Ερώτηση
Ποιες είναι οι στάσεις του μαρτυρίου και τι μπορούμε να μάθουμε απ' αυτές;
Απάντηση
Οι στάσεις στην οδό του μαρτυρίου, γνωστές ως Via Dolorosa, είναι η αφήγηση των τελευταίων ωρών της ζωής του Ιησού Χριστού μέχρι τον σταυρό, που συνεχίζουν να παρέχουν πνευματική νουθεσία
σε κάθε χριστιανό και εφαρμογή στη ζωή μας. Οι στάσεις στην οδό του μαρτυρίου υπηρετούν ως έντονες υπενθυμίσεις της ταπεινής νοοτροπίας του Ιησού, σύμφωνα με την οποία παραμέρισε κάθε θεϊκό προνόμιο προκειμένου να παράσχει δρόμο σωτηρίας δια της θυσίας Του.
Υπάρχουν πολλές ευρέως αποδεκτές αναφορές στις τελευταίες ώρες του Ιησού. Μια εξ' αυτών είναι η βιβλική αφήγηση ενώ οι άλλες είναι περισσότερο παραδοσιακές αφηγήσεις των γεγονότων αυτών. Ο παραδοσιακός τύπος των στάσεων της οδού του μαρτυρίου έχει ως εξής:
1. Ο Ιησούς καταδικάζεται σε θάνατο.
2. Ο Ιησούς λαμβάνει τον σταυρό Του.
3. Ο Ιησούς πέφτει κάτω για πρώτη φορά.
4. Ο Ιησούς συναντά τη μητέρα Του Μαριάμ.
5. Ο Σίμων ο Κυρηναίος αγγαρεύεται να μεταφέρει τον σταυρό.
6. Η Βερονίκη σκουπίζει το αίμα από το πρόσωπο του Χριστού.
7. Ο Ιησούς πέφτει κάτω για δεύτερη φορά.
8. Ο Ιησούς συναντά τις γυναίκες της Ιερουσαλήμ.
9. Ο Ιησούς πέφτει κάτω για τρίτη φορά.
10. Εκδύουν τον Ιησού από τα ρούχα Του.
11. Καρφώνουν τον Ιησού στο σταυρό –η σταύρωση.
12. Ο Ιησούς πεθαίνει στο σταυρό.
13. Μετακινούν το σώμα του Ιησού από τον σταυρό –θρήνος.
14. Ενταφιάζουν το σώμα του Ιησού.
Στον παραδοσιακό, όμως, τύπο των στάσεων της οδού του μαρτυρίου οι στάσεις 3, 4, 6, 7, και 9 δεν περιλαμβάνονται στη βιβλική αφήγηση. Ως αποτέλεσμα, «οι στάσεις της βιβλικής οδού του μαρτυρίου» έχουν αναπτυχθεί. Παρακάτω περιγράφονται οι βιβλικές αναφορές των 14 στάσεων της οδού του μαρτυρίου και οι σχετικές εφαρμογές τους για τη ζωή μας.
1η στάση προς τον σταυρό: Ο Ιησούς στο όρος των Ελαιών (Λουκάς 22:39-46).
Ο Ιησούς προσευχήθηκε στον Πατέρα, στο όρος των Ελαιών, ζητώντας Του ν' απομακρύνει το ποτήρι από το χέρι Του, αν βέβαια αυτό ήταν δυνατό, που σήμαινε το ξέσπασμα της θείας κρίσης και οργής ενώ θα βρισκόταν πάνω στο σταυρό· φανέρωνε την ανθρωπότητα του Ιησού (Λουκάς 22:39-46). Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε πόσο μεγάλη ήταν η έγνοια Του σχετικά με τα γεγονότα που επρόκειτο ν' αντιμετωπίσει. Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή κάθε χριστιανού που πρέπει να επιλέξει μεταξύ του θελήματος του Θεού και του δικού του θελήματος, κι αυτή η επιλογή, όπως συνέβη στην περίπτωση του Ιησού, δείχνει τον βαθμό της αφοσίωσης και της υπακοής στον Θεό, όπως επίσης την αληθινή κατάσταση της καρδιάς. Αν και ο Ιησούς γνώριζε το τι θ' αντιμετώπιζε, ενώ προσευχόταν στο όρος των Ελαιών στον Θεό ν' αλλάξει τη ροή των γεγονότων, η προσευχή Του ήταν να γίνει το θέλημα του Πατέρα ανεξαρτήτως τι Του επιφύλασσε το μέλλον. Ακόμη και σταυρωμένος που ήταν και η ζωή του έσβηνε, ο Ιησούς μας δίδασκε τη σημασία της υπακοής στο λόγο του Θεού και την αξία της εμπιστοσύνης σ' Αυτόν σε κάθε κατάσταση.
