιησούς έζησε μια αναμάρτητη ζωή απόλυτης τελειότητας. Ηταν «ο Αγιος και ο Δίκαιος» (Πράξεις 3:14) ο οποίος «δεν γνώρισε αμαρτία» (Β΄ Κορινθίους 5:21). Αυτό επέτρεψε στον Ιησού να θυσιαστεί στον σταυρό ως ο τέλειος αντικαταστάτης μας, «αμνός άμωμος και άσπιλος» (Α΄ Πέτρου 1:19). Ο Ιωάννης Καλβίνος το βλέπει στις σωστές του διαστάσεις: «Γιατί σίγουρα, ο Χριστός είναι πολύ πιο δυνατός στο να σώζει απ’ ό,τι ο Αδάμ στο να καταστρέφει.».
Η αναγέννησή μας πραγματοποιείται δια του Χριστού. «Εκείνο που έχει γεννηθεί από τη σάρκα είναι σάρκα, και εκείνο που έχει γεννηθεί από το Πνεύμα, είναι πνεύμα.» (Ιωάννης 3:6). Καθώς γεννιόμαστε από τον Αδάμ, κληρονομούμε την αμαρτωλή φύση, αλλά όταν αναγεννιόμαστε εν Χριστώ, κληρονομούμε την καινούρια φύση: «Αν κάποιος είναι εν Χριστώ, είναι καινούριο κτίσμα· τα αρχαία πέρασαν, δέστε, τα πάντα έγιναν καινούρια.» (Β΄ Κορινθίους 5:17).
Δεν απαλλασσόμαστε από την αμαρτωλή μας φύση από την στιγμή που δεχόμαστε τον Χριστό. Η Γραφή λέει πως η αμαρτία παραμένει μέσα μας και πως μια πάλη μ’ αυτήν την παλιά μας φύση θα διεξάγεται για όσο χρόνο βρισκόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο. Ο Παύλος οδυρόταν στην προσωπική του πάλη στην Ρωμαίους 7:15-25. Αλλά έχουμε βοήθεια στη μάχη — θεία βοήθεια. Το Πνεύμα τού Θεού έρχεται να κατοικήσει μέσα στον κάθε πιστό και μας χορηγεί την δύναμη που χρειαζόμαστε για να υπερνικήσουμε την έλξη τής αμαρτωλής φύσης μέσα μας. «Καθένας που έχει γεννηθεί από τον Θεό, δεν πράττει αμαρτία, για τον λόγο ότι δικό του σπέρμα μένει μέσα σ’ αυτόν, και δεν μπορεί να αμαρτάνει, επειδή γεννήθηκε από τον Θεό.» (Α΄ Ιωάννου 3:9). Το τελικό σχέδιο τού Θεού για μας είναι ο πλήρης αγιασμός μας όταν δούμε τον Χριστό (Α΄ Θεσσαλονικείς 3:13, Α΄ Ιωάννου 3:2).
Ο Ιησούς δια του τέλειου έργου Του στον σταυρό ικανοποίησε τις απαιτήσεις τής θείας Δικαιοσύνης απορροφώντας την οργή τού Θεού εναντίον τής αμαρτίας και παρέχει στους πιστούς την νίκη πάνω στην αμαρτωλή τους φύση: «ο οποίος τις αμαρτίες μας βάσταξε ο ίδιος στο σώμα του επάνω στο ξύλο, για να ζήσουμε στη δικαιοσύνη» (Α΄ Πέτρου 2:24). Στην ανάστασή Του, ο Ιησούς προσφέρει ζωή στον κάθε δέσμιο της διεφθαρμένης σάρκας. Εκείνοι που αναγεννιούνται πρέπει να εφαρμόσουν την εντολή: «να θεωρείτε τον εαυτό σας ότι είστε νεκροί μεν ως προς την αμαρτία, ζωντανοί δε ως προς τον Θεό, διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας» (Ρωμαίους 6:11).
English
Τι είναι η αμαρτωλή φύση;
