Ερώτηση
Ποιος θα πάει στον Ουρανό;
Απάντηση
Οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές ιδέες για τον Ουρανό. Μερικοί δεν έχουν καθόλου κατανόηση τού Θεού, αλλά ωστόσο θέλουν να σκέφτονται τον Ουρανό ως το «καλύτερο μέρος» που πηγαίνουμε όλοι όταν πεθάνουμε. Οι ιδέες περί του Ουρανού δεν είναι, συχνά, τίποτα περισσότερο από αμυδρές ελπίδες, αντίστοιχες με το «ίσως κερδίσω το λαχείο μια μέρα». Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέφτονται αρκετά τον Ουρανό μέχρι να παρευρεθούν σε μια κηδεία ή να πεθάνει ένα αγαπημένο τους πρόσωπο. Είναι δημοφιλές ν’ αναφερόμαστε στον Ουρανό ως το μέρος όπου «πηγαίνουν οι καλοί άνθρωποι». Και φυσικά, όλοι αυτοί που γνωρίζουν και αγαπούν περιλαμβάνονται στην κατηγορία τών «καλών ανθρώπων».
Η Αγία Γραφή, όμως, έχει πολλά να πει για την ζωή μετά τον θάνατο και αντικρούει την κοινή γνώμη. Στον Ιωάννη 3:16 λέει, «Επειδή με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Yιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν αλλά να έχει αιώνια ζωή.». Παρακάτω, στο εδάφιο 36, ο Ιησούς συνεχίζει λέγοντας, «Όποιος πιστεύει στον Yιό έχει αιώνια ζωή· όποιος, όμως, απειθεί στον Yιό, δεν θα δει ζωή, αλλά η οργή τού Θεού μένει επάνω του.». Το Εβραίους 9:27 λέει, «Και καθώς είναι αποφασισμένο στους ανθρώπους μία φορά να πεθάνουν, ύστερα δε από τούτο είναι κρίση.». Σύμφωνα με αυτά τα εδάφια, όλοι πεθαίνουν, αλλά δεν πηγαίνουν όλοι στον Ουρανό (Ματθαίος 25:46, Ρωμαίους 6:23, Λουκάς 12:5, Μάρκος 9:43).
Ο Θεός είναι άγιος και τέλειος. Ο Ουρανός, η κατοικία Του, είναι επίσης άγια και τέλεια (Ψαλμός 68:5, Νεεμίας 1:5, Αποκάλυψη 11:19). Σύμφωνα με το Ρωμαίους 3:10, «Δεν υπάρχει δίκαιος ούτε ένας». Κανένας άνθρωπος δεν είναι αρκετά άγιος και τέλειος για τον Ουρανό. Οι άνθρωποι που αποκαλούμε «καλούς», δεν είναι καθόλου καλοί σε σύγκριση με την αναμάρτητη τελειότητα τού Θεού. Αν ο Θεός επέτρεπε σε αμαρτωλούς ανθρώπους να εισέλθουν στην τελειότητα τού Ουρανού, δεν θα ήταν πλέον αυτός τέλειος. Ποιο πρότυπο θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για να καθοριστεί ποιος είναι «αρκετά καλός»; Το πρότυπο τού Θεού είναι το μόνο που μετράει, και Εκείνος έχει ήδη κυβερνήσει. Στην επιστολή προς Ρωμαίους 3:23 λέει ότι «όλοι αμάρτησαν, και στερούνται τη δόξα τού Θεού». Και η πληρωμή γι’ αυτήν την αμαρτία είναι ο αιώνιος αποχωρισμός από τον Θεό (Ρωμαίους 6:23).
