Ερώτηση
Ποια είναι η αληθινή λατρεία;
Απάντηση
Ο απόστολος Παύλος περιέγραψε τέλεια την αληθινή λατρεία στην Ρωμαίους 12:1-2: «Ο Θεός, αδερφοί, μάς έδειξε το έλεός του. Σας παρακαλώ, λοιπόν, να του προσφέρετε όλο τον εαυτό σας θυσία ζωντανή, άγια, ευπρόσδεκτη στο Θεό. Αυτή είναι η πραγματική πνευματική σας λατρεία. Μην προσαρμόζεστε στη νοοτροπία αυτού του κόσμου, αλλά να μεταμορφώνεστε συνεχώς προς το καλό, αποκτώντας το νέο φρόνημα του πιστού. Έτσι θα μπορείτε να διακρίνετε ποιο είναι το θέλημα του Θεού, το καλό και αρεστό στο Θεό και τέλειο.» (ΝΜΒ)
Η περικοπή αυτή περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία της αληθινής λατρείας. Πρώτον, υπάρχει το κίνητρο της λατρείας: «το έλεος του Θεού». Το έλεος του Θεού είναι κάθε τι που ο Θεός μας δίνει και που δεν το αξίζουμε: η αιώνια αγάπη, η αιώνια χάρη, το Άγιο Πνεύμα, η αιώνια ειρήνη, η αιώνια χαρά, η σώζουσα πίστη, η ανάπαυση, η δύναμη, η σοφία, η ελπίδα, η υπομονή, η καλοσύνη, η τιμή, η δόξα, η δικαιοσύνη, η ασφάλεια, η αιώνια ζωή, η άφεση, η συμφιλίωση, η δικαίωση, ο αγιασμός, η ελευθερία, η μεσιτεία και άλλα. Η γνώση και κατανόηση αυτών των απίστευτων δώρων μας παρακινούν να ξεσπάσουμε σε ευχαριστία –με άλλα λόγια, σε λατρεία!
Στην περικοπή αυτή έχουμε επίσης μια περιγραφή του τρόπου της λατρείας μας: «να παραστήσετε τα σώματά σας ως θυσία ζωντανή, άγια, ευάρεστη στον Θεό» (σε μια άλλη μετάφραση). Να παραστήσουμε τα σώματά μας σημαίνει να δώσουμε στον Θεό όλο τον εαυτό μας. Η αναφορά στα σώματά μας εδώ σημαίνει όλες τις ανθρώπινες ικανότητές μας, όλη την ανθρωπότητά μας –την καρδιά μας, το νου μας, τα χέρια, τις σκέψεις, τις συμπεριφορές- καλούμαστε να την παραστήσουμε στον Θεό. Με άλλα λόγια, καλούμαστε να δώσουμε τον έλεγχο όλων αυτών σ' Εκείνον κι όχι να τον έχουμε εμείς, όπως μια κυριολεκτική θυσία προσφερόταν στο θυσιαστήριο ολοκληρωτικά στον Θεό. Αλλά πώς; Η περικοπή κι εδώ είναι σαφής: «αποκτώντας το νέο φρόνημα του πιστού». Ανακαινίζουμε το νου μας καθημερινά καθαρίζοντάς τον από την κοσμική «σοφία» και αντικαθιστώντας την με την αληθινή σοφία που πηγάζει από τον Θεό. Τον λατρεύουμε με ανακαινισμένο και καθαρό νου, και όχι με τα συναισθήματά μας. Τα συναισθήματά μας είναι θαυμάσια αλλά αν δεν διαμορφωθούν από έναν νου που έχει εμποτιστεί μέσα στην αλήθεια, μπορεί ν' αποβούν καταστροφικά, δυνάμεις εκτός ελέγχου. Εκεί που οδεύει ο νους, ακολουθεί η θέληση και τα συναισθήματα. Στην Α΄ Κορινθίους 2:16 μας λέει πως έχουμε «νου Χριστού», όχι συναισθήματα Χριστού.
Υπάρχει ένας, μόνο, τρόπος ν' ανακαινίσουμε το νου μας, και αυτός είναι μέσω του λόγου του Θεού. Είναι η αλήθεια, η γνώση του λόγου του Θεού, δηλαδή η γνώση του ελέους (των οικτιρμών) του Θεού, και επιστρέφουμε στο σημείο εκκίνησης. Γνωρίζοντας την αλήθεια, πιστεύοντας την αλήθεια, κρατώντας πεποιθήσεις σχετικά με την αλήθεια, και αγαπώντας την αλήθεια θα έχουμε ως φυσιολογικό αποτέλεσμα την αληθινή, πνευματική λατρεία. Είναι πεποίθηση που ακολουθείται από στοργή, συναισθήματα που ανταποκρίνονται στην αλήθεια και όχι σε εξωτερικά ερεθίσματα, όπως λ.χ., στη μουσική. Η μουσική, ως εξωτερικό ερέθισμα δεν έχει καμία σχέση με τη λατρεία. Η μουσική δεν παράγει λατρεία, ενώ μπορεί να παραγάγει συναίσθημα. Η μουσική δεν είναι πηγή λατρείας αλλά μπορεί να είναι έκφρασή της. Μην αποβλέπεις στη μουσική για να προκαλέσεις λατρευτική διάθεση· δες τη μουσική απλά ως έκφραση αυτού που προκαλείται από μια καρδιά που είναι συνεπαρμένη με το έλεος του Θεού, υπάκουη στις εντολές Του.
