Ερώτηση
Τι είναι η σάρκα;
Απάντηση
Ο Τζον Νοξ (John Knox, 1510–1572) ήταν Σκωτσέζος κληρικός, ένας ηγέτης της Διαμαρτύρησης που θεωρείται ιδρυτής της Πρεσβυτεριανής απόχρωσης στη Σκωτία. Σύγχρονοι θεολόγοι θαυμάζουν τον Νοξ ως άνθρωπο που προσωποποιεί τον ζήλο για τον Θεό και την αφοσίωση στην αλήθεια των Γραφών και την άγια ζωή. Καθώς πλησίαζε προς το τέλος της ζωής του, ο άγιος αυτός άνθρωπος του Θεού, παραδέχθηκε τον προσωπικό του αγώνα με την αμαρτωλή φύση που κληρονόμησε από τον Αδάμ (Ρωμαίους 5:12). Ο Νοξ είπε, «Γνωρίζω πόσο σκληρή είναι η μάχη ανάμεσα στη σάρκα και στο πνεύμα κάτω από τον βαρύ σταυρό της δοκιμασίας, όταν δεν υπάρχει καμία εγκόσμια υπεράσπιση αλλά ο παρών θάνατος εμφανίζεται. Γνωρίζω τα απρόθυμα και με μουρμούρα παράπονα της σάρκας..»
Οι δηλώσεις του Νοξ ακούγονται αξιοσημείωτες όπως αυτές του αποστόλου Παύλου που ανοιχτά αναγνώριζε τον προσωπικό του αγώνα με την αμαρτωλή του φύση: «Ξέρουμε, λοιπόν, καλά πως ο νόμος είναι θεϊκός, ενώ εγώ είμαι αδύναμος άνθρωπος, πουλημένος στην αμαρτία. Έτσι, δεν ξέρω ουσιαστικά τι κάνω· δεν κάνω αυτό που θα ’θελα να κάνω αλλά, αντίθετα, ό,τι θα ’θελα να αποφύγω. Κάνοντας όμως αυτό που κατά βάθος δεν θέλω, αναγνωρίζω έμπρακτα πως οι εντολές του νόμου είναι σωστές. Έτσι φτάνω πια στο σημείο να μη διαπράττω εγώ ο ίδιος το κακό αλλά η αμαρτία, που έχει εγκατασταθεί μέσα μου. Η ίδια η συνείδησή μου μαρτυρεί γι’ αυτό: Δεν κατοικεί μέσα μου, δηλαδή στο είναι μου, το καλό. Απόδειξη είναι πως εγώ θέλω να κάνω το καλό, δεν βρίσκω όμως τη δύναμη να το μετατρέψω σε πράξη. Κι έτσι, δεν κάνω το καλό που θα ’θελα, αλλά υπηρετώ το κακό, που δεν το θέλω. Αν όμως κάνω αυτό που δεν θέλω, τότε την πράξη μου δεν την καθορίζω πια εγώ αλλά η αμαρτία, που έχει θρονιαστεί μέσα μου. Συνεπώς, η πείρα δείχνει ότι, ενώ εγώ θέλω να κάνω το καλό, οι πράξεις μου δείχνουν πως κάνω το κακό. Εσωτερικά συμφωνώ και χαίρομαι με όσα λέει ο νόμος του Θεού. Διαπιστώνω όμως πως η πράξη μου ακολουθεί έναν άλλο νόμο, που αντιστρατεύεται το νόμο με τον οποίο συμφωνεί η συνείδησή μου: Είναι ο νόμος της αμαρτίας που κυριαρχεί στην ύπαρξή μου και με κάνει αιχμάλωτό της. Τι δυστυχισμένος, αληθινά, που είμαι! Ποιος μπορεί να με λυτρώσει από την ύπαρξη αυτή, που έχει υποταχθεί στο θάνατο;» (Ρωμαίους 7:14-24, ΝΜΒ).