2η στάση προς τον σταυρό: Ο Ιησούς προδίδεται από τον Ιούδα και συλλαμβάνεται (Λουκάς 22:47-48).
Ο Ιούδας όχι μόνο κατέστη ένας από τους πλέον απεχθείς χαρακτήρες στην Ιστορία, όταν πρόδωσε τον Ιησού, αλλά και μια ανεξίτηλη υπενθύμιση σε κάθε χριστιανό πως υπήρξαν φορές που πειράστηκε και αμάρτησε. Για τον χριστιανό η πτώση στην αμαρτία ισοδυναμεί με προδοσία του Χριστού που έδωσε τη ζωή Του για μας. Πόσο πολύ μεγαλύτερη είναι αυτή η προδοσία όταν κάποιος επιλέγει συνειδητά ν' αμαρτήσει (Λουκάς 22:47-48); Ο Ιούδας έζησε με τον Ιησού και μαθήτευσε στα πόδια Του για χρόνια. Καθώς όμως η καρδιά Του δεν μεταμορφώθηκε αληθινά με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, έπεσε όταν πειράστηκε από τον Σατανά. Ως πιστοί οφείλουμε, με βάση τον λόγο του Θεού, να «εξετάζουμε τους εαυτούς μας» αν αληθινά μένουμε στην πίστη (Β΄ Κορινθίους 13:5).
3η στάση προς τον σταυρό: Ο Ιησούς καταδικάζεται από το Συνέδριο (Λουκάς 22:66-71).
Το Συνέδριο, αποτελούμενο από εβδομήντα ιερείς και γραμματείς κι έναν αρχιερέα, απαίτησε από τον Πιλάτο να καταδικάσει τον Ιησού. Το περιστατικό αυτό αποτελεί μια προειδοποίηση για όλους τους χριστιανούς να προσέχουν να μην υψώνονται αυτό-δικαιούμενοι και καταδικάζοντας τους άλλους. Η κατοχή βιβλικών γνώσεων και οι υψηλές θέσεις σ' αυτόν τον κόσμο υστερούν κατά πολύ από την άγια τελειότητα και η αλαζονική σκέψη μπορεί εύκολα να προκαλέσει την πτώση ακόμη και των πλέον ευσεβών ανθρώπων. Η Γραφή μας διδάσκει να σεβόμαστε τις θέσεις εξουσίας αλλά πρωταρχικά είναι το θέλημα του Θεού και ο λόγος του Θεού που θα πρέπει να κυβερνούν τη ζωή μας. Οι χριστιανοί λαμβάνουν το Άγιο Πνεύμα που τους αναπαύει, τους διδάσκει και τους οδηγεί σε κάθε περίσταση για να παίρνουν κάθε απόφαση σύμφωνα με το τέλειο θέλημα του Θεού, ακυρώνοντας ουσιαστικά την ανάγκη του ατόμου για καθοδήγηση από τους θρησκευτικούς ηγέτες, όπως αυτοί του Συνεδρίου. Η εμπιστοσύνη του λαού στην υπέρτατη θρησκευτική εξουσία του ιουδαϊκού Συνεδρίου οδήγησε σε διαφθορά πολλούς ιερείς και γραμματείς τους Συνεδρίου, κι όταν ο Ιησούς άρχισε να διδάσκει μια διδασκαλία που υποτιμούσε την εξουσία τους, συνωμοτούσαν εναντίον Του, απαιτώντας τη σταύρωσή Του από τη ρωμαϊκή εξουσία (Λουκάς 22:66-71).
