το βιβλίο Β' Σαμουήλ
Συγγραφέας: Το βιβλίο Β' Σαμουήλ δεν προσδιορίζει τον συγγραφέα του. Δεν θα μπορούσε να είναι ο προφήτης Σαμουήλ, καθώς ο θάνατός του καταγράφεται στο βιβλίο Α' Σαμουήλ. Πιθανοί συγγραφείς είναι οι Νάθαν και Γαδ (βλ. Α' Χρονικών 29:29).Χρονολογία συγγραφής: Αρχικά, τα βιβλία Α' και Β' Σαμουήλ αποτελούσαν ένα βιβλίο. Οι Εβδομήκοντα μεταφραστές της Παλαιάς Διαθήκης τα διαχώρισαν και έχουμε διατηρήσει τον διαχωρισμό αυτόν από τότε. Τα γεγονότα του Α' Σαμουήλ εκτείνονται σε χρονική περίοδο 100 χρόνων, κατά προσέγγιση, από το 1100 ως το 1000 π.Χ. Τα γεγονότα του Β' Σαμουήλ καλύπτουν άλλα 40 χρόνια. Η χρονολογία της συγγραφής, τότε, θα ήταν κάπου μετά το 960 π.Χ.
Σκοπός συγγραφής: Το Β' Σαμουήλ είναι το ιστορικό της ηγεμονίας του βασιλιά Δαβίδ. Αυτό το βιβλίο τοποθετεί την Δαβιδική Διαθήκη στο ιστορικό της πλαίσιο.
Εδάφια-κλειδιά: «…και η οικογένειά σου και η βασιλεία σου θα στερεωθεί μπροστά σου μέχρι τον αιώνα· ο θρόνος σου θα στερεωθεί στον αιώνα» (Β' Σαμουήλ 7:16).
«Και ο βασιλιάς σκέπασε το πρόσωπό του, και ο βασιλιάς βοούσε με μεγάλη φωνή: Γιε μου Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ, γιε μου, γιε μου!» (Β' Σαμουήλ 19:4).
«Ο ΚΥΡΙΟΣ είναι πέτρα μου και φρούριό μου και ελευθερωτής μου· ο Θεός είναι ο βράχος μου· σ' αυτόν θα ελπίζω· η ασπίδα μου και το στήριγμα της σωτηρίας μου, ο ψηλός πύργος μου και το καταφύγιό μου, ο σωτήρας μου· εσύ με έσωσες από την αδικία. Θα επικαλεστώ τον αξιύμνητο Κύριο και θα σωθώ από τους εχθρούς μου» (Β' Σαμουήλ 22:2-4).
Σύντομη σύνοψη: Το βιβλίο Β' Σαμουήλ μπορεί να χωριστεί σε δύο κύριες ενότητες — τους θριάμβους του Δαβίδ (κεφάλαια 1-10) και τις ταλαιπωρίες του (κεφάλαια 11-20). Το τελευταίο μέρος του βιβλίου (κεφάλαια 21-24) είναι ένα μη χρονολογικό παράρτημα που περιέχει επιπρόσθετες λεπτομέρειες για τη βασιλεία του Δαβίδ.
Το βιβλίο ξεκινά με τον Δαβίδ να λαμβάνει την είδηση του θανάτου του Σαούλ και των γιων του. Ανακηρύσσει μια περίοδο πένθους. Αμέσως μετά, ο Δαβίδ στέφεται βασιλιάς στον Ιούδα, ενώ ο Ις-Βοσθέ, ένας από τους επιζώντες γιους του Σαούλ, στέφεται βασιλιάς επάνω στον Ισραήλ (κεφάλαιο 2). Ακολουθεί εμφύλιος πόλεμος, ο
Ις-Βοσθέ δολοφονείται και οι Ισραηλίτες ζητούν από τον Δαβίδ να βασιλεύει κι επάνω σ' αυτούς (κεφάλαια 4-5).