Ο Παύλος δηλώνει στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους ότι υπήρχε κάτι «στα μέλη» του σώματός του που το αποκαλεί «η σάρκα μου», το οποίο εμπόδιζε τη χριστιανική ζωή και τον καθιστούσε φυλακισμένος στην αμαρτία. Ο Μαρτίνος Λούθηρος, στον πρόλογό του στην επιστολή προς Ρωμαίους, σχολίασε τη χρήση του όρου «σάρκα» από τον Παύλο, λέγοντας, «Δεν πρέπει να εννοήσεις τη «σάρκα», συνεπώς, ως εάν αυτό μόνον ήταν «σάρκα», που συνδέεται με την ανηθικότητα, αλλά ο Παύλος χρησιμοποιεί τη «σάρκα» για όλον τον άνθρωπο, το σώμα, την ψυχή, τη λογική, συμπεριλαμβανομένων όλων των ικανοτήτων του, διότι ό,τι υπάρχει μέσα του επιθυμεί διακαώς τη σάρκα.» Τα σχόλια του Λουθήρου δείχνουν ότι η «σάρκα» είναι κάθε επιθυμία που αντιστρατεύεται το θέλημα του Θεού, όχι μόνο στον τομέα της σεξουαλικής δραστηριότητας αλλά σε κάθε τομέα της ζωής.
Προκειμένου να έχουμε μια σωστή κατανόηση του όρου «σάρκα», χρειάζεται να εξετάσουμε τον ορισμό και τη χρήση του στις Γραφές, πώς εκδηλώνεται τόσο στη ζωή των πιστών όσο και των απίστων, τις συνέπειες που προκύπτουν και πώς μπορούμε να την υπερνικήσουμε αποτελεσματικά.
Ο ορισμός της «σάρκας»
Η ελληνική λέξη «σαρξ» μέσα στην Καινή Διαθήκη, είναι όρος που συχνά αναφέρεται στο φυσικό μας σώμα. Το Ελληνο-αγγλικό Λεξικό της Καινής Διαθήκης και άλλης αρχέγονης χριστιανικής λογοτεχνίας περιγράφει τη λέξη ως: «το φυσικό σώμα που λειτουργεί ως ολότητα· στη σκέψη του Παύλου ιδιαίτερα, όλα τα μέρη του σώματος αποτελούν μια ολότητα γνωστή ως σαρξ, η οποία κυριαρχείται από την αμαρτία σε τέτοιο βαθμό που, οπουδήποτε βρίσκεται η σάρκα, παρόμοια είναι παρούσες όλοι οι τύποι της αμαρτίας και κανένα αγαθό στοιχείο δεν μπορεί να ζήσει.»
Η Αγία Γραφή καθιστά σαφές πως η ανθρωπότητα δεν ξεκίνησε έτσι. Το βιβλίο της Γένεσης λέει πως το ανθρώπινο γένος δημιουργήθηκε αρχικά καλό και τέλειο: «Μετά είπε ο Θεός: «Ας φτιάξουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα τη δική μας και την ομοίωση, … Δημιούργησε, λοιπόν, ο Θεός τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική του την εικόνα, «κατ’ εικόνα Θεού» τον δημιούργησε, τους δημιούργησε άντρα και γυναίκα.» (Γένεση 1:26-27, ΝΜΒ). Καθώς ο Θεός είναι τέλειος και καθότι ένα αποτέλεσμα πάντοτε εκφράζει την αιτία στην ουσία [αυτό σημαίνει, ένας απολύτως αγαθός Θεός μπορεί να δημιουργήσει μόνο καλά πράγματα, ή όπως είπε ο Ιησούς, «δεν μπορεί ένα καλό δέντρο να κάνει κακούς καρπούς» (Ματθαίος 7:18)], και ο Αδάμ και ή Εύα ήσαν αγαθοί χωρίς αμαρτία. Όταν, όμως, ο Αδάμ και η Εύα αμάρτησαν, η φύση τους διεφθάρη και κληρονομήθηκε στα παιδιά τους: «Όταν ο Αδάμ ήταν εκατόν τριάντα ετών, απέκτησε γιο καθ’ ομοίωση και εικόνα του και τον ονόμασε Σηθ» (Γένεση 5:3, ΝΜΒ, η έμφαση δική μας).
