Ερώτηση
Είναι κακό να θέλουμε να πεθάνουμε;
Απάντηση
Πολλοί άνθρωποι που πάσχουν από ανίατες αρρώστιες, οδυνηρές καταστάσεις ή έντονη λύπη ή συναισθηματικό πόνο έχουν διερωτηθεί αν μπορούμε να ζητήσουμε από τον Θεό να πάρει τη ζωή μας. Πρόκειται, άραγε, για μια μορφή αυτοκτονίας; Θα μας πάρει ο Θεός στον Ουρανό αν προσευχόμαστε να πεθάνουμε; Προκύπτει επίσης το ερώτημα, αν μια τέτοια προσευχή είναι αμαρτωλή.
Το να θέλουμε ν' αποφύγουμε τα παθήματα, είτε είναι συναισθηματικά είτε σωματικά, είναι μια πολύ ανθρώπινη κατάσταση. Ακόμη και ο Κύριος Ιησούς Χριστός προσευχήθηκε, «Πατέρα μου, αν είναι δυνατόν, ας παρέλθει από μένα αυτό το ποτήρι· όμως, όχι όπως εγώ θέλω, αλλ' όπως εσύ.» (Ματθαίος 26:39). Ήταν ο άνθρωπος Ιησούς που μιλούσε. Ο Χριστός γνώριζε τι επρόκειτο ν' αντιμετωπίσει στον σταυρό, αλλά πρόσεξε ότι υποτάχθηκε στο θέλημα του Πατέρα. Σε όλα τα πράγματα, ο Χριστός υπέταξε τον εαυτό Του στο θέλημα του Πατέρα (Ιωάννης 5:30). Στον κήπο της Γεθσημανή, ο Χριστός επιβεβαίωσε πως κάποιες φορές είναι αναγκαίο να πάσχουμε, κι Εκείνος έπαθε εθελούσια διότι αυτό ήταν το θέλημα του Πατέρα.
Ως πιστοί πρέπει να προσευχόμαστε πάντοτε, «να γίνει το θέλημά Σου». Κανένας μας δεν θα πεθάνει πριν την ώρα του. Ο Δαβίδ επιβεβαιώνει την αλήθεια ότι οι ημέρες μας έχουν σχεδιαστεί από τον Θεό και τίποτα δεν θα τις συντομεύσει πέραν αυτού που Εκείνος θέλει: «μέσα στο βιβλίο σου όλα αυτά ήσαν γραμμένα, όπως και οι ημέρες κατά τις οποίες σχηματίζονταν, και ενώ τίποτε απ' αυτά δεν υπήρχε» (Ψαλμός 139:16). Αντί να προσευχόμαστε να πεθάνουμε, είναι καλύτερο να προσευχόμαστε να λάβουμε δύναμη από τον Θεό και χάρη να σταθούμε σταθεροί μέσα στα παθήματά μας και να εμπιστευθούμε τον Θεό να καθορίσει τον χρόνο και τις λεπτομέρειες αυτής της πορείας.
Η ταλαιπωρία μπορεί να είναι δύσκολη και μερικές φορές το δυσκολότερο είναι ν' αντιληφθείς το γιατί. Ο πόνος σε ταπεινώνει και δεν μας αρέσει η ταπείνωση και η αδυναμία και η εξάρτηση. Αλλά όταν ρωτάμε, «Γιατί σε μένα Κύριε;» η απάντηση μπορεί να είναι «Γιατί όχι σε σένα;». Όταν αναγεννημένοι χριστιανοί πάσχουν σ' αυτή τη γη, ο Θεός έχει κάποιο σκοπό γι' αυτό το πάθημα. Τα σχέδιά Του και οι σκοποί Του είναι τέλειοι και άγιοι, όπως Αυτός είναι τέλειος και άγιος. Ο ψαλμωδός μας λέει, «Τέλειες είναι του Θεού μου οι ενέργειες» (Ψαλμός 18:30, ΝΜΒ). Αν οι δρόμοι του Θεού είναι τέλειοι, τότε μπορούμε να πιστεύουμε πως ό,τι κάνει –και ό,τι επιτρέπει- είναι επίσης τέλειο. Ενδεχομένως αυτό δεν φαίνεται κατορθωτό από μας, αλλά ο νους μας δεν ταυτίζεται με τον νου του Θεού, όπως μας θυμίζει στον Ησαΐα 55:8-9.