Η αμαρτία πρέπει να τιμωρηθεί, αλλιώς ο Θεός δεν είναι δίκαιος (Β΄ Θεσσαλονικείς 1:6). Η κρίση που αντιμετωπίζουμε όταν πεθάνουμε είναι απλά ότι ο Θεός ενημερώνει τους λογαριασμούς μας και επιβάλλει ποινές για τ’ αδικήματα που διαπράξαμε εναντίον Του. Δεν έχουμε τρόπο να μετατρέψουμε τις αδικίες μας σε δικαιοσύνη. Το καλό μας δεν υπερέχει τού κακού που διαπράξαμε. Η αμαρτία μας καταστρέφει την τελειότητα, όπως ακριβώς μια σταγόνα αρσενικού σ’ ένα ποτήρι νερό δηλητηριάζει ολόκληρο το ποτήρι.
Έτσι ο Θεός έγινε άνθρωπος και πήρε την τιμωρία μας πάνω Του. Ο Ιησούς ήταν Θεός που ενσαρκώθηκε. Έζησε μια αναμάρτητη ζωή υπακοής στον Πατέρα Του (Εβραίους 4:15). Δεν είχε αμαρτία, πήρε όμως την αμαρτία μας στον σταυρό και την έκανε δική Του. Από την στιγμή που πλήρωσε το τίμημα τής αμαρτίας μας, μπορούμε ν’ ανακηρυχτούμε άγιοι και τέλειοι (Β΄ Κορινθίους 5:21). Όταν ομολογούμε την αμαρτία μας σ’ Εκείνον και ζητάμε την συγχώρεσή Του, Εκείνος σφραγίζει «εξοφλήθηκε» πάνω στην εγωκεντρική ζωή μας με τις αμαρτωλές επιθυμίες και την απληστίας μας (Πράξεις 2:38, 3:19, Α΄ Πέτρου 3:18).
Όταν μια μέρα σταθούμε ενώπιον τού Θεού, δεν μπορούμε να ικετεύσουμε για την είσοδό μας στον Ουρανό με βάση την δική μας αξία. Δεν έχουμε τίποτα να προσφέρουμε. Σε σύγκριση με το πρότυπο αγιότητας τού Θεού, ούτε ένας από μας δεν είναι αρκετά καλός. Ο Ιησούς όμως είναι και με την δική Του αξία μπορούμε να πάμε στον Ουρανό. Διαβάζουμε στην Α΄ Κορινθίους 6:9-11, «Ή δεν ξέρετε ότι οι άδικοι δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία τού Θεού; Μη πλανιέστε· ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτρες ούτε μοιχοί ούτε κίναιδοι ούτε αρσενοκοίτες ούτε κλέφτες ούτε πλεονέκτες ούτε μέθυσοι ούτε κακολόγοι ούτε άρπαγες δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία τού Θεού. Και μερικοί υπήρξατε τέτοιοι· αλλά λουστήκατε, αλλά αγιαστήκατε, αλλά δικαιωθήκατε, στο όνομα του Κυρίου Ιησού, και με το Πνεύμα τού Θεού μας.». Η θυσία τού Ιησού τα καλύπτει όλα.
Οι άνθρωποι που πάνε στον ουρανό είναι όλοι όμοιοι μ’ έναν τρόπο: είναι αμαρτωλοί που εμπιστεύθηκαν τον Κύριο Ιησού Χριστό (Ιωάννης 1:12, Πράξεις 16:31, Ρωμαίους 10:9). Έχουν αναγνωρίσει την ανάγκη τους για Σωτήρα κι έχουν αποδεχτεί ταπεινά την προσφορά τού Θεού για συγχώρεση. Έχουν μετανοήσει για τους παλιούς τρόπους ζωής τους κι έχουν χαράξει την πορεία τους για ν’ ακολουθήσουν τον Χριστό (Μάρκος 8:34, Ιωάννης 15:14). Δεν προσπάθησαν να κερδίσουν την συγχώρεση τού Θεού αλλά Τον υπηρέτησαν με χαρά από ευγνώμονες καρδιές (Ψαλμός 100:2). Το είδος πίστης που σώζει μια ψυχή είναι αυτό που μεταμορφώνει μια ζωή (Ιακώβου 2:26, Α΄ Ιωάννου 3:9-10) και αναπαύεται πλήρως στην χάρη τού Θεού.
English
Ποιος θα πάει στον Ουρανό;