Η αληθής λατρεία είναι θεοκεντρική. Οι άνθρωποι τείνουν ν' απασχολούνται με το πού πρέπει να λατρεύουν, με ποια μουσική πρέπει να ψάλλουν και το πώς φαίνεται η λατρεία τους στους άλλους ανθρώπους. Η προσοχή σ' αυτά τα σημεία χάνει το στόχο. Ο Χριστός μάς είπε πως οι αληθινοί προσκυνητές θα λατρεύουν τον Θεό εν πνεύματι και αληθεία (Ιωάννης 4:24). Αυτό σημαίνει ότι λατρεία μας πηγάζει από την καρδιά και γίνεται με τον τρόπο που Εκείνος έχει σχεδιάσει. Η λατρεία περιλαμβάνει την προσευχή, την ανάγνωση του λόγου του Θεού με ανοιχτή καρδιά, την υμνωδία, τη συμμετοχή στη θεία Κοινωνία και την υπηρεσία στους άλλους. Δεν περιορίζεται σε μια πράξη αλλά βιώνεται κανονικά όταν η καρδιά και η στάση του προσώπου βρίσκονται στη σωστή θέση.
Είναι επίσης σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η λατρεία ανήκει μόνο στον Θεό. Μόνο σ' Αυτόν αξίζει και όχι στους δούλους Του (Αποκάλυψη 19:10). Δεν ταιριάζει να λατρεύουμε αγίους, προφήτες, αγάλματα, αγγέλους, οποιονδήποτε ψεύτικο θεό, ή τη Μαριάμ, τη μητέρα του Ιησού. Δεν πρέπει επίσης να λατρεύουμε με την προσδοκία κάποιου ανταλλάγματος, όπως μια θαυματουργή θεραπεία. Η λατρεία απευθύνεται στον Θεό –διότι την αξίζει- και μόνο προς ευαρέσκειά Του. Η λατρεία του Θεού μπορεί να γίνεται δημόσια (Ψαλμός 22:22, 35:18) σε περιβάλλον σύναξης, όπου μπορούμε να διακηρύττουμε δια της προσευχής και της δοξολογίας την αγάπη μας και την ευγνωμοσύνη μας σ' Αυτόν για ό,τι έχει κάνει για μας. Η αληθινή λατρεία είναι εσωτερικά αισθητή και εκφράζεται με τις πράξεις μας. Η «λατρεία» που πηγάζει από υποχρέωση δυσαρεστεί τον Θεό και είναι πλήρως μάταιη. Μπορεί και βλέπει όλη την υποκρισία και την απεχθάνεται. Το φανερώνει στον Αμώς 5:21-24 καθώς μιλάει για την επερχόμενη κρίση. Ένα άλλο παράδειγμα είναι αυτό της ιστορίας του Κάιν και του Άβελ, των πρώτων γιων του Αδάμ και της Εύας. Και οι δύο πρόσφεραν τα δώρα τους στον Κύριο, αλλά ο Θεός ευαρεστήθηκε μόνο με την προσφορά του Άβελ. Ο Κάιν πρόσφερε από υποχρέωση· ο Άβελ πρόσφερε τα καλύτερα πρόβατα του κοπαδιού του. Πρόσφερε με πίστη και θαυμασμό για τον Θεό.
Η αληθινή λατρεία δεν περιορίζεται σ' αυτό που κάνουμε στην εκκλησία ή σε ανοιχτή δοξολογία (αν και αυτά τα δύο είναι καλά και τα συστήνει η Γραφή). Η αληθινή λατρεία είναι η αναγνώριση του Θεού και όλης της δύναμης και της δόξας Του σε οτιδήποτε κάνουμε. Η ύψιστη μορφή δοξολογίας και λατρείας είναι η υπακοή μας σ' Αυτόν και τον λόγο Του. Για να το κάνουμε αυτό πρέπει να γνωρίζουμε τον Θεό· δεν νοείται να Τον αγνοούμε (Πράξεις 17:23). Λατρεία είναι να δοξάζουμε και να υψώνουμε τον Θεό –να δείχνουμε την αφοσίωσή μας και τον θαυμασμό μας στον Πατέρα μας.
English
Ποια είναι η αληθινή λατρεία;
