Ερώτηση
Μπορούν οι γυναίκες να λειτουργούν ως ποιμένες / ιεροκήρυκες; Τι λέει η Βίβλος περί των γυναικών στο λειτούργημα;
Απάντηση
Πιθανών δεν υπάρχει πιο συζητημένο θέμα στην εκκλησία σήμερα, από αυτό, αν η γυναίκα χρειάζεται να λειτουργεί ως ποιμένας / ιεροκήρυκας στο λειτούργημα. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να μην βλέπουμε αυτό το θέμα ως θέμα του ανδρός ενάντια στη γυναίκα. Υπάρχουν γυναίκες οι οποίες πιστεύουν ότι η γυναίκα δεν χρειάζεται να λειτουργεί ως ποιμένας και ότι η Βίβλος βάζει ορισμένους περιορισμούς στο λειτούργημα των γυναικών-και υπάρχουν άνδρες οι οποίοι πιστεύουν ότι η γυναίκα μπορεί να λειτουργεί ως ιεροκήρυκας και ότι δεν υπάρχουν καθόλου περιορισμοί για τις γυναίκες στο λειτούργημα. Εδώ δεν πρόκειται περί σοβινισμού ή διάκρισης. Εδώ πρόκειται περί της Βιβλικής ερμηνείας.
Στην Α’ Τιμόθεον επιστολή 2:11-12 λέει, “H γυναίκα να διδάσκεται μένοντας ήσυχη με πλήρη υποταγή. Mα στην ίδια τη γυναίκα δεν επιτρέπω να διδάσκει ούτε να έχει εξουσία επί του αντρός, αλλά να τηρεί ησυχία.” Στην εκκλησία, ο Θεός ανέθεσε διαφορετικούς ρόλους στους άνδρες και στις γυναίκες. Αυτό είναι εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο δημιουργήθηκε το ανθρώπινο γένος. (Α’ Τιμόθεον 2:13) και εξαιτίας αυτού πως εισήλθε η αμαρτία στο κόσμο (Β’ Τιμόθεον 2:14). Ο Θεός, δια της γραφής του Απαστόλου Παύλου, απαγορεύει στη γυναίκα, να είναι σε λειτούργημα στο οποίο έχει πνευματικό κύρος επί του άνδρα. Αυτό αποκλείει τη γυναίκα από το ποιμαντικό λειτούργημα, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται οριστικά το ιεροκήρυγμα, διδασκαλία, και πνευματικό κύρος επί του άνδρα.
Υπάρχουν πολλές "αντιρρήσεις" σχετικά με τις γυναίκες στο λειτούργημα / γυναίκες κληρικοί. Μία από αυτές είναι ότι ο απόστολος Παύλος απαγόρεψε τις γυναίκες να διδάσκουν τους άλλους επειδή στον πρώτο αιώνα, οι γυναίκες στην πλειοψηφία ήταν απαίδευτες. Όμως, στην Α’ Τιμόθεον επιστολή 2:11-14 πουθενά δεν αναφέρεται η μόρφωση. Αν η μόρφωση ήταν προσόν για το λειτούργημα, οι πλειοψηφία των μαθητών του Ιησού δεν θα είχαν το δικαίωμα να λειτουργήσουν. Δεύτερη συνηθισμένη αντίρρηση είναι ότι ο Παύλος απαγόρεψε στις γυναίκες της Εφέσου να διδάσκουν (Α’ Τιμόθεον γράφτηκε στο Τιμόθεο, ο οποίος ήταν ποιμένας στην εκκλησία της Εφέσου ). Η πόλη Εφέσος ήταν γνωστή για το ναό της Αρτέμιδος , ψεύτικης Ελληνικής / Ρωμαϊκής θεάς Οι γυναίκες είχαν κύρος στη λατρεία της Αρτέμιδος. Όμως, η Α’ Επιστολή Τιμοθέου πουθενά δεν αναφέρει την Αρτέμιδα, ούτε ο απόστολος Παύλος αναφέρει την λατρεία της Αρτέμιδος ως λόγο για την απαγόρευση στην Α’ επιστολή Τιμοθέου 2:11-12.