4η στάση προς τον σταυρό: Ο Πέτρος αρνείται τον Ιησού (Λουκάς 22:54-62).
Όταν ο Ιησούς συνελήφθη, κάποιοι κατηγόρησαν τον Πέτρο πως ήταν ακόλουθος του Ιησού (Λουκάς 22:54-62). Όπως είχε προείπει ο Ιησούς, ο Πέτρος αρνήθηκε τρεις φορές πως γνωρίζει τον Ιησού. Ο Πέτρος ήταν αγαπημένος και έμπιστος μαθητής του Ιησού που είδε πολλά θαύματα με τα μάτια του κι ακόμη περπάτησε πάνω στο νερό με τον Ιησού (Ματθαίος 14:29-31). Ακόμη κι έτσι, ο Πέτρος έδειξε την ανθρώπινη αδυναμία αρνούμενος τον Ιησού από φόβο μήπως συλληφθεί κι αυτός. Οι χριστιανοί σε όλον τον κόσμο συνεχίζουν ν' αντιμετωπίζουν διωγμό και εξευτελισμούς από τους απίστους της κοινωνίας, από λεκτική κακοποίηση έως σωματική κακοποίηση και θάνατο. Οι άνθρωποι μπορεί αυτό-δικαιούμενοι να κρίνουν τον Πέτρο για την άρνησή του προς τον Ιησού και τον φόβο του τι θα του έκαναν οι Ρωμαίοι αν ανακάλυπταν τη σχέση του με τον Ιησού, αλλά πόσοι βιβλικά πιστεύοντες χριστιανοί μπορούν να πουν πως ποτέ δεν σιώπησαν σχετικά με την πίστη τους μπρος στον κίνδυνο να υποστούν μια διαφορετική αντιμετώπιση, δημόσια ή ιδιωτική; Μια τέτοια σιγή δείχνει πόσο ευπαθείς είμαστε ως άνθρωποι. Η πίστη του Πέτρου ήταν ατελής, πρωτίστως διότι το Άγιο Πνεύμα δεν κατοικούσε μέσα του εκείνο τον καιρό. Μετά την έλευση του Πνεύματος, την Πεντηκοστή, στις καρδιές των πιστών (Πράξεις 2), ο Πέτρος κατέστη ένα θαρραλέο λιοντάρι πίστης που ποτέ ξανά δεν δίστασε να διακηρύξει τον Κύριό του.
5η στάση προς τον σταυρό: Ο Ιησούς δικάζεται από τον Πόντιο Πιλάτο (Λουκάς 23:13-25).
