Ερώτηση
Τα παθήματα υπέρ του Χριστού θ' αποτελούν πάντοτε μέρος της μαθητείας στον Χριστό;
Απάντηση
Η Γραφή αναφέρεται αρκετά στα παθήματα χάριν του Χριστού. Στην εποχή που γράφτηκε η Καινή Διαθήκη, οι ακόλουθοι του Χριστού συχνά απομονώνονταν από τις οικογένειές τους και τις κοινωνίες τους. Μερικοί από τους χειρότερους διωγμούς προήλθαν από τους θρησκευτικούς ηγέτες (Πράξεις 4:1–3). Ο Χριστός είπε στους ακόλουθους Του, «Μακάριοι αυτοί που έχουν διωχθεί εξαιτίας της δικαιοσύνης επειδή δική τους είναι η βασιλεία των ουρανών» (Ματθαίος 5:10). Θύμισε στους δικούς Του πως «Αν ο κόσμος σάς μισεί, να ξέρετε ότι πρωτύτερα από σας μίσησε εμένα» (Ιωάννης 15:18).
Διαβάζουμε στην Β΄ Τιμόθεον 3:12, «όλοι όσοι θέλουν να ζουν με τρόπο ευσεβή εν Χριστώ Ιησού θα διωχθούν». Όπως στους βιβλικούς χρόνους έτσι και σήμερα, πολλοί χριστιανοί έχουν διαπιστώσει πως το να κάνεις μια δημόσια ομολογία πίστης στον Χριστό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη φυλάκιση, χτυπήματα στο σώμα, βασανισμούς ή θάνατο (Εβραίους 11:32–38, Β΄ Κορινθίους 12:10, Φιλιππησίους 3:8, Πράξεις 5:40). Συχνά, εμείς που ζούμε σε ελεύθερα έθνη, τρέμουμε σ' αυτήν τη σκέψη αλλά αισθανόμαστε σχετικά ασφαλείς. Αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουν χιλιάδες που υποφέρουν καθημερινά υπέρ του Χριστού και είμαστε ευγνώμονες που δεν χρειάζεται εμείς να πάσχουμε. Αλλά, υπάρχει μόνο ένα είδος διωγμού;
Ο Χριστός δήλωσε καθαρά τι σημαίνει να Τον ακολουθούμε: «Και έλεγε σε όλους: Αν κάποιος θέλει να 'ρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, και ας σηκώσει τον σταυρό του καθημερινά, και ας με ακολουθεί. Επειδή, όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα την χάσει· και όποιος χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου, αυτός θα την σώσει. Επειδή, τι ωφελείται ο άνθρωπος αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο, χάσει όμως τον εαυτό του ή ζημιωθεί;» (Λουκάς 9:23–25). Η σύγχρονη κατανόηση της φράσης «ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθεί» είναι συνήθως ανεπαρκής. Στις μέρες του Χριστού, ο σταυρός πάντοτε συμβόλιζε τον θάνατο. Όταν ένας άνθρωπος κουβαλούσε έναν σταυρό, είχε ήδη καταδικασθεί να πεθάνει πάνω σ' αυτόν. Ο Ιησούς είπε πως προκειμένου να Τον ακολουθήσει κάποιος θα πρέπει να είναι πρόθυμος να πεθάνει. Δεν θα πεθάνουμε όλοι έναν μαρτυρικό θάνατο. Δεν θα φυλακιστούμε όλοι, ούτε θα μας κτυπήσουν ή βασανίσουν για την πίστη μας. Έτσι, για ποιο θάνατο μίλησε ο Χριστός;
Ο Παύλος εξηγεί στην Γαλάτας 2:20, «Μαζί με τον Χριστό έχω συσταυρωθεί· ζω δε όχι πλέον εγώ, αλλά ο Χριστός ζει μέσα σε μένα· σε ό,τι, όμως, τώρα ζω μέσα στη σάρκα, ζω με την πίστη του Υιού τού Θεού, ο οποίος με αγάπησε, και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη μου.» Το ν' ακολουθούμε τον Χριστό σημαίνει πως πεθαίνουμε ως προς τον δικό μας τρόπο ζωής. Θεωρούμε πως η θέλησή μας, τα δικαιώματά μας, τα πάθη μας και οι επιδιώξεις μας έχουν σταυρωθεί μαζί Του πάνω στο σταυρό. Το δικαίωμά μας να κατευθύνουμε εμείς τη ζωή μας έχει πεθάνει (Φιλιππησίους 3:7–8). Ο θάνατος περιλαμβάνει παθήματα. Το σαρκικό φρόνημα δεν θέλει να πεθάνει. Ο θάνατος του εαυτού μας είναι οδυνηρός και αντιτίθεται στη φυσική μας ροπή να επιζητούμε την ευχαρίστησή μας. Αλλά δεν μπορούμε ν' ακολουθούμε ταυτόχρονα και τον Χριστό και το σαρκικό φρόνημα (Λουκάς 16:13, Ματθαίος 6:24, Ρωμαίους 8:8). Ο Χριστός είπε, «Κανένας που έχει βάλει το χέρι του επάνω σε άροτρο και βλέπει προς τα πίσω δεν είναι κατάλληλος για τη βασιλεία τού Θεού.» (Λουκάς 9:62).
