το βιβλίο επιστολή Ιακώβου
Συγγραφέας: Ο συγγραφέας αυτής της επιστολής είναι ο Ιάκωβος, που επίσης αποκαλείται Ιάκωβος ο δίκαιος, ο οποίος πιστεύεται πως ήταν ο αδελφός του Ιησού Χριστού (Ματθαίος 13:55, Μάρκος 6:3). Ο Ιάκωβος δεν ήταν πιστός (Ιωάννης 7:3-5) μέχρι την ανάσταση (Πράξεις 1:14, Α' Κορινθίους 15:7, Γαλάτας 1:19). Έγινε ηγέτης της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ και αναφέρεται ως στυλοβάτης της εκκλησίας (Γαλάτας 2:9).Χρονολογία συγγραφής: Η επιστολή Ιακώβου είναι, πιθανόν, το αρχαιότερο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, γραμμένη, ίσως, το 45 μ.Χ., πριν την πρώτη συνέλευση της Ιερουσαλήμ το 50 μ.Χ. Ο Ιάκωβος μαρτύρησε το 62 μ.Χ., περίπου, σύμφωνα με τον ιστορικό Ιώσηπο.
Σκοπός της συγγραφής: Κάποιοι πιστεύουν πως η επιστολή γράφτηκε ως ανταπόκριση σε μια υπερενθουσιώδη ερμηνεία της διδασκαλίας του Παύλου αναφορικά με την πίστη. Η ακραία αυτή άποψη, ονομάζεται αντινομισμός και πρέσβευε πως πιστεύοντας κάποιος στον Χριστό ήταν τελείως ελεύθερος από ολόκληρο τον Μωσαϊκό Νόμο, από ολόκληρο τον νομικισμό, από κάθε Νόμο του κοσμικού κράτους και από κάθε ηθική της κοινωνίας. Η επιστολή Ιακώβου απευθύνεται σε Ιουδαίους χριστιανούς που ήταν διασκορπισμένοι μεταξύ των εθνών (Ιακώβου 1:1). Ο Μαρτίνος Λούθηρος που αντιπαθούσε την επιστολή αυτή και την αποκάλεσε «αχυρένια επιστολή», απέτυχε ν' αναγνωρίσει πως η διδασκαλία του Ιακώβου σχετικά με τα έργα, συμπλήρωνε -δεν αντίκρουε- τη διδασκαλία του Παύλου για την πίστη. Ενώ η διδασκαλία του Παύλου επικεντρώνεται στη δικαίωσή μας απέναντι στον Θεό, η διδασκαλία του Ιακώβου επικεντρώνεται στα έργα που αποτελούν εκδήλωση και καρπό αυτής της δικαίωσης. Ο Ιάκωβος έγραφε σε Ιουδαίους για να τους ενθαρρύνει να συνεχίσουν ν' αυξάνουν στην καινούρια χριστιανική πίστη. Ο Ιάκωβος τονίζει πως τα καλά έργα θα πραγματοποιηθούν φυσιολογικά από αυτούς που είναι γεμάτοι με το Πνεύμα και θέτει τον προβληματισμό κατά πόσον κάποιος γίνεται ή δεν γίνεται να έχει σώζουσα πίστη αν ο καρπός του Πνεύματος δεν είναι ορατός, όπως ακριβώς ο Παύλος τον περιγράφει στην Γαλάτας 5:22-23.
Εδάφια-κλειδιά: Ιακώβου 1:2-3: «Κάθε χαρά θεωρήστε αδελφοί μου όταν περιπέσετε σε διάφορους πειρασμούς· γνωρίζοντας ότι η δοκιμασία της πίστης σας εργάζεται υπομονή.»
Ιακώβου 1:19: «Λοιπόν, αδελφοί μου αγαπητοί, ας είναι κάθε άνθρωπος γρήγορος στο να ακούει, αργός στο να μιλάει, αργός σε οργή.»
Ιακώβου 2:17-18: «Έτσι και η πίστη, αν δεν έχει έργα, είναι από μόνη της νεκρή. Αλλά, θα πει κάποιος: Εσύ έχεις πίστη, και εγώ έχω έργα· δείξε μου την πίστη σου από τα έργα σου, και εγώ θα σου δείξω από τα έργα μου την πίστη μου.»
Ιακώβου 3:5: «Έτσι και η γλώσσα, είναι μικρό μέλος, όμως, κομπάζει για μεγάλα πράγματα. Δέστε, λίγη φωτιά πόσο μεγάλη ύλη ανάβει.»
