το βιβλίο Επιστολή προς Φιλιππησίους
Συγγραφέας: Το εδάφιο Φιλιππησίους 1:1 προσδιορίζει τον συγγραφέα της επιστολής ως τον απόστολο Παύλο, πιθανόν με τη συνεργασία του Τιμόθεου.Χρονολογία συγγραφής: Η επιστολή προς Φιλιππησίους γράφτηκε περί το 61 μ.Χ.
Σκοπός της συγγραφής: Η επιστολή προς Φιλιππησίους είναι μία από τις επιστολές του Παύλου που γράφτηκαν από τη φυλακή στη Ρώμη. Ο απόστολος Παύλος επισκέφθηκε τους Φιλίππους στo δεύτερo ιεραποστολικό ταξίδι του (Πράξεις 16:12), όπου η Λυδία, ο δεσμοφύλακας και η οικογένειά του πίστεψαν στον Χριστό. Τώρα, μερικά χρόνια αργότερα, η εκκλησία ήταν θεμελιωμένη, όπως μπορεί να συναχθεί από την προσφώνηση, στην οποία αναφέρονται «επίσκοποι (πρεσβύτεροι) και διάκονοι» (Φιλιππησίους 1:1).
Η αφορμή της επιστολής ήταν η ευχαριστία του Παύλου για τη χρηματική δωρεά της εκκλησίας των Φιλίππων, που μεταφέρθηκε στον απόστολο από τον Επαφρόδιτο, ένα από τα μέλη της (Φιλιππησίους 4:10-18). Είναι μια τρυφερή επιστολή σε μια ομάδα χριστιανών που ήταν ιδιαίτερα κοντά στην καρδιά του Παύλου (Β' Κορινθίους 8:1-6) και που συγκριτικά με άλλες εκκλησίες λίγα λέγονται για δογματικές εκτροπές.
Εδάφια-κλειδιά: Φιλιππησίους 1:21: «επειδή, σε μένα το να ζω είναι ο Χριστός, και το να πεθάνω είναι κέρδος.»
Φιλιππησίους 3:7: «όμως, εκείνα που ήσαν σε μένα κέρδη, αυτά τα θεώρησα ζημία για τον Χριστό.»
Φιλιππησίους 4:4: «Να χαίρεστε στον Κύριο πάντοτε· θα το πω ξανά: Να χαίρεστε.»
Φιλιππησίους 4:6-7: «Μη μεριμνάτε για τίποτε· αλλά σε κάθε τι, τα ζητήματά σας ας γνωρίζονται στον Θεό με ευχαριστία διαμέσου της προσευχής και της δέησης. Και η ειρήνη του Θεού, που υπερέχει κάθε νου, θα διαφυλάξει τις καρδιές σας και τα διανοήματά σας διαμέσου του Ιησού Χριστού.»
Φιλιππησίους 4:13: «Όλα τα μπορώ, διαμέσου του Χριστού που με ενδυναμώνει.»
Σύντομη σύνοψη: Η επιστολή προς Φιλιππησίους μπορεί ν' αποκληθεί «οι πηγές μας μέσα στη θλίψη». Η επιστολή αυτή αφορά τον Χριστό στη ζωή μας, τον Χριστό στο μυαλό μας, τον Χριστό ως τον σκοπό μας, τον Χριστό ως τη δύναμή μας και τη χαρά μας ενώ πάσχουμε γι' Αυτόν. Γράφτηκε κατά τη διάρκεια της φυλάκισης του Παύλου στη Ρώμη, περίπου τριάντα χρόνια μετά την ανάληψη του Χριστού και περίπου δέκα χρόνια αφότου ο Παύλος κήρυξε για πρώτη φορά στους Φιλίππους.
Ο Παύλος ήταν φυλακισμένος του Νέρωνα, ωστόσο η επιστολή θριαμβικά κραυγάζει με τις λέξεις «χαρά» και «χαρείτε» που εμφανίζονται συχνά (Φιλιππησίους 1:4, 18, 25, 26, 2:2, 28, Φιλιππησίους 3:1, 4:1, 4, 10). Η σωστή χριστιανική εμπειρία είναι η κατεργασία, ανεξάρτητα από τις περιστάσεις, της ζωής, της φύσης και του νου του Χριστού που ζει μέσα μας (Φιλιππησίους 1:6, 11, 2:5, 13). Η επιστολή φτάνει στο αποκορύφωμά της στην περικοπή 2:5-11, με την ένδοξη και βαρυσήμαντη διακήρυξη για την ταπείνωση και εξύψωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Η προς Φιλιππησίους επιστολή μπορεί να χωριστεί ως εξής:
Εισαγωγή, 1:1-7
I. Ο Χριστός, η ζωή του χριστιανού: Χαρά μέσα στις θλίψεις, 1:8-30
II. Ο Χριστός, το πρότυπο του χριστιανού: Χαρά στην ταπεινή υπηρεσία, 2:1-30
III.Ο Χριστός, το αντικείμενο της πίστης, επιθυμίας και προσμονής του χριστιανού, 3:1-21
IV. Ο Χριστός, η δύναμη του χριστιανού: Χαίροντες εν μέσω ανησυχίας, 4:1-9 Επίλογος, 4:10-23
Συνδέσεις: Όπως και σε άλλες επιστολές του, ο Παύλος προειδοποίησε τους νέους πιστούς της εκκλησίας των Φιλίππων να προσέχουν την τάση προς τον νομικισμό, που συνεχώς εμφανιζόταν στις αρχέγονες εκκλησίες. Τόσο δεμένοι ήταν οι Ιουδαίοι με τον Νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, που υπήρχε μια διαρκής προσπάθεια από μέρους των Ιουδαϊζόντων να επιστρέψουν στην διδαχή της σωτηρίας μέσω των έργων. Ο Παύλος όμως επαναλάμβανε ότι η σωτηρία πραγματοποιείται μόνο με την πίστη, μόνο με τον Χριστό και χαρακτήρισε τους Ιουδαΐζοντες «σκυλιά» και «κακούς εργάτες». Πιο συγκεκριμένα, οι νομικιστές επέμεναν ότι οι νέοι πιστοί στον Χριστό θα πρέπει να συνεχίσουν να περιτέμνονται σύμφωνα με τις απαιτήσεις της Παλαιάς Διαθήκης (Γένεση 17:10-12, Λευιτικό 12:3). Μ' αυτόν τον τρόπο, επιχειρούσαν να ευχαριστήσουν τον Θεό με τις δικές τους προσπάθειες και να υψωθούν πάνω από τους εθνικούς χριστιανούς που δεν περιτέμνονταν. Ο Παύλος εξήγησε ότι εκείνοι που έχουν καθαριστεί με το αίμα του Αρνίου δεν χρειαζόταν πλέον να εκτελέσουν την τελετή που συμβόλιζε την ανάγκη για καθαρή καρδιά.
