το βιβλίο επιστολή προς Γαλάτας
Συγγραφέας: Στο εδάφιο Γαλάτας 1:1 δηλώνεται πως συγγραφέας της επιστολής είναι ο απόστολος Παύλος.Χρονολογία συγγραφής: Εξαρτάται από το πού ακριβώς στάλθηκε η επιστολή και κατά τη διάρκεια ποιου ιεραποστολικού ταξιδιού ο Παύλος ίδρυσε τις εκκλησίες σ' εκείνη την περιοχή. Έτσι, η χρονολογία συγγραφής της επιστολής προς Γαλάτας κυμαίνεται μεταξύ του 48 και του 55 μ.Χ.
Σκοπός της συγγραφής: Οι εκκλησίες της Γαλατίας σχηματίστηκαν μερικώς από Ιουδαίους και μερικώς από εθνικούς που πίστεψαν στον Χριστό, κι είναι αυτό που γινόταν συνήθως. Ο Παύλος διαβεβαιώνει τον αποστολικό του χαρακτήρα και τη διδασκαλία που δίδαξε για να στηρίξει τις εκκλησίες της Γαλατίας στην πίστη του Χριστού, ιδιαίτερα στο σημαντικό θέμα της δικαίωσης μέσω της πίστης μόνο. Έτσι, το θέμα της επιστολής είναι ουσιαστικά το ίδιο με αυτό της επιστολής προς Ρωμαίους, και είναι η δικαίωση του αμαρτωλού ανθρώπου με την πίστη μόνο. Σ' αυτήν την επιστολή, όμως, η προσοχή μας εστιάζεται στο σημείο πως οι άνθρωποι καθίστανται δίκαιοι μέσω της πίστης χωρίς ν' απαιτούνται τα έργα του Μωσαϊκού Νόμου.
Η επιστολής προς Γαλάτας δεν γράφτηκε ως μια διάλεξη της σύγχρονης πραγματικότητας. Ήταν μια διαμαρτυρία για τη διαστρέβλωση του ευαγγελίου του Χριστού. Η θεμελιώδης αλήθεια της δικαίωσης μέσω της πίστης κι όχι μέσω των έργων του Νόμου είχε γίνει ασαφής από τους ιουδαΐζοντες που επέμεναν πως οι πιστοί του Χριστού πρέπει να τηρήσουν τον Νόμο, αν προσδοκούσαν την τελειότητα ενώπιον του Θεού. Όταν ο Παύλος πληροφορήθηκε πως τούτη η διδασκαλία είχε εισδύσει στις εκκλησίες της Γαλατίας και τους είχε αποξενώσει από την κληρονομιά της ελευθερίας, έγραψε τη φλογερή διαμαρτυρία του που εκφράζεται σ' αυτήν την επιστολή.
Εδάφια-κλειδιά: Γαλάτας 2:16: «ξέροντας ότι δεν ανακηρύσσεται δίκαιος ο άνθρωπος από τα έργα τού νόμου, παρά μονάχα διαμέσου της πίστης του Ιησού Χριστού, κι εμείς πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό, για να ανακηρυχθούμε δίκαιοι από την πίστη στον Χριστό, και όχι από τα έργα τού νόμου· επειδή, από τα έργα τού νόμου δεν θα ανακηρυχθεί δίκαιος κανένας άνθρωπος.»
Γαλάτας 2:20: «Κι έτσι δεν ζω πια εγώ, αλλά μέσα μου ζει ο Χριστός. Και καθόσον τώρα ζω μέσα στο σώμα, ζω με πίστη στον Γιο του Θεού, που μ' έχει αγαπήσει κι έχει παραδώσει τον εαυτό του για χάρη μου.» (ΛΟΓΟΥ)
Γαλάτας 3:11: «Και είναι φανερό ότι με το νόμο δεν δικαιώνεται κανένας μπροστά στον Θεό, αφού, όποιος έχει δικαιωθεί μέσω της πίστης, αυτός θα ζήσει.» (ΛΟΓΟΥ)
Γαλάτας 4:5-6: «να εξαγοράσει εκείνους που βρίσκονται κάτω από την κυριαρχία του νόμου, ώστε να αποκτήσουμε την υιοθεσία. Κι επειδή είστε γιοι του, ο Θεός απέστειλε στις καρδιές σας το Πνεύμα του Γιου του, που φωνάζει: «Αββά», δηλαδή «Πατέρα μου!».» (ΛΟΓΟΥ)
Γαλάτας 5:22-23: «Ο καρπός, όμως, του Πνεύματος είναι: Αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια· ενάντια στους ανθρώπους αυτού του είδους δεν υπάρχει νόμος.»