Ο απόστολος Παύλος έπασχε από ένα «αγκάθι στη σάρκα του» -κάποια θλίψη που δεν εξηγείται στη Γραφή- και τρεις φορές ζήτησε από τον Κύριο να το αφαιρέσει. Αλλά ο Θεός, που θα μπορούσε ν' απαλύνει την ταλαιπωρία του Παύλου μέσα σε μια στιγμή, επέλεξε να μην το κάνει. Θύμισε στον Παύλο ότι το «αγκάθι» είχε σκοπό να τον προστατέψει «για να μην υπερηφανεύεται εξαιτίας της υπερβολής των αποκαλύψεων» που του είχαν δοθεί. Αλλά ο Θεός δεν άφησε τον Παύλο αδύναμο, μόνο να πάσχει. Ο Θεός τον διαβεβαίωσε ότι «αρκούσε» η χάρη που του έδωσε, κι ότι ο Θεός θα δοξαζόταν με την εξάρτηση του Παύλου από τη δύναμη Του που τον στήριζε. Η ανταπόκριση του Παύλου σ' αυτές τις αλήθειες ήταν να χαίρεται στην ευπάθειά του και στα παθήματά του, διότι μέσα από αυτά ο Θεός δοξαζόταν όταν το θαύμα της δύναμής Του φανερωνόταν (Β΄ Κορινθίους 12:7-10). Συνεπώς, αντί να επιζητούμε να δραπετεύσουμε από τα οιουδήποτε είδους παθήματα μέσω του θανάτου, θα πρέπει να εξαρτιόμαστε από τον Θεό και ν' αναπαυόμαστε σ' Αυτόν. Ο σκοπός Του για τα παθήματά μας θα φέρνει πάντοτε δόξα σ' Αυτόν και θα περισσεύει σε ευλογία στη ζωή μας.
Όταν βρισκόμαστε κάτω από την έντονη πίεση των παθημάτων, αισθανόμαστε κάποιες φορές πως απλά δεν μπορούμε να προχωρήσουμε περαιτέρω. Ο Θεός όμως μας θυμίζει πως δεν υπάρχει πάθημα ή δοκιμασία που συμβαίνει σ' έναν πιστό που δεν έχει βιώσει κάποιος άλλος πριν από μας. Υπήρξαν πιστοί που υπέφεραν πόνο που δεν μπόρεσαν να τον απαλύνουν με τα σύγχρονα φάρμακα. Άλλοι πιστοί έχουν υποστεί διωγμό και φρικτό θάνατο στα χέρια ανθρώπων που μισούσαν τον Θεό. Άλλοι πιστοί γνώρισαν τη μοναξιά και την εγκατάλειψη· κάποιοι φυλακίστηκαν για τη μαρτυρία τους. Έτσι, σίγουρα δεν είμαστε μόνοι μας. Ο Θεός είναι πάντοτε πιστός και δεν θα επιτρέψει να πάθουμε παραπάνω απ' όσο μπορούμε να υποφέρουμε, κι ακόμη θα κάνει έκβαση ώστε να μπορέσουμε ν' αντέξουμε (Α΄ Κορινθίους 10:13).
Τελικά, για ν' απαντήσουμε στο ερώτημα κατά πόσο είναι πραγματικά αμαρτία να προσευχόμαστε να πεθάνουμε, «κάθε τι που δεν γίνεται από πίστη, είναι αμαρτία» (Ρωμαίους 14:23). Με άλλα λόγια, αν ο εσωτερικός μας άνθρωπος λέει ότι είναι αμαρτία, τότε σε μας είναι αμαρτία. Υπάρχει επίσης η Γραφή που λέει, «Σ' αυτόν, λοιπόν, που ξέρει να κάνει το καλό, και δεν το κάνει, σ' αυτόν είναι αμαρτία.» (Ιακώβου 4:17). Υπάρχει μία μόνο αμαρτία που μας κρατά μακριά από τον Ουρανό, κι αυτή είναι η αμαρτία της απόρριψης του Κυρίου Ιησού Χριστού ως Σωτήρα μας. Αλλά η προσευχή στον Θεό να μας επιτρέψει να πεθάνουμε μπορεί να είναι αμαρτία διότι κάνοντας το αυτό δείχνουμε έλλειψη πίστης. Μια καλύτερη προσευχή θα ήταν, «Θεέ μου έχεις υποσχεθεί να με στηρίζεις μέσα σε κάθε δοκιμασία. Σε παρακαλώ να ελαφρύνεις τον πόνο μου ή να κάνεις έκβαση. Αλλά σε κάθε περίσταση, ας γίνει το δικό Σου θέλημα και όχι το δικό μου. Αμήν.»
English
Είναι κακό να θέλουμε να πεθάνουμε;