Με τα σημερινά νομικά δεδομένα, είναι απίθανο πως ο Ιησούς θα είχε καταδικαστεί σε κάποιο δικαστήριο, από τη στιγμή που δεν υπήρχε καμία πραγματική μαρτυρία ν' απαγγελθεί εναντίον Του. Ο Πόντιος Πιλάτος δεν μπόρεσε να βρει ενοχοποιητικό στοιχείο σε ό,τι ο Ιησούς είχε πράξει και ήθελε να τον απολύσει (Λουκάς 23:13-24), αλλά το Συνέδριο απαιτούσε από τον Πιλάτο να διατάξει την εκτέλεσή Του. Το Συνέδριο που διοικούσε σύμφωνα με τον αυστηρό Μωσαϊκό Νόμο και την Παράδοση, θεώρησε πως ο Ιησούς αποτελεί μεγάλη απειλή στην ηγετική τους εξουσία επί των Ιουδαίων. Ο Ιησούς δίδαξε τον λαό πως η σωτηρία προσφερόταν με τη χάρη του Θεού και όχι με την προσκόλληση στους πολλούς κανόνες που το Συνέδριο έθετε, και μια τέτοια διδασκαλία όχι μόνο υποβάθμιζε την εξουσία των θρησκευτικών αρχηγών αλλά επίσης προκαλούσε μια σοβαρή απειλή στον βιοπορισμό τους. Ακόμη και σήμερα, το μήνυμα της σωτηρίας με τη δύναμη και την εκλογή του Θεού και όχι με τις δικές μας προσπάθειες, είναι μη δημοφιλές. Οι ανθρώπινες υπάρξεις στην ξεπεσμένη φύση τους πάντοτε θέλουν να κατορθώσουν τη σωτηρία τους ή τουλάχιστον να συμμετέχουν σ' αυτήν, έτσι ώστε να μπορούμε, έστω και μερικώς, να διεκδικήσουμε μέρος της δόξας. Αλλά η σωτηρία είναι από τον Κύριο που δεν συμμερίζεται τη δόξα Του με κανέναν (Ησαΐας 42:8).
6η στάση προς τον σταυρό: Ο Ιησούς μαστιγώνεται και στεφανώνεται με αγκάθια (Λουκάς 23:63-65).
Η θεραπεία που αναφέρεται σ' αυτήν την περικοπή είναι πνευματική θεραπεία ή θεραπεία από την αμαρτία. Η άφεση των αμαρτιών και η αποκατάσταση στη χάρη του Θεού, παρουσιάζονται συχνά ως πράξη θεραπείας. Περισσότερο από πεντακόσια χρόνια πριν τη γέννηση του Ιησού από τη Μαριάμ, ο Ησαΐας είχε προφητεύσει ότι ο Ιησούς θα πληγωνόταν εξαιτίας των παραβάσεών μας (Ησαΐας 53:3-6) και θα ταλαιπωριόταν εξαιτίας των ανομιών μας κι ότι μέσω των πληγών Του εμείς θα γιατρευόμασταν.
7η στάση προς τον σταυρό: Ο Ιησούς αναλαμβάνει τον σταυρό Του (Μάρκος 15:20).
Όταν ο Ιησούς ανέλαβε τον σταυρό Του, μετέφερε κάτι πολύ περισσότερο από ένα ξύλο. Οι περαστικοί δεν γνώριζαν εκείνη την ημέρα ότι ο Ιησούς βάσταζε τις αμαρτίες του κόσμου και θ' αντιμετώπιζε την τιμωρία που άξιζαν αυτές οι αμαρτίες. Ο Ιησούς μας παρακινεί στον Ματθαίο 16:24, «Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, κι ας σηκώσει τον σταυρό του, κι ας με ακολουθεί.» Φανερώνει, επίσης, πως εδώ δεν πρόκειται για μα επιλογή ανάμεσα σε πολλές: «Και όποιος δεν παίρνει τον σταυρό του, και ακολουθεί πίσω από μένα, δεν είναι άξιος για μένα.» (Ματθαίος 10:38). Η ανάληψη του σταυρού μας, ένα μέσο θανάτου, σημαίνει πως πεθαίνουμε ως προς τον αμαρτωλό εαυτό μας για να ζήσουμε ως τελείως καινούρια δημιουργήματα (Β΄ Κορινθίους 5:17) υπηρετώντας και υπακούοντας τον Χριστό. Αυτό σημαίνει πως Του παραδίδουμε τη θέλησή μας, τις αγάπες μας, τις φιλοδοξίες μας και τις επιθυμίες μας. Δεν είναι να επιζητούμε την ευτυχία μας ως το υπέρτατο αγαθό αλλά να είμαστε πρόθυμοι ν' αποκηρύξουμε τα πάντα και να θυσιάσουμε τη ζωή μας, αν χρειαστεί.
8η στάση προς τον σταυρό: Ο Σίμων ο Κυρηναίος βοηθάει τον Ιησού στη μεταφορά του σταυρού (Λουκάς 23:26).