Τρίτη συνηθισμένη αντίρρηση είναι ότι ο Παύλος μιλά μόνο για τα ανδρόγυνα και όχι στους άνδρες και γυναίκες γενικά. Οι ελληνικές λέξεις στην Α’ επιστολή προς Τιμόθεον 2:11-14 μπορούν να αναφέρονται στους/στις συζύγους. Όμως, η βασική έννοια των λέξεων είναι άνδρες και γυναίκες. Ακόμη, οι ίδιες ελληνικές λέξεις χρησιμοποιήθηκαν στους στοίχους 8-10. Είναι μόνο οι άντρες που πρέπει να προσεύχονται φροντίζοντας να είναι αγνά τα χέρια που υψώνουν, και να είναι απαλλαγμένοι από κάθε οργή και αμφισβήτηση ( στοίχος 8); Είναι μόνο οι γυναίκες που χρειάζεται να ντύνονται κόσμια και να στολίζονται με σεμνότητα και σωφροσύνη, με καλά έργα, με σεβασμό προς τον Θεό ( στοίχοι 9-10); Όχι βέβαια. Οι στοίχοι 8-10 σαφώς αναφέρονται και προς τους άνδρες και προς τις γυναίκες γενικά, όχι μόνο στους /στις συζύγους. Δεν υπάρχει τίποτα στα συμφραζόμενα που να αναφέρεται διαφορετικά, μόνο στους /στις συζύγους στους στοίχους 11-14.
Μία ακόμη συχνή αντίρρηση για αυτή ερμηνεία περί των γυναικών ποιμένων / ιεροκηρύκων έχει σχέση με την Μαριάμ, Δεβόρρα, Όλδα (Χούλδα), Πρίσκιλλα, Φοίβη, κτλ. – γυναίκες που είχαν ηγετική θέση στην Βίβλο. Μόνο, αυτή η αντίρρηση δεν συμπεριλαμβάνει μερικούς σημαντικούς παράγοντες. Σχετικά με την Δεβόρρα, αυτή ήταν η μοναδική γυναίκα δικαστής, μεταξύ 13 δικαστών ανδρών. Όσον αφορά την Όλδα(Χούλδα), αυτή ήταν η μοναδική γυναίκα προφήτης , μεταξύ δεκάδων προφητών ανδρών, οι οποίοι αναφέρθηκαν στη Βίβλο. Η μόνη σχέση της Μαριάμ με την ηγεσία είναι αυτή ότι ήταν αδερφή του Μωυσή και του Ααρών. Δύο ποιο γνωστές γυναίκες στην περίοδο των Βασιλείων ήταν Γοθολία και Ιεζάβελ – οι οποίες δύσκολα να είναι ευσεβή παραδείγματα της γυναικείας ηγεσίας.
Στην Πράξεις, κεφάλαιο 18, Πρίσκιλλα και Ακύλας παρουσιάζονται ως πιστοί λειτουργοί του Χριστού. Πρώτα αναφέρθηκε το όνομα της Πρίσκιλλας, πιθανών δείχνοντας ότι ήταν περισσότερο "γνώστης " στο λειτούργημα από τον άνδρα της. Όμως, πουθενά δεν αναφέρεται ότι η Πρίσκιλλα ήταν κομμάτι του λειτουργήματος, οι ενέργειες της οποίας έρχονται σε αντίθεση με την επιστολή Α’ Τιμόθεον 2:11-14. Η Πρίσκιλλα και ο Ακύλας έφεραν στο σπίτι τους τον Απολλώ, τον εκπαίδευσαν εξηγώντας τον το Λόγο του Θεού (Πράξεις 18:26).