Πρακτική εφαρμογή: Η προς Φιλιππησίους επιστολή είναι μία από τις πλέον προσωπικές επιστολές του Παύλου, και ως εκ τούτου περιέχει αρκετές προσωπικές εφαρμογές για πιστούς. Γραμμένη κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του στη Ρώμη, ο Παύλος προτρέπει τους Φιλιππήσιους ν' ακολουθούν το παράδειγμά του και να «τολμούν περισσότερο άφοβα να κηρύττουν τον λόγο» (Φιλιππησίους 1:14) στη διάρκεια διωγμών. Όλοι οι χριστιανοί έχουν βιώσει κάποια στιγμή την εχθρότητα των απίστων ενάντια στο ευαγγέλιο του Χριστού. Αυτό είναι αναμενόμενο. Ο Χριστός είπε ότι ο κόσμος Τον μίσησε και ότι θα μισήσει και τους μαθητές Του (Ιωάννης 15:8). Ο Παύλος μας προτρέπει να επιμένουμε εν μέσω διωγμών, να «στεκόμαστε σε ένα πνεύμα, αγωνιζόμενοι μαζί, με μια ψυχή, για την πίστη του ευαγγελίου» (Φιλιππησίους 1:27)
Μία άλλη εφαρμογή της επιστολής είναι η ανάγκη, οι χριστιανοί να είναι ενωμένοι με ταπεινοφροσύνη. Είμαστε ενωμένοι με τον Χριστό και πρέπει ν' αγωνιζόμαστε να είμαστε ενωμένοι ο ένας με τον άλλο με τον ίδιο τρόπο. Ο Παύλος μας υπενθυμίζει «να φρονούμε το ίδιο, έχοντας την ίδια αγάπη, να είμαστε ομόψυχοι, και ομόφρονες» και να βάλουμε στην άκρη την αλαζονεία και τον εγωκεντρισμό ώστε «με ταπεινοφροσύνη, θεωρώντας ο ένας τον άλλον ότι υπερέχει από τον εαυτό του» αποβλέποντας στα συμφέροντα των άλλων και νοιαζόμενοι ο ένας για τον άλλον (Φιλιππησίους 2:2-40). Θα υπήρχε πολύ λιγότερη σύγκρουση στις εκκλησίες σήμερα εάν όλοι παίρναμε στα σοβαρά τις συμβουλές του Παύλου.
Μία, ακόμη, εφαρμογή είναι αυτή της χαράς που διατρέχει όλη την επιστολή του. Χαίρεται που ο Χριστός διακηρύσσεται (Φιλιππησίους 1:8)· χαίρεται στον διωγμό του (2:18)· παροτρύνει άλλους να χαίρονται στον Κύριο (3:1)· και αναφέρεται στους Φιλιππήσιους αδελφούς ως η «χαρά και το στεφάνι» του (4:1). Ολοκληρώνει με την παρότρυνσή του στους πιστούς: «Να χαίρεστε στον Κύριο πάντοτε· θα το πω ξανά: Να χαίρεστε» (4:4-7). Ως πιστοί, μπορούμε να χαιρόμαστε και να βιώνουμε την ειρήνη του Χριστού ρίχνοντας όλες τις ανησυχίες μας σ' Αυτόν, αν «σε κάθε τι, τα ζητήματά μας γνωρίζονται στον Θεό με ευχαριστία διαμέσου της προσευχής και της δέησης» (4:6). Η χαρά του Παύλου, παρά τον διωγμό και τη φυλάκιση, διαχέεται ακτινοβολώντας μέσω της επιστολής, και μας δίνεται η υπόσχεση της ίδιας χαράς που αυτός βίωσε όταν εστιάσουμε τα διανοήματά μας στον Κύριο (Φιλιππησίους 4:8).
English
Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα
Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα
το βιβλίο Επιστολή προς Φιλιππησίους
