Ερώτηση
Πού τοποθετείς τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ της βοήθειας που δίνεις σε κάποιον και της ενδεχόμενης εκμετάλλευσης που αυτός μπορεί να επιδείξει απέναντί σου;
Απάντηση
Στον Λουκά 6:30, 35-36 μας λέει, «σε καθέναν που ζητάει από σένα, δίνε· και από εκείνον που αφαιρεί τα δικά σου, μην απαιτείς». «Εσείς, όμως, να αγαπάτε τους εχθρούς σας, και να αγαθοποιείτε και να δανείζετε χωρίς να ελπίζετε σε καμιά απολαβή· και ο μισθός σας θα είναι μεγάλος, και θα είστε γιοι τού Υψίστου· επειδή, αυτός είναι αγαθός προς τους αχάριστους και πονηρούς. Να γίνεστε, λοιπόν, σπλαχνικοί, όπως και ο Πατέρας σας είναι σπλαχνικός.» Τα εδάφια αυτά και πολλά άλλα στην Αγία Γραφή μάς διδάσκουν ότι οι χριστιανοί οφείλουν να αγαπούν, να ελεούν και θυσιάζονται. Καθώς βλέπουμε τις ανάγκες των ανθρώπων ολόγυρά μας, οι καρδιές μας θα πρέπει να είναι πλήρεις με συμπόνια, όπως ο Ουράνιος Πατέρας σπλαχνίζεται όλους τους ανθρώπους. «Αγαθός ο Κύριος προς όλους· και οι οικτιρμοί του επάνω σε όλα τα δημιουργήματά του» (Ψαλμός 145:9).
Είναι σωστό να έχουμε μια καρδιά που συνεχώς δίνει στους άλλους, και ευαρεστεί τον Θεό να βλέπει αυτό το υπέροχο χαρακτηριστικό στη ζωή μας. Σ' αυτό, όμως, το ζήτημα της προσφοράς και βοήθειας, η Γραφή διδάσκει, επίσης, πως πρέπει να έχουμε σοφή διάκριση (Ματθαίος 10:16). Ο Θεός μας δίνει συγκεκριμένα πρότυπα που πρέπει να λογαριάσουμε όσον αφορά το δόσιμο του χρόνου μας και των χρημάτων μας στους άλλους. Όταν η Αγία Γραφή μας λέει να βοηθάμε τους άλλους, ο σκοπός δεν είναι ποτέ ν' αποβεί η βοήθεια αυτή επιζήμια για μας. Είναι καλό να κάνουμε ό,τι μπορούμε να κάνουμε αλλά στη Β΄ Θεσσαλονικείς 3:10 μας υπενθυμίζει πως «αν κάποιος δεν θέλει να εργάζεται, δεν πρέπει ούτε και να τρώει». Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να ζουν μια ανεύθυνη ζωή με πλήρη έλλειψη λογοδοσίας. Έτσι, πρέπει να υπάρχουν όρια· θα βοηθήσουμε κάποιον που έχει μια ανάγκη αλλά αν παρατηρούμε πως γίνεται χρόνιο μοτίβο ζωής, είναι λάθος μας να συνεχίσουμε να το ενθαρρύνουμε. Είναι βλαβερό στους άλλους να συμβάλουν στην τεμπελιά τους και στην έλλειψη προσπάθειας. Το παλιό ρητό, «δώσε στον άνθρωπο ένα ψάρι και έχει να φάει για μια μέρα, δίδαξε τον να ψαρεύει και θα έχει να τρώει για όλη του τη ζωή» είναι αληθές. Ενόσω βλέπουμε ότι κάποιος ειλικρινά προσπαθεί, θα πρέπει να είμαστε κοντά του να τον υποστηρίξουμε με οποιονδήποτε τρόπο μας οδηγεί ο Θεός.
Συχνά, ένας περισσότερο αποτελεσματικός τρόπος βοήθειας προς τους άλλους είναι να σταθούμε δίπλα τους, να τους δώσουμε βιβλική συμβουλή, αρχές και ενθάρρυνση. Αν είναι πρόθυμοι ν' ακούσουν και δοκιμάσουν, θα μπορέσουν με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος μέσα τους ν' αντιστρέψουν τη συνήθεια της εξάρτησης από τους άλλους. Αυτό βέβαια αρχίζει με μια σαφή παρουσίαση του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, χωρίς τη δύναμη Του οποίου, αλλαγές τρόπου ζωής τέτοιου μεγέθους δεν είναι δυνατές.
Θα πρέπει επίσης να θεωρήσουμε τι μας λέει η Γραφή σχετικά με τους καλούς οικονόμους. Καθώς εμπιστευόμαστε τον Θεό και περπατάμε μαζί Του, Εκείνος υπόσχεται να καλύπτει τις ανάγκες μας (Φιλιππησίους 4:19). Αυτό που ο Κύριος μάς προμηθεύει πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε με σοφία. Θα πρέπει να επιστρέψουμε στον Κύριο ένα μέρος από αυτά που μας δίνει· θα πρέπει να παρέχουμε τα αναγκαία για τις οικογένειές μας· και πρέπει να πληρώνουμε τους λογαριασμούς μας. Η διαχείριση του χρόνου μας είναι μέρος της όλης οικονομίας· η ισορροπία μεταξύ λατρείας, εργασίας και οικογένειας είναι σημαντική. Όλα αυτά αποτελούν βασικά στοιχεία διαχείρισης και δεν πρέπει να αγνοούνται αλλά να λαμβάνονται υπ' όψιν στην απόφαση του πώς και τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τους άλλους. Αν, βοηθώντας κάποιον οικονομικά, καθιστάμεθα ανήμποροι ν' ανταπεξέλθουμε στα δικά μας χρέη και ευθύνες, τότε δεν κάνουμε το σωστό στην προσπάθεια της βοήθειας.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι που οι άνθρωποι μπορούν να εκμεταλλεύονται τους άλλους. Είναι σημαντικό να προσευχόμαστε γι' αυτό το ζήτημα, ζητώντας από τον Κύριο να μας δείξει τι θέλει να κάνουμε. Θα μας δώσει σοφία ν' αναγνωρίσουμε την πραγματική ανάγκη και να διακρίνουμε μεταξύ μιας ευκαιρίας και ενός περισπασμού (Ιακώβου 1:5). Μερικές φορές οι άνθρωποι είναι τόσο χτυπημένοι από τις δοκιμασίες της ζωής και τις αποτυχίες, ώστε χρειάζονται κάποιον που είναι πρόθυμος να σταθεί φίλος τους για πολύ καιρό. Μια τέτοια σχέση μπορεί ν' αποβεί είτε σχέση δοκιμασίας είτε σχέση μεγάλης ανταμοιβής. Οι τοπικές εκκλησίες μπορούν να καταστούν τεράστια βοήθεια σε όσους νιώθουν ως φορτίο τους τη βοήθεια εκείνων που βρίσκονται σε ανάγκη. Η προσπάθεια, όμως, βοήθειας κάποιου που δεν είναι πρόθυμος να κάνει βήματα προς μια λύση στο ζήτημά του, μπορεί να καταλήξει μια απέλπιδα κατάσταση. Και πάλι, η προσευχή για σοφία Θεού και άσκηση διάκρισης δικής Του είναι κρίσιμη σ' αυτές τις περιπτώσεις.
English
Πού τοποθετείς τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ της βοήθειας που δίνεις σε κάποιον και της ενδεχόμενης εκμετάλλευσης που αυτός μπορεί να επιδείξει απέναντί σου;