Το γεγονός της αμαρτωλής φύσης διδάσκεται σε πολλά μέρη των Γραφών, όπως στη δήλωση του Δαβίδ «Δες ότι μες στην αμαρτία γεννήθηκα· στην ανομία ζω από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής μου.» (Ψαλμός 51:7, ΝΜΒ) Ο Δαβίδ δεν εννοεί πως ήταν καρπός μιας σχέσης μοιχείας αλλά ότι οι γονείς του τού κληρονόμησαν την αμαρτωλή φύση. Στη θεολογία, αυτό αποκαλείται κάποιες φορές ως «Traducian» (από τον λατινικό όρο που σημαίνει «από ένα κλαδί») άποψη της ανθρώπινης φύσης, η οποία δέχεται ότι η ψυχή ενός ανθρώπου δημιουργείται μέσω των γονιών του, με το παιδί να κληρονομεί την ξεπεσμένη τους φύση στη διαδικασία.
Η άποψη της Αγίας Γραφής για την ανθρώπινη φύση διαφέρει από αυτήν της ελληνικής φιλοσοφίας στο ότι οι Γραφές λένε πως η φυσική και πνευματική φύση του ανθρώπινου γένους ήταν αρχικά καλή. Σε αντίθεση με αυτήν, φιλόσοφοι όπως ο Πλάτων, είδαν έναν δυϊσμό ή διαχωρισμό στον άνθρωπο. Αυτός ο τρόπος σκέψης παρήγαγε τελικά μια θεωρία που λέει ότι το σώμα (το φυσικό) ήταν κακό αλλά το πνεύμα του ανθρώπου ήταν καλό. Η διδασκαλία αυτή επηρέασε ομάδες ανθρώπων, όπως οι Γνωστικοί, που πίστευαν ότι ο φυσικός κόσμος δημιουργήθηκε ελαττωματικός από έναν ημίθεο που αποκαλείτο ο «Δημιουργός». Οι Γνωστικοί αντιτίθονταν στο δόγμα της ενσάρκωσης του Χριστού διότι πίστευαν πως ο Θεός ποτέ δεν θα έπαιρνε φυσική μορφή από τη στιγμή που το σώμα είναι κακό. Ο απόστολος Ιωάννης αντιμετώπισε μια μορφή αυτής της διδασκαλίας στις μέρες του και προειδοποίησε ενάντια σ’ αυτήν: «Αγαπητοί μου, μην εμπιστεύεστε όλους εκείνους που ισχυρίζονται πως έχουν το Πνεύμα, αλλά δοκιμάζετέ τους για να διαπιστώσετε αν το πνεύμα που έχουν προέρχεται από το Θεό. Γιατί πολλοί ψευδοπροφήτες έχουν ξεχυθεί μέσα στον κόσμο. Να με ποιο κριτήριο θ’ αναγνωρίζετε το Πνεύμα του Θεού: Όποιος διακηρύττει πως ο Ιησούς είναι ο Χριστός που ήρθε και έγινε αληθινός άνθρωπος, αυτός έχει το Πνεύμα του Θεού. Όποιος όμως δεν παραδέχεται ότι ο Ιησούς Χριστός ήρθε και έγινε αληθινός άνθρωπος, δεν έχει το Πνεύμα του Θεού, αλλά του αντιχρίστου, που έχετε ακούσει πως έρχεται. Λοιπόν, αυτός ήδη βρίσκεται μέσα στον κόσμο.» (Α΄ Ιωάννου 4:1-3).