Ο Σίμων ο Κυρηναίος θα μπορούσε να θεωρηθεί το θύμα των περιστάσεων. Είχε έρθει πιθανότατα στην Ιερουσαλήμ για να γιορτάσει το Πάσχα και ίσως να μην γνώριζε τα συμβαίνοντα. Γνωρίζουμε ελάχιστα για τον Σίμωνα από την Κυρήνη καθώς δεν αναφέρεται στη Γραφή αφότου βοήθησε τον Ιησού να μεταφέρει τον σταυρό πάνω στον οποίο ο Ιησούς θα καρφωνόταν (Λουκάς 23:26). Διατάχθηκε από τους Ρωμαίους στρατιώτες να βοηθήσει και δεν αντιστάθηκε, το πιθανότερο φοβούμενος για τη δική του ζωή, ενόψει της παρούσας κατάστασης. Ενώ ο Ιησούς εθελούσια φορτώθηκε τον σταυρό Του, ο Σίμων ο Κυρηναίος «υποχρεώθηκε» ή αναγκάστηκε να τον μεταφέρει. Ως χριστιανοί, καλούμαστε να ενωθούμε με τον Ιησού στα πάθη Του με τη θέλησή μας, όπως ο Παύλος μας προτρέπει, «Μην ντραπείς, λοιπόν, για τη μαρτυρία του Κυρίου μας ούτε για μένα τον φυλακισμένο για χάρη του· αλλά, συγκακοπάθησε μαζί με το ευαγγέλιο, με τη δύναμη του Θεού.» (Β΄ Τιμόθεον 1:8).
9η στάση προς τον σταυρό: Ο Ιησούς συναντά τις γυναίκες της Ιερουσαλήμ (Λουκάς 23:27-31).
Όταν ο Ιησούς συνάντησε τις γυναίκες που έκλαιγαν και μερικούς από τους μαθητές Του καθ' οδόν προς την τοποθεσία της σταύρωσης, τις επισήμανε πως θα έπρεπε να κλάψουν για τον εαυτό τους και τη ζωή των παιδιών τους και όχι για Εκείνον, καθώς έβλεπε το αυξανόμενο κακό που απειλούσε την Ιερουσαλήμ (Λουκάς 23:27-31). Αν και υπέφερε μεγάλο πόνο και προσωπικό εξευτελισμό, το ενδιαφέρον του Ιησού δεν ήταν ο εαυτός Του αλλά οι ζωές και οι ψυχές εκείνων που αντιμετώπιζαν τον κίνδυνο της αιώνιας καταδίκης εξαιτίας της αμαρτίας στη ζωή τους. Ανάλογη προσοχή αφορά τους χριστιανούς σήμερα, πως δεν πρέπει να επιτρέπουμε τα ενδιαφέροντά μας γι' αυτόν τον κόσμο να έχουν την προτεραιότητα έναντι της αφοσίωσής μας και της υπακοής μας στον Θεό. Ο Ιησούς είπε, «η δική μου βασιλεία δεν είναι από τούτο τον κόσμο» (Ιωάννης 18:36), και ως πολίτες τ' Ουρανού η ματιά και η προσοχή μας πρέπει να βρίσκονται εκεί.
10η στάση προς τον σταυρό: Ο Ιησούς σταυρώνεται (Λουκάς 23:33-47).
