Ερώτηση
Τι σημαίνει να είσαι πνευματικά νεκρός;
Απάντηση
Πνευματικά νεκρός σημαίνει να ζεις αποχωρισμένος από τον Θεό. Όταν ο Αδάμ αμάρτησε (Γένεση 3:6), οδήγησε στον θάνατο όλη την ανθρωπότητα. Η εντολή προς τον Αδάμ και την Εύα ήταν πως δεν μπορούσαν να φάνε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Μαζί με την εντολή δόθηκε η προειδοποίηση πως η ανυπακοή θα οδηγούσε στον θάνατο: «Και ο Κύριος ο Θεός έδωσε προσταγή στον Αδάμ, λέγοντας: Από κάθε δέντρο του παραδείσου θα τρως ελεύθερα, από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, όμως, δεν θα φας απ’ αυτό· επειδή, την ίδια ημέρα που θα φας απ’ αυτό, θα πεθάνεις οπωσδήποτε.» (Γένεση 2:16-17) Η φράση «θα πεθάνεις οπωσδήποτε» θα μπορούσε να μεταφραστεί στην κυριολεξία «πεθαίνοντας θα πεθάνεις». Αυτό σημαίνει μία διαρκή κατάσταση θανάτου που ξεκίνησε με πνευματικό θάνατο, συνεχίζεται σε όλη τη ζωή ως μια βαθμιαία φθορά του σώματος και καταλήγει στο σωματικό θάνατο. Ο άμεσος πνευματικός θάνατος είχε ως αποτέλεσμα τον αποχωρισμό του Αδάμ από τον Θεό. Η πράξη του να κρυφτεί από τον Θεό (Γένεση 3:8) δείχνει την αποξένωσή του, όπως επίσης η προσπάθειά του να κατηγορήσει τη γυναίκα του για την αμαρτία του (Γένεση 3:12).
Δυστυχώς, ο πνευματικός –τελικά και φυσικός- θάνατος δεν περιορίστηκε στον Αδάμ και στην Εύα. Ως αντιπρόσωπος του ανθρώπινου γένους ο Αδάμ παρέσυρε όλη την ανθρωπότητα στην αμαρτία. Ο Παύλος το λέει καθαρά στη Ρωμαίους 5:12, πως η αμαρτία και ο θάνατος εισήλθαν στον κόσμο μέσω της παρακοής του Αδάμ. Επιπλέον, στη Ρωμαίους 6:23 μας λέει ότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος· οι αμαρτωλοί πρέπει να πεθάνουν διότι η αμαρτία μάς αποξενώνει από τον Θεό. Κάθε αποχωρισμός από την πηγή της ζωής είναι, φυσιολογικά, θάνατος για μας.
Αλλά δεν είναι μόνο η κληρονομημένη αμαρτία που προκαλεί πνευματικό θάνατο· συμβάλλει η δική μας αμαρτωλότητα. Στην Εφεσίους 2 μας διδάσκει πως πριν τη σωτηρία μας, είμαστε «νεκροί» μέσα στις παραβάσεις μας και στις αμαρτίες μας (εδάφιο 1). Αυτό πρέπει ν’ αναφέρεται στον πνευματικό θάνατο, διότι σωματικά ήμασταν ακόμη ζωντανοί πριν τη σωτηρία μας. Ενώ πνευματικά ήμασταν «νεκροί», ο Θεός μας έσωσε (εδάφιο 5· δες επίσης Ρωμαίους 5:8). Στην Κολοσσαείς 2:13 επαναλαμβάνει αυτήν την αλήθεια: «Κι εσάς, που ήσασταν νεκροί στα αμαρτήματα … σας ζωοποίησε μαζί του, καθώς σας συγχώρεσε όλα τα πταίσματα.»
Από τη στιγμή που είμαστε νεκροί μέσα στην αμαρτία, είμαστε τελείως αδύναμοι να εμπιστευθούμε τον Θεό ή τον λόγο Του. Ο Ιησούς είπε επανειλημμένα πως είμαστε αδύναμοι χωρίς Αυτόν (Ιωάννης 15:5) κι ότι δεν μπορούμε να πάμε σ’ Αυτόν χωρίς τη βοήθεια του Θεού (Ιωάννης 6:44). Ο Παύλος διδάσκει στη Ρωμαίους 8 ότι ο φυσικός μας νους δεν μπορεί να υποταχθεί στον Θεό, ούτε να Τον ευαρεστήσει (εδάφια 7-8). Στην ξεπεσμένη μας κατάσταση, είμαστε ανίκανοι ν’ αντιληφθούμε τα πράγματα του Θεού (Α΄ Κορινθίους 2:14).
Η πράξη του Θεού με την οποία μας δίνει ζωή, ενώ είμαστε πνευματικά νεκροί, λέγεται αναγέννηση. Η αναγέννηση πραγματοποιείται από το Άγιο Πνεύμα, μόνο, μέσω του θανάτου και της ανάστασης του Ιησού Χριστού. Όταν αναγεννιόμαστε, παίρνουμε ζωή μαζί με τον Χριστό (Εφεσίους 2:5) και ανανεωνόμαστε από το Άγιο Πνεύμα (Τίτον 3:5). Είναι σαν να γεννιόμαστε μια δεύτερη φορά, όπως δίδαξε ο Ιησούς τον Νικόδημο στον Ιωάννη 3:3, 7. Έχοντας ζωοποιηθεί από τον Θεό, ποτέ δεν θα πεθάνουμε – έχουμε αιώνια ζωή. Ο Ιησούς έλεγε συχνά πως η πίστη σ’ Αυτόν οδηγεί στην αιώνια ζωή (Ιωάννης 3:16, 36, 17:3).
Η αμαρτία οδηγεί στον θάνατο. Ο μόνος τρόπος να γλυτώσει κάποιος από τον θάνατο είναι να έρθει στον Χριστό μέσω της πίστης, ελκυσμένος από το Άγιο Πνεύμα. Η πίστη στον Χριστό οδηγεί σε πνευματική ζωή και τελικά σε αιώνια ζωή.
English
Τι σημαίνει να είσαι πνευματικά νεκρός;
