Ερώτηση
Ποια είναι η αμαρτία τής παράλειψης;
Απάντηση
Διαβάζουμε στο Ιακώβου 4:17, «Σ’ αυτόν, λοιπόν, που ξέρει να κάνει το καλό, και δεν το κάνει, σ’ αυτόν είναι αμαρτία.». Η αμαρτία τής παράλειψης είναι η αμαρτία που προκύπτει ως αποτέλεσμα όταν δεν κάνουμε κάτι που ο λόγος τού Θεού μας διδάσκει ότι έπρεπε να πράξουμε. Την χρησιμοποιούμε, γενικώς, σε αντίθεση τής ανάλογης φράσης «η αμαρτία τής διάπραξης» ή των αμαρτιών που κάποιος διαπράττει. Ο Παύλος αντιπαραβάλλει τις δύο ιδέες στην Ρωμαίους 7:14-20. Επικρίνει την τάση που έχει προς τις δύο αυτές μορφές αμαρτίας. Πράττει αυτό που δεν θέλει να πράξει και γνωρίζει πως αμαρτάνει —η αμαρτία της διάπραξης— και δεν πράττει αυτό που γνωρίζει ότι έπρεπε να πράξει και που πραγματικά θέλει να το πράξει — η αμαρτία τής παράλειψης. Εχουμε εδώ μια εικόνα της καινούριας φύσης που συγκρούεται με την σάρκα μέσα στην οποία κατοικεί.
Στην Καινή Διαθήκη ο Ιησούς έδωσε το κλασικό παράδειγμα, που είναι η αφήγηση τού καλού Σαμαρείτη. Αφού ένας άνθρωπος πληγώθηκε και αφέθηκε σε ανάγκη, οι δύο πρώτοι περαστικοί —ένας ιερέας και ένας Λευίτης, άνθρωποι που γνώριζαν καλύτερα— απέτυχαν στο να δράσουν. Ο τρίτος, ένας Σαμαρείτης, σταμάτησε κι έδειξε έλεος στον άνθρωπο που είχε ανάγκη (Λουκάς 10:30-37). Ο Ιησούς χρησιμοποίησε το παράδειγμα αυτό για να διδάξει ότι οφείλουμε να βοηθάμε αυτούς που βρίσκονται σε παρόμοια ανάγκη. Λέγοντας αυτό, μετέδωσε ξεκάθαρα το μήνυμα ότι είναι αμαρτία ν’ αποφεύγεις να κάνεις το καλό, όπως είναι αμαρτία να επιδιώκεις να κάνεις το κακό.
Ο Ιησούς περιγράφει περαιτέρω τις αμαρτίες τής παράλειψης στον Ματθαίο 25:31-46. Τα ερίφια της παραβολής είναι εκείνοι που διώχνονται από τον Χριστό, είναι οι άνθρωποι που είδαν συνανθρώπους τους να πεινάνε ή να διψάνε αλλά δεν τους έδωσαν φαγητό και νερό. Είναι εκείνοι που είδαν συνανθρώπους τους να βρίσκονται σε ανάγκη ένδυσης, να είναι άρρωστοι ή φυλακισμένοι αλλά δεν έκαναν τίποτα για να τους ανακουφίσουν. Όλα αυτά είναι παραδείγματα αμαρτιών παράλειψης. Δεν διαπράχθηκε κάποια αμαρτία εναντίον αυτών των ενδεών ανθρώπων — δεν οδηγήθηκαν σκοπίμως σε πείνα ή γύμνια. Η αμαρτία τής παράλειψης διαπράχθηκε όταν κάποιοι που μπορούσαν να τους προμηθεύσουν τα αναγκαία, επέλεξαν να μην το κάνουν.
Τελικώς, ο απόστολος Παύλος μας δίνει μια συνοπτική προτροπή που εξηγεί γιατί πρέπει να κάνουμε το σωστό και ν’ αποφεύγουμε τις αμαρτίες παράλειψης: «ας μην αποκάμνουμε πράττοντας το καλό, επειδή αν δεν αποκάμνουμε θα θερίσουμε στον πρέποντα καιρό» (Γαλάτας 6:9). Όταν κάνουμε το θέλημα του Ουράνιου Πατέρα μας (Ματθαίος 12:50), αποφεύγουμε αμαρτίες παράλειψης και ζούμε παραγωγικές, καρποφόρες ζωές που ευαρεστούν τον Θεό (Ρωμαίους 12:1-2, Ιωάννης 15:1-11).
English
Ποια είναι η αμαρτία τής παράλειψης;