Οι Γνωστικοί πίστευαν ακόμη πως δεν είχε σημασία τι έκανε κάποιος με το σώμα του, καθώς μόνο το πνεύμα είχε αξία. Αυτός ο πλατωνικός δυϊσμός είχε το ίδιο αποτέλεσμα τότε, στον πρώτο αιώνα, που έχει και σήμερα-οδηγεί είτε στον ασκητισμό είτε σε έκφυλο τρόπο ζωής, που και τα δύο καταδικάζονται από τη Γραφή (Κολοσσαείς 2:23, Ιούδα 4).
Έτσι, αντίθετα με την ελληνική σκέψη, η Αγία Γραφή λέει ότι η φύση του ανθρώπου, και η φυσική και η πνευματική, ήσαν καλές αλλά και οι δύο επηρεάστηκαν δυσμενώς από την αμαρτία. Το τελικό αποτέλεσμα της αμαρτίας είναι μια φύση που συχνά αναφέρεται ως «σάρκα» στις Γραφές-αυτή που εναντιώνεται στον Θεό και επιζητεί αμαρτωλή ικανοποίηση. Ο ποιμένας Mark Bubek ορίζει τη σάρκα ως εξής: «Η σάρκα είναι ένας έμφυτος νόμος αποτυχίας, που καθιστά αδύναμο τον φυσικό άνθρωπο να ευαρεστήσει ή υπηρετήσει τον Θεό. Είναι μια ψυχαναγκαστική εσωτερική δύναμη, κληρονομημένη από την Πτώση του ανθρώπου, που εκφράζεται με γενική και ειδική ανταρσία ενάντια στον Θεό και τη δικαιοσύνη Του. Η σάρκα ποτέ δεν αναμορφώνεται ούτε βελτιώνεται. Η μόνη ελπίδα διαφυγής από τον νόμο της σάρκας είναι η ολοκληρωτική θανάτωσή της και η αντικατάστασή της από την καινούρια ζωή που δίνει ο Κύριος Ιησούς Χριστός».
Η εκδήλωση και ο αγώνας με τη σάρκα
Πώς εκδηλώνεται η σάρκα στους ανθρώπους; Η Γραφή απαντά στην ερώτηση ως εξής: «Είναι ολοφάνερο ποια είναι τα αμαρτωλά έργα: Είναι η μοιχεία, η πορνεία, η ηθική ακαθαρσία, η αισχρότητα, η ειδωλολατρία, η μαγεία, οι έχθρες, οι φιλονικίες, οι ζήλιες, οι θυμοί, οι διαπληκτισμοί, οι διχόνοιες, τα σχίσματα, οι φθόνοι, οι φόνοι, οι μέθες, οι ασωτίες και τα παρόμοια. Σας προειδοποιώ, όπως σας προειδοποίησα κι άλλοτε: όσοι κάνουν τέτοια πράγματα δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού» (Γαλάτας 5:19-21, ΝΜΒ).
Παραδείγματα των εκδηλώσεων της σάρκας είναι φανερά στον κόσμο μας. Θεώρησε μερικά λυπηρά γεγονότα που φέρνει στην επιφάνεια μια πρόσφατη δημοσκόπηση αναφορικά με τα αποτελέσματα της πορνογραφίας στην Αμερική. Σύμφωνα με την έρευνα, κάθε δευτερόλεπτο στις Ηνωμένες Πολιτείες:
• $3.075,64 ξοδεύονται στην πορνογραφία
• 28,258 χρήστες του Διαδικτύου βλέπουν πορνογραφικό υλικό
• 372 χρήστες του Διαδικτύου αναζητούν σχετικούς όρους στις μηχανές αναζήτησης
Και κάθε 39 λεπτά, δημιουργείται στις Η.Π.Α. ένα καινούριο πορνογραφικό βίντεο. Τέτοιες στατιστικές υπογραμμίζουν τη δήλωση του προφήτη Ιερεμία που θρηνούσε πως «Ανεξερεύνητα είναι τα βάθη της ανθρώπινης καρδιάς! Είναι τόσο απατηλή και αδιόρθωτη· ποιος μπορεί να τη γνωρίσει σε βάθος;» (Ιερεμίας 17:9, ΝΜΒ)
Οι συνέπειες της σάρκας
Η Γραφή λέει ότι η ζωή με το αμαρτωλό (σαρκικό) φρόνημα παράγει διάφορες ταλαίπωρες συνέπειες. Πρώτον, οι Γραφές δηλώνουν ότι αυτοί που ζουν με σαρκικό φρόνημα και που δεν επιθυμούν ποτέ ν’ αλλάξουν ή να μετανοήσουν για την αμαρτωλή τους συμπεριφορά, θα βιώσουν τον αποχωρισμό από τον Θεό και σ’ αυτή τη ζωή και στην αιώνια:
• «Ποιον καρπό είχατε, λοιπόν, τότε από εκείνα τα έργα, για τα οποία τώρα ντρέπεστε; Επειδή, το τέλος εκείνων είναι θάνατος.» (Ρωμαίους 6:21)
• «Επειδή, αν ζείτε σύμφωνα με τη σάρκα, πρόκειται να πεθάνετε, αν όμως διαμέσου του Πνεύματος, θανατώνετε τις πράξεις του σώματος, θα ζήσετε.» (Ρωμαίους 8:13)
• «Μην πλανιέστε· ο Θεός δεν εμπαίζεται επειδή, ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος αυτό και θα θερίσει· για τον λόγο ότι, αυτός που σπέρνει στη σάρκα του, θα θερίσει από τη σάρκα φθορά· αλλά, εκείνος που σπέρνει στο Πνεύμα, θα θερίσει από το Πνεύμα αιώνια ζωή.» (Γαλάτας 6:7-8)
Επιπλέον, ο άνθρωπος γίνεται δούλος της αμαρτωλής του φύσης: «Δεν ξέρετε ότι σε όποιον παριστάνετε τον εαυτό σας δούλους για υπακοή, είστε δούλοι εκείνου στον οποίο υπακούτε: Ή της αμαρτίας για θάνατο ή της υπακοής για δικαιοσύνη;» (Ρωμαίους 6:16). Η σκλαβιά αυτή οδηγεί πάντοτε σ’ έναν επιζήμιο τρόπο ζωής που συνεχώς χειροτερεύει. Όπως είπε ο προφήτης Ωσηέ, «επειδή έσπειραν άνεμο, γι’ αυτό θα θερίσουν ανεμοστρόβιλο» (Ωσηέ 8:7).
Η ουσία του πράγματος είναι ότι η υπακοή στο αμαρτωλό φρόνημα οδηγεί πάντοτε στην κατάργηση του ηθικού νόμου του Θεού. Ωστόσο, μιλώντας κυριολεκτικά, δεν μπορεί ο άνθρωπος ν’ ακυρώσει τον ηθικό νόμο του Θεού αν και μπορεί σίγουρα να τον παραβεί. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος ν’ ανέβει σε μια ταράτσα, να δέσει μια κάπα στο λαιμό του, και να εγκαταλείψει την ταράτσα με την ελπίδα πως θα πετάξει και θ’ ακυρώσει τον νόμο της βαρύτητας. Σύντομα, όμως, θ’ ανακαλύψει πως δεν μπορεί να πετάξει· δεν μπορεί να καταργήσει τον νόμο της βαρύτητας και το μόνο που μπορεί είναι να ζημιώσει τον εαυτό του ενώ ταυτόχρονα επιβεβαιώνει τον νόμο της βαρύτητας. Το ίδιο είναι αληθές για τις ηθικές πράξεις: Μπορεί κάποιος να παραβεί τον ηθικό νόμο του Θεού ζώντας με αμαρτωλό φρόνημα αλλά το μόνο πράγμα που θα επιτύχει είναι ν’ αποδείξει πως ισχύει ο ηθικός νόμος του Θεού καθώς ο ίδιος θα υποστεί κάποια ζημιά μέσω της συμπεριφοράς του.
