Τι σημαίνει ότι ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος;

Το Ρωμαίους 6:23 λέει, «ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος· το χάρισμα, όμως, του Θεού αιώνια ζωή διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας». Στην ουσία, η αμαρτία συνιστά ανταρσία εναντίον τού Θεού. Η αμαρτία μάς αποχωρίζει από τον Θεό, τον Δημιουργό και συντηρητή τής ζωής. Ο Ιησούς είπε, «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή» (Ιωάννης 14:6). Ο Θεός είναι γνωστός ως ο υπέρτατος «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ». Η ζωή βρίσκεται στον Θεό. Ετσι, όταν αμαρτάνουμε και αποχωριζόμαστε από τον Θεό, αποχωριζόμαστε από την αληθινή ζωή. Βιώνουμε, συνεπώς, αναπόφευκτα τον θάνατο. Χρειάζεται ν’ αποσαφηνίσουμε τρία σημεία:

Πρώτον, η αμαρτία δεν οδηγεί απαραιτήτως στον φυσικό θάνατο αμέσως μόλις διαπραχθεί. Το Ρωμαίους 6 δεν μας λέει πως όταν αμαρτάνουμε, πεθαίνουμε σωματικά. Αναφέρεται στον πνευματικό θάνατο.

Δεύτερον, όταν σωζόμαστε εν Χριστώ, σωζόμαστε από τον απόλυτο πνευματικό θάνατο και λαμβάνουμε πλήρη πνευματική ζωή. Ο Παύλος έγραψε στους Ρωμαίους πως «το χάρισμα του Θεού είναι αιώνια ζωή διαμέσου του Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας» (Ρωμαίους 6:23).

Τρίτον, ακόμη και οι αμαρτίες τών πιστών οδηγούν σε μια μορφή πνευματικού «θανάτου». Αν και έχουμε σωθεί από την απόλυτη τιμωρία τής αμαρτίας (αιώνιος αποχωρισμός από τον Θεό), δεν εξαιρούμαστε από τις φυσικές συνέπειες μιας διαταραγμένης σχέσης με τον Πατέρα. Όταν αμαρτάνουμε, βιώνουμε τα συμπτώματα τού πνευματικού θανάτου. Αισθανόμαστε ένοχοι, άδειοι, συγχυσμένοι ή αποσυνδεδεμένοι από τον Θεό. Ενεργούμε μάλλον ως άδικοι παρά ως δίκαιοι. Η αμαρτία μας, ακόμη και ως πιστοί, πληγώνει την καρδιά τού Θεού και λυπεί το Πνεύμα Του (Εφεσίους 4:30). Αν και δεν διακόπτει την σχέση μας μαζί Του, η αμαρτία μας βάζει ένα εμπόδιο μεταξύ μας.

Σκέψου ένα παιδί με τον γονιό του. Όταν ένα παιδί δεν υπακούει, η σχέση του με τον πατέρα του καταπονείται. Ο γονιός εξακολουθεί να αγαπάει το παιδί και να θέλει το καλύτερο γι’ αυτό στην καρδιά του. Το παιδί δεν σταματάει ποτέ ν’ ανήκει στον γονιό του. Μπορεί όμως το παιδί να βιώσει κάποιες συνέπειες: δυσπιστία, πειθαρχία, αίσθηση ενοχής και τα σχετικά. Η σχέση είναι πλήρως αποκαταστημένη αλλά γενικώς ο πόνος έρχεται πρώτος.

Ετσι συμβαίνει και στην σχέση μας με τον Θεό. Όταν επαναστατούμε ενάντια στην κυριότητα τού Θεού στην ζωή μας, επαναστατούμε ενάντια στην Ζωή και συνεπώς βιώνουμε «θάνατο» (μια διαταραχή που προκαλεί πόνο). Όταν επιστρέφουμε στον Θεό, αποκαθιστάμεθα στην πνευματική ζωή — κοινωνία με τον Θεό, αντίληψη τού προορισμού μας, δικαιοσύνη, ελευθερία, κ.λπ. Ο χαρούμενος πατέρας τής παραβολής τού άσωτου γιου το εξέφρασε με τον καλύτερο τρόπο: «αυτός ο γιος μου ήταν νεκρός και ξανάζησε» (Λουκάς 15:24).

English

---

Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα

Τι σημαίνει ότι ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος;