το βιβλίο Β' Βασιλέων
Συγγραφέας: Το βιβλίο Β' Βασιλέων δεν αναφέρει το όνομα του συγγραφέα του. Η Παράδοση λέει πως ο προφήτης Ιερεμίας είναι ο συγγραφέας των βιβλίων Α' και Β' Βασιλέων.Χρονολογία συγγραφής: Το βιβλίο Β' Βασιλέων, όπως και το Α' Βασιλέων γράφτηκε, το πιθανότερο, μεταξύ του 560 και του 540 π.Χ.
Σκοπός της συγγραφής: Το βιβλίο Β' Βασιλέων αποτελεί συνέχεια του βιβλίου Α' Βασιλέων. Συνεχίζει την ιστορία των βασιλιάδων του διαιρεμένου βασιλείου (Ισραήλ και Ιούδα). Το Β' Βασιλέων καταλήγει με την διάλυσή τους και την εξορία του Ισραήλ στην Ασσυρία και του Ιούδα στη Βαβυλώνα.
Εδάφια-κλειδιά: Β' Βασιλέων 17:7-8: 7 «Κι αυτό έγινε, επειδή οι γιοι τού Ισραήλ αμάρτησαν στον Κύριο τον Θεό τους, που τους είχε ανεβάσει από τη γη της Αιγύπτου, κάτω από το χέρι του Φαραώ, του βασιλιά της Αιγύπτου, και σεβάστηκαν άλλους θεούς. Και περπάτησαν στα νόμιμα των εθνών, που ο Κύριος είχε εκδιώξει μπροστά από τους γιους Ισραήλ, και σ' εκείνα των βασιλιάδων του Ισραήλ, που είχαν θεσπίσει.»
Β' Βασιλέων 22:1-2: «Ο Ιωσίας ήταν ηλικίας οκτώ χρόνων όταν βασίλευσε, και βασίλευσε στην Ιερουσαλήμ 31 χρόνια· και το όνομα της μητέρας του ήταν Ιεδιδά, θυγατέρα του Αδαΐα, από τη Βοσκάθ. Και έπραξε το ευθύ μπροστά στον Κύριο, και περπάτησε σε όλους τους δρόμους του πατέρα του, του Δαβίδ, και δεν ξέκλινε δεξιά ή αριστερά.»
Β' Βασιλέων 24:2: «Και ο Κύριος έστειλε εναντίον του τα τάγματα των Χαλδαίων, και τα τάγματα των Συρίων, και τα τάγματα των Μωαβιτών, και τα τάγματα των γιων Αμμών, και τους έστειλε ενάντια στον Ιούδα, για να τον καταστρέψουν· σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου, που μίλησε διαμέσου των δούλων του, των προφητών.»
Β' Βασιλέων 8:19: «Ο Κύριος, όμως, δεν θέλησε να εξολοθρεύσει τον Ιούδα, εξαιτίας του Δαβίδ του δούλου του, όπως του είχε πει, ότι θα του δώσει λυχνάρι, και στους γιους του στον αιώνα.»
Σύντομη σύνοψη: Το Β' Βασιλέων περιγράφει την πτώση του διαιρεμένου βασιλείου. Οι προφήτες συνεχίζουν να προειδοποιούν τον λαό πως επίκειται η κρίση του Θεού αλλά αυτοί δεν μετανιώνουν. Το βασίλειο του Ισραήλ κυβερνάται συνεχώς από κακούς βασιλείς κι ενώ υπάρχουν κάποιοι καλοί βασιλείς στον Ιούδα, η πλειονότητα οδηγεί τον λαό μακριά από τη λατρεία του Κυρίου. Οι λίγοι καλοί βασιλείς μαζί με τον Ελισσαιέ και άλλους προφήτες δεν μπορούν να εμποδίσουν την κατάρρευση του έθνους. Το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ καταστρέφεται τελικά από τους Ασσύριους και 136, περίπου, χρόνια αργότερα το νότιο βασίλειο του Ιούδα καταστρέφεται από τους Βαβυλώνιους.