Η υπερνίκηση της σάρκας
Η Γραφή παρέχει μια διαδικασία με τρία βήματα για την υπερνίκηση της σάρκας και την αποκατάστασή του προσώπου σε μια σωστή σχέση με τον Θεό. Το πρώτο βήμα είναι μια πορεία ειλικρίνειας όπου ο άνθρωπος αναγνωρίζει την αμαρτωλή του συμπεριφορά ενώπιον του Θεού. Αυτό σημαίνει να συμφωνήσουμε με αυτό που λέει η Γραφή για τη γέννησή μας από τους γονείς μας: οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί και εισέρχονται στον κόσμο έχοντας διαρρηγμένη τη σχέση τους με τον Θεό που τους δημιούργησε:
• «Αν, Κύριε, παρατηρήσεις ανομίες, Κύριε, ποιος θα μπορέσει να σταθεί;» (Ψαλμός 130:3)
• «Αν πούμε ότι δεν έχουμε αμαρτία, εξαπατούμε τον εαυτό μας και η αλήθεια δεν υπάρχει μέσα μας… Αν πούμε ότι δεν αμαρτήσαμε, κάνουμε αυτόν ψεύτη και ο λόγος του δεν υπάρχει μέσα μας.» (Α΄ Ιωάννου 1:8, 10)
Το επόμενο βήμα είναι το περπάτημα εν Πνεύματι, που σημαίνει να επικαλεστώ τον Θεό για να με σώσει και να λάβω το Άγιο Πνεύμα που με ενδυναμώνει να ζήσω δίκαια ενώπιον του Θεού και με αποτρέπει από του να ικανοποιώ τις αμαρτωλές επιθυμίες. Η μεταμόρφωση αυτή και η καινούρια πορεία περιγράφονται σε πολλά μέρη των Γραφών:
• «Μαζί με τον Χριστό έχω συσταυρωθεί· ζω δε όχι πλέον εγώ, αλλά ο Χριστός ζει μέσα σε μένα· σε ό,τι, όμως, τώρα ζω μέσα στη σάρκα, ζω με την πίστη του Υιού του Θεού, ο οποίος με αγάπησε, και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη μου.» (Γαλάτας 2:20)
• «Να θεωρείτε τον εαυτό σας ότι είστε νεκροί μεν ως προς την αμαρτία, ζωντανοί δε ως προς τον Θεό, διαμέσου του Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας.» (Ρωμαίους 6:11)
• «Περπατάτε σύμφωνα με το Πνεύμα, και δεν θα εκπληρώνετε την επιθυμία της σάρκας.» (Γαλάτας 5:16)
• «Όσοι βαπτιστήκατε στον Χριστό, ντυθήκατε τον Χριστό.» (Γαλάτας 3:27)
• «Ντυθείτε τον Κύριο Ιησού Χριστό, και μη φροντίζετε για τη σάρκα, στο να εκτελείτε τις επιθυμίες της.» (Ρωμαίους 13:14)
• «Μη μεθάτε με κρασί, στο οποίο υπάρχει ασωτία· αλλά, γίνεστε πλήρεις με το Πνεύμα.» (Εφεσίους 5:18)
• «Στην καρδιά μου φύλαξα τα λόγια σου, για να μην αμαρτάνω σε σένα.» (Ψαλμός 119:11)
Το τελευταίο βήμα είναι μια πορεία θανάτου, όπου η σάρκα λιμοκτονεί καθώς οι επιθυμίες της δεν ικανοποιούνται και τελικά πεθαίνει. Αν και ο άνθρωπος αναγεννιέται από το Άγιο Πνεύμα του Θεού, πρέπει να κατανοήσουμε πως εξακολουθεί να φέρει την αμαρτωλή φύση με τις επιθυμίες της, που κάνει πόλεμο με τη καινούρια φύση και τις επιθυμίες που εμπνέονται από το Πνεύμα. Από την πρακτική πλευρά, ο χριστιανός αποφεύγει συνειδητά να ταΐζει την αμαρτωλή (σαρκική) φύση και αντίθετα μαθαίνει καινούριες συμπεριφορές που οδηγούνται από το Πνεύμα:
• «Εσύ, όμως, ω άνθρωπε του Θεού, αυτά απόφευγέ τα· και επιδίωκε δικαιοσύνη, ευσέβεια, πίστη, αγάπη, υπομονή, πραότητα.» (Α΄ Τιμόθεον 6:11)
• «Τις δε νεοτεριστικές επιθυμίες απόφευγέ τες· και επιδίωκε τη δικαιοσύνη, την πίστη, την αγάπη, την ειρήνη μαζί μ’ εκείνους που επικαλούνται τον Κύριο από καθαρή καρδιά.» (Β΄ Τιμόθεον 2:22)
• «Δαμάζω το σώμα μου και το δουλαγωγώ, μήπως, ενώ κήρυξα σε άλλους, εγώ γίνω αδόκιμος.» (Α΄ Κορινθίους 9:27)
• «Νεκρώσετε, λοιπόν, τα μέλη σας που είναι επάνω στη γη: Πορνεία, ακαθαρσία, πάθος, κακή επιθυμία, και την πλεονεξία, που είναι ειδωλολατρία.» (Κολοσσαείς 3:5)
• «Όσοι είναι του Χριστού, σταύρωσαν τη σάρκα μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες.» (Γαλάτας 5:24)
• «Ο παλιός μας άνθρωπος συσταυρώθηκε, για να καταργηθεί το σώμα της αμαρτίας, ώστε να μην είμαστε πλέον δούλοι της αμαρτίας.» (Ρωμαίους 6:6)
• «Εσείς, όμως, δεν μάθατε έτσι τον Χριστό, επειδή τον ακούσατε και τον διδαχθήκατε, όπως είναι η αλήθεια στον Ιησού· να αποβάλετε από πάνω σας τον παλιό άνθρωπο, αυτόν κατά την προηγούμενη διαγωγή, που φθείρεται σύμφωνα με τις απατηλές επιθυμίες· και να ανανεώνεστε στο πνεύμα του νου σας, και να ντυθείτε τον καινούργιο άνθρωπο, που κτίστηκε σύμφωνα με τον Θεό, με δικαιοσύνη και οσιότητα της αλήθειας.» (Εφεσίους 4:20-24)
Συμπέρασμα
Η Σουζάνα Γουέσλευ, μητέρα του γνωστού κήρυκα Ιωάννη και του υμνογράφου Τσαρλς, περιέγραφε την αμαρτία ως εξής: «Οτιδήποτε αδυνατίζει τη λογική σου, βλάπτει την ευαισθησία της συνείδησής σου, εμποδίζει την αίσθηση της παρουσίας του Θεού ή απομακρύνει τον ενθουσιασμό σου για τα πνευματικά πράγματα, με δύο λόγια-οτιδήποτε αυξάνει την εξουσία και τη δύναμη της σάρκας πάνω στο Πνεύμα, που σε σένα γίνεται αμαρτία, όσο καλό και αν φαίνεται καθ’ εαυτό.» Ένας από τους σκοπούς της χριστιανικής ζωής είναι η νίκη του Πνεύματος πάνω στη σάρκα και η αλλαγή ζωής που εκδηλώνεται με ζωή δικαιοσύνης ενώπιον του Θεού.
Αν και ο αγώνας θα είναι πολύ πραγματικός (η Γραφή το καθιστά σαφές), οι χριστιανοί έχουν τη βεβαιότητα από τον Θεό ότι θα τους οδηγήσει σε τελική νίκη πάνω στη σάρκα. «Είμαι βέβαιος, ακριβώς σε τούτο, ότι εκείνος που άρχισε σε σας ένα καλό έργο, θα το επιτελέσει μέχρι την ημέρα του Ιησού Χριστού» (Φιλιππησίους 1:6).
English
Τι είναι η σάρκα;