Ο Δαβίδ μεταφέρει την πρωτεύουσα της χώρας από τη Χεβρών στην Ιερουσαλήμ και στη συνέχεια μετακινεί την Κιβωτό της Διαθήκης (κεφάλαια 5-6). Το σχέδιο του Δαβίδ να χτίσει ένα ναό στην Ιερουσαλήμ είναι απαγορευμένο από τον Θεό, που όμως υπόσχεται στον Δαβίδ τα εξής: 1) Ένας γιος του θα κυβερνήσει μετά απ' αυτόν, 2) Ο γιος του Δαβίδ θα χτίσει το ναό, 3) το γενεαλογικό δέντρο του Δαβίδ θα στερεωνόταν για πάντα στο θρόνο και 4) ο Θεός δεν θ' αφαιρέσει ποτέ το έλεός του από την οικογένεια του Δαβίδ ( Β' Σαμουήλ 7:4-16).
Ο Δαβίδ οδηγεί τον Ισραήλ σε νίκη επάνω σε πολλά από τα εχθρικά έθνη που τους περιβάλλουν. Δείχνει επίσης καλοσύνη στην οικογένεια του Ιωνάθαν αναλαμβάνοντας τον Μεμφιβοσθέ, τον κουτσό γιο του Ιωνάθαν (κεφάλαια 8-10).
Τότε, ο Δαβίδ πέφτει. Ποθεί μια όμορφη γυναίκα ονόματι Βηθ-σαβεέ, διαπράττει μοιχεία μαζί της και μετά βάζει να δολοφονήσουν τον άντρα της (κεφάλαιο 11). Όταν ο προφήτης Νάθαν φέρνει τον Δαβίδ αντιμέτωπο με την αμαρτία του, ο Δαβίδ ομολογεί και ο Θεός κάνει χάρη και συγχωρεί. Παρ' όλα αυτά, ο Κύριος λέει στον Δαβίδ ότι θα προκύψουν προβλήματα μέσα στο ίδιο του το σπίτι.
Εμφανίζονται όντως προβλήματα όταν ο πρωτότοκος γιος του Δαβίδ, ο Αμνών, βιάζει την ετεροθαλή αδελφή του Θάμαρ. Για εκδίκηση, ο αδελφός της Θάμαρ, ο Αβεσσαλώμ, σκοτώνει τον Αμνών. Ο Αβεσσαλώμ τότε εγκαταλείπει την Ιερουσαλήμ για να μην αντιμετωπίσει την οργή του πατέρα του. Αργότερα, ηγείται μιας επανάστασης ενάντια στον Δαβίδ και κάποιοι πρότεροι συνεργάτες του Δαβίδ ενώνονται με τον επαναστάτη (κεφάλαια 15-16). Ο Δαβίδ αναγκάζεται να φύγει από την Ιερουσαλήμ κι ο Αβεσσαλώμ ανακηρύσσει τον εαυτό του βασιλιά για μικρό χρονικό διάστημα. Ο σφετεριστής ανατρέπεται και –ξανά ενάντια στην επιθυμία του Δαβίδ- σκοτώνεται. Ο Δαβίδ θρηνεί τον χαμένο του γιο.
Μια γενική αίσθηση αναταραχής ταλαιπωρεί το υπόλοιπο της βασιλείας του Δαβίδ. Οι άνθρωποι του Ισραήλ απειλούν ν' αποχωριστούν από τον Ιούδα κι ο Δαβίδ πρέπει να καταπνίξει μια ακόμη εξέγερση (κεφάλαιο 20).
Το παράρτημα του βιβλίου περιέχει πληροφορίες που αφορούν μια τρίχρονη πείνα στη χώρα (κεφάλαιο 21), έναν ψαλμό του Δαβίδ (κεφάλαιο 22), μια καταγραφή κατορθωμάτων των πλέον γενναίων πολεμιστών του Δαβίδ (κεφάλαιο 23) και την αμαρτωλή απαρίθμηση του Δαβίδ με την επακόλουθη πληγή (κεφάλαιο 24).