Είναι δύσκολο μετά από δύο, περίπου, χιλιάδες χρόνια από το γεγονός να φανταστούμε πόσο τρομερή ήταν η στιγμή που έζησαν εκείνοι που ήσαν κοντά στον Ιησού, έστεκαν αδύναμα κι έβλεπαν τα καρφιά να μπήγονται μέσ' απ' τα χέρια Του και τα πόδια Του στο ξύλο, πάνω στο οποίο θ' άφηνε την τελευταία Του πνοή ως άνθρωπος (Λουκάς 23:44-46). Τ' αγαπημένα Του πρόσωπα και οι μαθητές Του δεν κατανοούσαν πλήρως τη σημασία όσων συνέβαιναν εκείνη τη στιγμή. Δεν ήσαν ακόμη ικανοί να εννοήσουν πως αυτό το κακό έργο των ανθρώπων ήταν το αποτέλεσμα ενός θείου σχεδιασμού και σκοπού για τη σωτηρία όλων όσων θα πίστευαν στον Χριστό. Εμείς σήμερα «πώς θα ξεφύγουμε, αν αμελήσουμε μια τόσο μεγάλη σωτηρία;» (Εβραίους 2:3). «Και δεν υπάρχει διαμέσου κανενός άλλου η σωτηρία· επειδή, ούτε άλλο όνομα είναι δοσμένο κάτω από τον ουρανό ανάμεσα στους ανθρώπους, διαμέσου του οποίου πρέπει να σωθούμε.» (Πράξεις 4:12)
11η στάση πάνω στον σταυρό: Ο Ιησούς υπόσχεται τη βασιλεία Του στον πιστεύοντα ληστή (Λουκάς 23:43).
Είναι ενδεχόμενο πως ο σταυρωμένος ληστής δίπλα στο σταυρό ήταν ικανός να συλλάβει την ιδέα πως η ζωή δεν τελείωνε εκεί για τον Ιησού αλλά ότι Αυτός υπερέβαινε τον φυσικό κόσμο προς την αιωνιότητα, και ήρθε να παράσχει αυτήν την υπόσχεση στην ανθρωπότητα. Ο ληστής θα γινόταν ο πρώτος που θα εισερχόταν στον παράδεισο με τη χάρη δια της πίστης στον Ιησού Χριστό (Εφεσίους 2:8-9). Ο Ιησούς είπε στον ληστή πως θα βρισκόταν στον παράδεισο εκείνη την ημέρα διότι αποδέχθηκε και πίστεψε στον Γιο του Θεού. Ξεκάθαρα εδώ έχουμε ένα παράδειγμα ανθρώπου που σώζεται με τη χάρη δια της πίστης και όχι δια των έργων, όπως πίστευαν εκείνοι που δίωκαν και καταδίκαζαν τον Ιησού και ήθελαν να κάνουν τους ανθρώπους να πιστεύουν.
12η στάση πάνω στο σταυρό: Ο Ιησούς πάνω στο σταυρό μιλάει στη μητέρα Του και στον μαθητή Του (Λουκάς 23:48-49).
Ενώ ο Ιησούς πέθαινε, συνέχιζε ανιδιοτελώς να βάζει τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές Του καθώς ανέθεσε τη φροντίδα της μητέρας Του στον αγαπημένο Του μαθητή Ιωάννη (Ιωάννης 19:27). Όλη Του η ζωή, μ' ακόμη κι ο θάνατός Του, δίδαξε με το παράδειγμά Του, πως πρέπει να βάζουμε τις ανάγκες των άλλων προ των δικών μας αναγκών, αναθέτοντας το κάθε τι στο τέλειο θέλημα του Θεού. Η προθυμία να μείνουμε στον λόγο Του και να δείξουμε με πράξεις πως θυσιαζόμαστε για τους άλλους εν μέσω κακουχίας, αποτελούν αντιπροσωπευτικά χαρακτηριστικά της αληθούς χριστιανικής ζωής.
13η στάση πάνω στο σταυρό: Ο Ιησούς πεθαίνει πάνω στο σταυρό (Λουκάς 23:44-46).