Γαλάτας 6:7: «Μη γελιέστε, ο Θεός δεν εμπαίζεται, γιατί ό,τι σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει.» (ΛΟΓΟΥ)
Σύντομη σύνοψη: Το αποτέλεσμα της δικαίωσης με τη χάρη μέσω της πίστης είναι πνευματική ελευθερία. Ο Παύλος πρότρεψε τους Γαλάτες να εδραιωθούν στην ελευθερία τους και να μην «μπουν πάλι κάτω από ζυγό δουλείας (δηλαδή, τον Μωσαϊκό Νόμο)» (Γαλάτας 5:1). Η χριστιανική ελευθερία δεν αποτελεί δικαιολογία για να ικανοποιούμε την αμαρτωλή φύση μας· μάλλον έχουμε την ευκαιρία ν' αγαπάμε ο ένας τον άλλον (Γαλάτας 5:13, 6:7-10). Αυτή η ελευθερία δεν μας απαλλάσσει από τις δυσκολίες της ζωής. Στην πραγματικότητα, μπορεί να καταστήσει εντονότερη τη μάχη μεταξύ του Πνεύματος και του αμαρτωλού φρονήματος. Ωστόσο, η αμαρτωλή φύση έχει σταυρωθεί μαζί με τον Χριστό (Γαλάτας 2:20)· κατά συνέπεια, το Πνεύμα θα παράγει τον καρπό Του, που είναι αγάπη, χαρά και ειρήνη στη ζωή του πιστού (Γαλάτας 5:22-23).
Η επιστολή προς Γαλάτας γράφτηκε σε κλίμα θείας ταραχής. Για τον Παύλο, το ζήτημα δεν ήταν το αν κάποιος έκανε περιτομή αλλά το αν ήταν μια «καινούρια δημιουργία» (Γαλάτας 6:15). Αν ο Παύλος αποτύγχανε στην επιχειρηματολογία του περί δικαίωσης μόνο μέσω της πίστης, η χριστιανική πίστη θ' αποτελούσε μια αίρεση στο πλαίσιο του Ιουδαϊσμού, παρά θα γινόταν ο οικουμενικός τρόπος σωτηρίας. Η προς Γαλάτας λοιπόν δεν είναι μόνο η επιστολή του Λουθήρου· είναι η επιστολή του κάθε πιστού που μαζί με τον Παύλο ομολογεί: «Κι έτσι δεν ζω πια εγώ, αλλά μέσα μου ζει ο Χριστός. Και καθόσον τώρα ζω μέσα στο σώμα, ζω με πίστη στον Γιο του Θεού, που μ' έχει αγαπήσει κι έχει παραδώσει τον εαυτό του για χάρη μου.» (Γαλάτας 2:20).
Η επιστολή του Ιακώβου και η επιστολή προς Γαλάτας παρουσιάζουν δύο όψεις της χριστιανικής ζωής που από το ξεκίνημα φαινόταν να βρίσκονται σε σύγκρουση, αν και στην πραγματικότητα λειτουργούν συμπληρωματικά. Ο Ιάκωβος επιμένει στην ηθική του Χριστού, στην απαίτηση η πίστη ν' αποδεικνύει την ύπαρξή της από τους καρπούς της. Ωστόσο ο Ιάκωβος, χωρίς να υστερεί σε σχέση με τον Παύλο, τονίζει την ανάγκη της μεταμόρφωσης του προσώπου με τη χάρη του Θεού (Ιάκωβος 1:18). Η προς Γαλάτας τονίζει τη δυναμική του ευαγγελίου που παράγει ηθική (Γαλάτας 3:13-14). Και ο Παύλος δεν νοιαζόταν λιγότερο από τον Ιάκωβο για την ηθική ζωή (Γαλάτας 5:13). Όπως είναι οι δύο όψεις ενός νομίσματος, οι δύο αυτές όψεις της χριστιανικής αλήθειας πρέπει πάντοτε να συνοδεύουν η μία την άλλη.