Ιακώβου 5:16β: «Πολύ ισχύει η δέηση του δικαίου που γίνεται ένθερμα.»
Σύντομη σύνοψη: Η επιστολή Ιακώβου σκιαγραφεί την πορεία της πίστης που εκφράζεται με γνήσια θρησκεία (1:1-27), γνήσια πίστη (2:1-3:12) και γνήσια σοφία (3:13-5:20). Η επιστολή αυτή περιέχει μια αξιοσημείωτη διδασκαλία, παράλληλη με την επί του Όρους Ομιλία του Ιησού στον Ματθαίο 5-7. Ο Ιάκωβος αρχίζει στο πρώτο κεφάλαιο να περιγράφει τα γενικά χαρακτηριστικά της πορείας της πίστης. Στο κεφάλαιο δύο και ως την αρχή του τρίτου κεφαλαίου, θίγει ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης και μια πραγματεία της πίστης σε δράση. Κατόπιν συγκρίνει και αντιπαραβάλλει τη διαφορά μεταξύ κοσμικής και θείας σοφίας και καλεί τους πιστούς ν' απομακρυνθούν από το κακό και να πλησιάσουν τον Θεό. Ο Ιάκωβος ιδιαίτερα επιπλήττει τους πλούσιους που συσσωρεύουν κι αυτούς που στηρίζονται στον πλούτο τους. Στο τέλος ενθαρρύνει τους πιστούς να είναι υπομονετικοί στη θλίψη, να προσεύχονται και να φροντίζουν ο ένας τον άλλον και να στηρίζουν την πίστη τους έχοντας πνευματική κοινωνία.
Συνδέσεις: Η επιστολή Ιακώβου είναι η τέλεια πραγματεία της σχέσης πίστης-έργων. Οι Ιουδαίοι χριστιανοί, στους οποίους απευθύνεται ο Ιάκωβος, είναι τόσο διαποτισμένοι από τον Μωσαϊκό Νόμο και τη νοοτροπία των έργων του, ώστε κάνει αξιοσημείωτη προσπάθεια να τους εξηγήσει τη δύσκολη αλήθεια πως κανένας δεν δικαιώνεται μέσω των έργων του Νόμου (Γαλάτας 2:16). Τους βεβαιώνει πως ακόμη κι αν προσπαθήσουν τα μέγιστα για να τηρήσουν όλες τις διατάξεις και τελετουργίες –πράγμα αδύνατο- και παραβούν μια ελάχιστη εντολή, τους καθιστά ενόχους σε όλο τον Νόμο (Ιακώβου 2:10) διότι ο Νόμος είναι μια ενότητα και η παράβαση ενός μέρους ισοδυναμεί με παράβαση του όλου.
Πρακτική εφαρμογή: Στην επιστολή Ιακώβου παρατηρούμε την πρόκληση στους πιστούς ακόλουθους του Ιησού Χριστού, όχι απλά να μιλούν για τον λόγο του Θεού αλλά να περπατούν την πορεία. Αν και για την ακρίβεια, η πορεία της πίστης απαιτεί αύξηση στη γνώση του λόγου του Θεού, ο Ιάκωβος μας προτρέπει να μην σταματήσουμε εκεί. Πολλοί χριστιανοί θα βρουν την επιστολή απαιτητική, καθώς ο Ιάκωβος παραθέτει 60 υποχρεώσεις σε μόλις 108 εδάφια. Επικεντρώνεται στις αλήθειες των λόγων του Ιησού της επί του Όρους Ομιλίας και μας παρακινεί να δράσουμε πάνω σε ό,τι Εκείνος μας δίδαξε.
Η επιστολή παραμερίζει την ιδέα πως μπορεί κάποιος να γίνει χριστιανός και να συνεχίσει να ζει στην αμαρτία, χωρίς να έχει καρπό δικαιοσύνης. Τέτοια «πίστη», δηλώνει ο Ιάκωβος, πηγάζει από τα δαιμόνια που «πιστεύουν και φρίττουν» (Ιακώβου 2:19). Τέτοια «πίστη» δεν μπορεί να σώσει διότι δεν μαρτυρείται από τα έργα που πάντοτε
συνοδεύουν τη σώζουσα πίστη (Εφεσίους 2:10). Τα καλά έργα δεν αποτελούν αιτία σωτηρίας αλλά τον καρπό της.
English
Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα
Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα
το βιβλίο επιστολή Ιακώβου