Προμηνύματα: Ο Κύριος Ιησούς Χριστός φαίνεται κυρίως σε δύο σημεία του Β' Σαμουήλ. Πρώτον, στη Δαβιδική Διαθήκη όπως αναφέρεται στο Β' Σαμουήλ 7:16: «η οικογένειά σου και η βασιλεία σου θα στερεωθεί μπροστά σου μέχρι τον αιώνα· ο θρόνος σου θα στερεωθεί στον αιώνα.» Η Διαθήκη αυτή επαναλαμβάνεται στον Λουκά 1:32-33 στα λόγια του αγγέλου που εμφανίστηκε στην Μαριάμ για να της αναγγείλει τη γέννηση του Ιησού μέσω αυτής: «Αυτός θα είναι μεγάλος, και θα ονομαστεί Υιός του Υψίστου· και ο Κύριος ο Θεός θα του δώσει τον θρόνο του Δαβίδ του πατέρα του· και θα βασιλεύσει επάνω στον οίκο του Ιακώβ στους αιώνες, και η βασιλεία του δεν θα έχει τέλος.» Ο Χριστός είναι η εκπλήρωση της Δαβιδικής Διαθήκης· είναι ο Γιος του Θεού ως απόγονος του Δαβίδ που θα βασιλεύει παντοτινά.
Δεύτερον, ο Ιησούς φαίνεται στον ψαλμό του Δαβίδ στο τέλος της ζωής του (Β' Σαμουήλ 22:2-51). Υμνεί τον βράχο του, το φρούριό του, τον ελευθερωτή του, το καταφύγιό του και τον σωτήρα του. Ο Ιησούς είναι ο Βράχος μας (Α' Κορινθίους 10:4, Α' Πέτρου 2:7-9), ο Ελευθερωτής του Ισραήλ (Ρωμαίους 11:25-27), το καταφύγιό μας για «όσους καταφύγαμε στο να κρατήσουμε την ελπίδα που βρίσκεται μπροστά μας» (Εβραίους 6:18), και ο μοναδικός Σωτήρας (Λουκάς 2:11, Β' Τιμόθεον 1:10).
Πρακτική εφαρμογή: Ο καθένας μπορεί να πέσει. Ακόμη κι ένας άνθρωπος όπως ο Δαβίδ, που αληθινά επιθυμούσε ν' ακολουθεί τον Θεό και που ευλογήθηκε πλούσια, ήταν επιρρεπής στον πειρασμό. Η αμαρτία του Δαβίδ με την Βηθ-σαβεέ θα πρέπει ν' αποτελεί μια προειδοποίηση σε όλους μας να προστατεύουμε την καρδιά μας, τα μάτια μας και το νου μας. Η υπερηφάνεια ένεκα της πνευματικής μας ωριμότητας και της ικανότητάς μας ν' αντισταθούμε στον πειρασμό με τη δύναμή μας, αποτελεί το πρώτο βήμα για την πτώση (Α' Κορινθίους 10:12).
Ο Θεός είναι γεμάτος έλεος για να συγχωρήσει τις πλέον αποτρόπαιες αμαρτίες όταν αληθινά μετανοούμε. Παρ' όλ' αυτά, η θεραπεία της πληγής που προκάλεσε η αμαρτία, δεν εξαλείφει πάντοτε το σημάδι. Η αμαρτία έχει φυσικές συνέπειες. Ενώ συγχωρέθηκε ο Δαβίδ, θέρισε αυτό που έσπειρε. Ο γιος του, ως καρπός της άνομης σχέσης του με γυναίκα άλλου άνδρα, πέθανε (Β' Σαμουήλ 12:14-24) και ο Δαβίδ υπέφερε τη μιζέρια μιας διαταραγμένης σχέσης με τον Ουράνιο Πατέρα του (Ψαλμοί 32 και 51). Πόσο καλύτερα θα ήταν ν' αποφύγει από την αρχή την αμαρτία παρά να πρέπει ν' αναζητά την συγχώρηση κατόπιν!
English
Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα
Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα
το βιβλίο Β' Σαμουήλ