Συνδέσεις: Ο Παύλος, σε ολόκληρη την επιστολή του προς τους Γαλάτες, αντιπαραθέτει τη σώζουσα χάρη –το δώρο του Θεού- απέναντι στο Νόμο του Μωυσή, που δεν μπορεί να σώσει. Οι ιουδαΐζοντες, εκείνοι που επέστρεφαν στον Μωσαϊκό Νόμο ως πηγή της δικαίωσής τους, ήσαν επιφανείς στην πρώτη εκκλησία, κι έστω για λίγο κατάφεραν να σύρουν στην απατηλή τους παγίδα τον φημισμένο χριστιανό, τον Πέτρο (Γαλάτας 2:11-13). Τόσο προσκολλημένοι ήσαν οι πρώτοι χριστιανοί στον Νόμο, ώστε ο Παύλος έπρεπε συνεχώς να επαναλαμβάνει την αλήθεια πως η σωτηρία δια της χάρης δεν είχε καμία σχέση με την τήρηση του Νόμου. Τα ζητήματα που συνδέουν την προς Γαλάτας με την Παλαιά Διαθήκη είναι τα εξής: Νόμος ενάντια στη χάρη: η αδυναμία του Νόμου να δικαιώσει (2:16)· ο πιστός είναι νεκρός ως προς τον Νόμο (2:19)· η δικαίωση του Αβραάμ δια της πίστης (3:6)· ο Νόμος δεν προσφέρει σωτηρία αλλά διεγείρει την οργή του Θεού (3:10)· και η αγάπη, όχι τα έργα, εκπληρώνει τον Νόμο (5:14).
Πρακτική εφαρμογή: Ένα από τα κύρια θέματα της επιστολής προς Γαλάτας βρίσκεται στο 3:11: «Και είναι φανερό ότι με το νόμο δεν δικαιώνεται κανένας μπροστά στο Θεό, αφού, όποιος έχει δικαιωθεί μέσω της πίστης, αυτός θα ζήσει.» Όχι μόνο σωζόμαστε δια της πίστης (Ιωάννης 3:16, Εφεσίους 2:8-9), αλλά η ζωή του πιστού εν Χριστώ –μέρα με την ημέρα, στιγμή προς στιγμή- πραγματοποιείται δια και μέσω της πίστης. Όχι πως εκδηλώνουμε πίστη ως δια μαγείας –είναι το δώρο του Θεού και όχι τα έργα μας- αλλά αποτελεί ευθύνη μας και χαρά να (1) δείξουμε την πίστη μας ώστε άλλοι να δουν το έργο του Χριστού μέσα μας, και (2) ν' αυξήσουμε την πίστη μας ασκώντας πνευματική πειθαρχία (βιβλική μελέτη, προσευχή, υπακοή).
Ο Ιησούς είπε πως ο καρπός της ζωής μας θα δείξει ποιοι είμαστε (Ματθαίος 7:16), καθώς δίνει μαρτυρία για την πίστη που έχουμε μέσα μας. Όλοι οι χριστιανοί θα πρέπει να είναι επιμελείς να οικοδομήσουν πάνω στη σώζουσα πίστη που υπάρχει μέσα μας, έτσι ώστε η ζωή μας ν' αντανακλά τον Χριστό και οι άλλοι να Τον βλέπουν στο πρόσωπό μας και να «δοξάζουν τον Πατέρα μας στον Ουρανό» (Ματθαίος 5:16).
English
Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα
Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα
το βιβλίο επιστολή προς Γαλάτας