Τη στιγμή του θανάτου του Ιησού το παραπέτασμα στον Ναό, που χώριζε τους ανθρώπους από τα Άγια των Αγίων, σχίστηκε από πάνω προς τα κάτω. Αυτό ήταν συγκλονιστικό για όσους είδαν το γεγονός αλλά δεν εννόησαν πως συμβόλιζε το πέρας της Παλαιάς Διαθήκης και το ξεκίνημα της Καινής Διαθήκης. Ο άνθρωπος δεν ήταν αναγκασμένος πλέον να παραμείνει αποχωρισμένος από τον Θεό εξαιτίας της αμαρτίας. Από εκείνη τη στιγμή θα μπορούσε να πλησιάσει τον θρόνο της χάρης με θάρρος προσευχόμενος για άφεση αμαρτιών. Η ζωή, η θυσία και ο θάνατος του Ιησού έχει μετακινήσει το εμπόδιο της αμαρτίας, καθιστώντας δυνατό στον άνθρωπο να σωθεί μέσω της χάρης.
14η στάση μετά το σταυρό: Το σώμα του Ιησού ενταφιάζεται (Λουκάς 23:50-54).
Ο Ιησούς πέθανε, το σώμα Του πάρθηκε από το σταυρό κι ενταφιάστηκε σε τάφο που προσφέρθηκε από κάποιον Ιωσήφ από του ιουδαϊκό χωριό Αριμαθαία (Λουκάς 23:50-54). Ο Ιωσήφ ήταν μέλος του Συνεδρίου αλλά είχε αντιταχθεί στη δίκη και σταύρωση του Ιησού. Ο Ιωσήφ πίστευε κρυφά πως ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας σύμφωνα με τις Γραφές αλλά φοβόταν τις συνέπειες μιας δημόσιας ομολογίας (Ιωάννης 19:38). Με τον θάνατο του Ιησού, ο Ιωσήφ ζήτησε μυστικά από τον Πιλάτο το σώμα του Ιησού ώστε να παράσχει μια κανονική ταφή.
Η μεγάλη θυσία του Ιησού έγινε όχι μόνο ο εξιλασμός της αμαρτίας του ανθρώπου αλλά και η νίκη πάνω στον θάνατο, έτσι που χωρίς αυτή τη θυσία η τύχη των ανθρώπων θα ήταν αναπόφευκτη για όλους τους ανθρώπους που γεννιούνται μέσα στην κατάρα της αμαρτίας. Η αμαρτία εμπεριέχει τη δική της αναπόφευκτη τιμωρία, που είναι ο θάνατος. Ο Δημιουργός μας είναι δίκαιος και απαιτούσε να εκτελεστεί η ποινή της αμαρτίας. Καθώς ο Θεός είναι αγάπη και έλεος, όπως βέβαια και δίκαιος, έστειλε τον μονογενή Γιο Του να πληρώσει Εκείνος την τιμωρία των αμαρτιών μας, γνωρίζοντας πως διαφορετικά ήμασταν καταδικασμένοι για όλη την αιωνιότητα (Ιωάννης 3:16). Η αγάπη του Θεού και το έλεός του εκδηλώθηκαν δυναμικά επάνω στο σταυρό με τα λόγια του Ιησού που ενώ πέθαινε ζήτησε από τον Πατέρα να συγχωρήσει τους εκτελεστές Του που ενεργούσαν με άγνοια (Λουκάς 23:34). Είναι εύκολο να υποθέσουμε πως η απροθυμία του ανθρώπου να παραδοθεί πλήρως με υπακοή στο λόγο και τον νόμο του Θεού, οφείλεται στην έλλειψη γνώσης και σοφίας. Η ειρωνεία στο όλο ζήτημα είναι πως η συμφορά του πάθους του Ιησού στο σταυρό, γίνεται πνευματική συμφορά για εκείνους που είναι ανίκανοι να ξεπεράσουν την ίδια άγνοια που ακόμη ταλαιπωρεί μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας σήμερα. Ο αμαρτωλός άνθρωπος που αρνείται να δεχθεί το δώρο της σωτηρίας που ο Χριστός πρόσφερε δια της θυσίας Του, δείχνει πως η άγνοια που η ανταρσία του και η αμαρτία προκαλεί τον αποξενώνει από τη σοφία του Θεού.
English
Ποιες είναι οι στάσεις του μαρτυρίου και τι μπορούμε να μάθουμε απ' αυτές;