Ο Παύλος υπέφερε περισσότερο από τους περισσότερους πιστούς χάριν του Χριστού. Έγραψε τούτο στους χριστιανούς των Φιλίππων: «σε σας χαρίστηκε το υπέρ του Χριστού· όχι μονάχα να πιστεύετε σ' αυτόν, αλλά και να πάσχετε υπέρ αυτού» (Φιλιππησίους 1:29). Ο Παύλος δεν παρουσιάζει τα παθήματα ως κατάρα αλλά ως όφελος.
Υπάρχουν πολλές μορφές παθημάτων. Επιλέγοντας να υπακούμε στον Κύριο Ιησού Χριστό, συμβαίνει να συγκρουόμαστε με τον κόσμο. Το Γαλάτας 1:10 λέει, «Επειδή, τώρα ανθρώπους πείθω ή τον Θεό; Ή ζητάω να αρέσω σε ανθρώπους; Επειδή, αν ακόμα άρεσα σε ανθρώπους, δεν θα ήμουν δούλος του Χριστού.» Ακολουθώντας πιστά τη διδασκαλία της Γραφής, προετοιμάζουμε τον εαυτό μας για απόρριψη, κοροϊδία, απομόνωση ή προδοσία. Συχνά ο πιο ανηλεής διωγμός προέρχεται από αυτούς που θεωρούν τον εαυτό πνευματικό αλλά έχουν ορίσει τον Θεό σύμφωνα με τις δικές τους ιδέες. Αν επιλέξουμε να πάρουμε θέση για τη δικαιοσύνη και τη βιβλική αλήθεια, διασφαλίζουμε ότι θα μας παρανοήσουν, θα μας περιπαίξουν ή κάτι χειρότερο. Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι καμία απειλή παθημάτων δεν αποθάρρυνε τους αποστόλους από του να κηρύττουν τον Χριστό. Πραγματικά, ο Παύλος είπε πως θεωρούσε τα πάντα ως ζημιά και άξιζε να τα πετάξει σαν σκουπίδια προκειμένου «να γνωρίσω αυτόν, και τη δύναμη της ανάστασής του, και την κοινωνία των παθημάτων του, συμμορφούμενος με τον θάνατό του» (Φιλιππησίους 3:10). Στις Πράξεις 5:40–41 περιγράφει την αντίδραση των αποστόλων αφού τους κτύπησαν επειδή κήρυξαν για τον Ιησού: «Εκείνοι, λοιπόν, αναχωρούσαν μπροστά από το Συνέδριο με χαρά, επειδή χάριν του ονόματός του αξιώθηκαν να ατιμαστούν.»
Τα παθήματα, σε κάποια τους μορφή, θ' αποτελούν πάντοτε μέρος ενός μαθητή Χριστού. Ο Χριστός είπε πως ο δρόμος που οδηγεί στη ζωή είναι δύσκολος (Ματθαίος 7:14). Οι δυσκολίες μας είναι ένας τρόπος ταύτισης με τα παθήματα του Χριστού σε μικρό βαθμό.
Ο Χριστός είπε ότι αν Τον αρνηθούμε μπροστά στους ανθρώπους, θα μας αρνηθεί κι Εκείνος μπροστά στον Πατέρα Του στον Ουρανό (Ματθαίος 10:33, Λουκάς 12:9). Υπάρχουν πολλοί προσεγμένοι τρόποι για ν' αρνηθεί κάποιος τον Χριστό. Αν οι πράξεις μας, τα λόγια μας, ο τρόπος ζωής μας ή οι επιλογές της ψυχαγωγίας μας δεν εκφράζουν το θέλημά Του, αρνούμαστε τον Χριστό. Αν ισχυριζόμαστε πως Τον γνωρίζουμε αλλά ζούμε ωσάν δεν Τον γνωρίζουμε, τότε Τον αρνούμαστε (Α΄ Ιωάννου 3:6–10). Πολλοί άνθρωποι επιλέγουν αυτές τις μορφές άρνησης του Χριστού διότι δεν θέλουν να πάσχουν υπέρ Αυτού.
Συχνά, τα μεγαλύτερα παθήματά μας προέρχονται από μέσα μας, καθώς μαχόμαστε να ελέγχουμε μια καρδιά που πρέπει να πεθάνει ως προς το θέλημά της και να παραδοθεί στην κυριότητα του Χριστού (Ρωμαίους 7:15–25). Σε όποια μορφή κι αν συμβαίνουν τα παθήματα, θα πρέπει να τα δεχθούμε σαν μετάλλιο τιμής και προνόμιο ότι, όπως οι απόστολοι, «αξιωθήκαμε ν' ατιμαστούμε υπέρ του ονόματός Του».
English
Τα παθήματα υπέρ του Χριστού θ' αποτελούν πάντοτε μέρος της μαθητείας στον Χριστό;