Τρία είναι τα θέματα που υπερέχουν στο Β' Βασιλέων. Πρώτο, ο Κύριος θα κρίνει τον λαό Του που είναι ανυπάκουος και Του γυρίζει την πλάτη. Η απιστία των Ισραηλιτών αντικατοπτρίζεται στην ειδωλολατρία των βασιλέων κι έφερε ως αποτέλεσμα την άσκηση της κρίσης του Θεού ενάντια στην ανταρσία τους. Δεύτερο, ο λόγος των αληθών προφητών πάντοτε εκπληρώνεται επειδή ο Κύριος πάντοτε κρατά τον λόγο Του. Έτσι, και τα λόγια των προφητών βγαίνουν πάντοτε αληθή. Τρίτον, ο Κύριος είναι πιστός. Θυμήθηκε την υπόσχεσή Του προς τον Δαβίδ (Β' Σαμουήλ 7:10-13) και παρά την ανυπακοή του λαού και των κακών βασιλέων που τους κυβέρνησαν, ο Κύριος δεν αποτελείωσε την οικογένεια του Δαβίδ.
Προμηνύματα: Ο Ιησούς χρησιμοποιεί τις ιστορίες της χήρας των Σαρεπτών από το Α΄ Βασιλέων και του Νεεμάν από το Β' Βασιλέων για να δείξει τη μεγάλη αλήθεια του ελέους του Θεού προς Ιουδαίους που θεωρούνταν ανάξιοι της χάρης του Θεού-οι φτωχοί, οι αδύναμοι, οι καταπιεσμένοι, οι τελώνες, οι Σαμαρείτες, οι εθνικοί. Χρησιμοποιώντας τα παραδείγματα μιας φτωχής χήρας κι ενός λεπρού, ο Ιησούς έδειξε πως είναι ο μεγάλος Γιατρός που θεραπεύει και υπηρετεί αυτούς που βρίσκονται σε μεγάλη ανάγκη της κυρίαρχης θείας χάρης. Η ίδια αλήθεια αποτέλεσε τη βάση του μυστηρίου του σώματος του Χριστού, της εκκλησίας Του, που θ' αποτελείτο από όλα τα στρώματα της κοινωνίας, άνδρες και γυναίκες, πλουσίους και φτωχούς, Ιουδαίους και εθνικούς (Εφεσίους 3:1-6).
Πολλά από τα θαύματα του Ελισσαιέ προεικόνιζαν τον ίδιο τον Ιησού. Ο Ελισσαιέ ανέστησε τον γιο της Σουναμίτισας γυναίκας (Β' Βασιλέων 4:34-35), θεράπευσε τον λεπρό Νεεμάν (Β' Βασιλέων 5:1-19), και πολλαπλασίασε είκοσι κρίθινα ψωμιά ώστε έφαγαν εκατό άνθρωποι και περίσσεψαν κομμάτια (Β' Βασιλέων 4:42-44).
Πρακτική εφαρμογή: Ο Θεός μισεί την αμαρτία και δεν θα την αφήσει να υπάρχει απεριόριστα. Αν Του ανήκουμε είναι φυσιολογικό να συναντήσουμε την πειθαρχία που ασκεί ο Θεός ένεκα της ανυπακοής μας. Ο Πατέρας της αγάπης διορθώνει τα παιδιά Του προς όφελός τους αλλά και για να τα βεβαιώσει πως πραγματικά Του ανήκουν. Ο Θεός χρησιμοποιεί κάποιες φορές απίστους για διορθώσει τον λαό Του και μας προειδοποιεί πριν μας κρίνει. Ως χριστιανοί, έχουμε τον λόγο Του να μας οδηγεί και προειδοποιεί όταν απομακρυνόμαστε από τον δρόμο Του. Ο λόγος Του είναι αξιόπιστος, όπως ο λόγος των προφητών τότε, και μας λέει πάντοτε την αλήθεια. Η πιστότητα του Θεού προς τον λαό του δεν αποτυγχάνει ποτέ, ακόμη κι όταν εμείς αποτυγχάνουμε.
Οι ιστορίες της χήρας και του λεπρού αποτελούν παραδείγματα για μας, αναφορικά με το σώμα του Χριστού, την Εκκλησία. Όπως ο Ελισσαιέ έκανε έλεος σε ανθρώπους χαμηλών στρωμάτων της κοινωνίας, οφείλουμε να δεχόμαστε στις εκκλησίες μας όλους όσους ανήκουν στον Χριστό. Ο Θεός δεν είναι «προσωπολήπτης» (Πράξεις 10:34) και δεν πρέπει να είμαστε ούτ' εμείς.
English
Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα
Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα
το βιβλίο Β' Βασιλέων