Στην επιστολή προς Ρωμαίους 16:1, αν και η Φοίβη θεωρήθηκε ως "διακόνισσα" αντί ως "λειτουργός" – αυτό δεν σημαίνει ότι η Φοίβη δίδασκε στην εκκλησία . "Ικανός να διδάσκει" ήταν προσόν που δόθηκε στους πρεσβυτέρους και όχι στους διακόνους. (Α’ Τιμόθεον 3:1-13; Τίτου 1:6-9). Οι πρεσβύτεροι / επίσκοποι / διάκονοι περιγράφονται ως "άντρας μίας γυναίκας " " άνδρες τους οποίους τα παιδιά πιστεύουν," και "αξιοσέβαστοι." Επί πρόσθετα, στην Α’ επιστολή προς Τιμόθεον 3:1-13 και στην επιστολή προς Τίτου 1:6-9, αρσενική αντωνυμία χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά για να αναφερθεί στους πρεσβυτέρους / επισκόπους / διακόνους.
Η δομή των συμφραζομένων στην Α’ επιστολή προς Τιμόθεον 2:11-14 εξηγεί απόλυτα σαφώς αυτό το "λόγο." Ο στίχος 13 ξεκινάει με "επειδή" και δίνει "τον λόγο" γιατί ο απόστολος Παύλος εκφράζει αυτό στους στίχους 11-12. Γιατί η γυναίκα δεν πρέπει να διδάσκει και να έχει εξουσία πάνω στον άντρα; Επειδή - " Πρώτος πλάστηκε ο Aδάμ κι ύστερα η Eύα. Kαι δεν ήταν ο Aδάμ που εξαπατήθηκε, αλλά η γυναίκα εξαπατήθηκε κι έπεσε σε παράβαση. " Αυτός είναι ο λόγος. Ο Θεός δημιούργησε πρώτα τον Αδάμ, και έπειτα δημιούργησε την Εύα για να είναι "βοηθός " του Αδάμ. Αυτή η τάξη της Δημιουργίας εφαρμόζεται γενικά στους ανθρώπους στο πλαίσιο οικογένειας (Εφεσίους 5:22-33) και στο πλαίσιο της εκκλησίας. Το γεγονός ότι η Εύα εξαπατήθηκε είναι επίσης ένας λόγος που οι γυναίκες δεν πρέπει να λειτουργούν ως ποιμένες, ή να έχουν εξουσία επί των ανδρών. Αυτό μπορεί να μας οδηγήσει να πιστέψουμε ότι η γυναίκα δεν πρέπει να διδάσκει επειδή πολύ εύκολα μπορεί να εξαπατηθεί. Αυτό το σημείο είναι αμφισβητήσιμο… αν η γυναίκες εξαπατώνται πιο εύκολα, για ποιόν λόγο επιτρέπεται να διδάσκουν τα παιδία ( τα οποία μπορούν να εξαπατηθούν πάρα πολύ εύκολα ) και άλλες γυναίκες ( οι οποίες καθ’ υπόθεσην μπορούν να εξαπατηθούν ποιο εύκολα ); Αυτό το κείμενο δεν δίνει αυτό το συμπέρασμα. Οι γυναίκες δεν πρέπει να διδάσκουν ούτε να έχουν πνευματική εξουσία επί τον ανδρών επειδή η Έυα εξαπατήθηκε. Ως αποτέλεσμα, ο Θεός έδωσε στον άνδρα την εξουσιοδότηση να διδάσκει στην εκκλησία.
Οι γυναίκες υπερέχουν σε χαρίσματα της φιλοξενίας, ευσπλαχνίας , διδασκαλίας και βοηθείας. Πολλά στο λειτούργημα της εκκλησίας εξαρτάται από τις γυναίκες. Στις γυναίκες στην εκκλησία δεν απαγορεύεται να συμμετάσχουν στις κοινές προσευχές ή να προφητεύουν μόνο να μην έχουν εξουσία πνευματικής διδασκαλίας των ανδρών. Δεν υπάρχει πουθενά στην Βίβλο απαγόρευση ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να χρησιμοποιούν τα δώρα του Αγίου Πνεύματος ( Α’ Κορινθίους, κεφάλαιο 12 ). Οι γυναίκες όπως και οι άνδρες κλήθηκαν να υπηρετούν τους άλλους, αποδεικνύοντας την καρποφορία του Άγιου Πνεύματος ( Επιστολή προς Γαλάτας 5:22-23), καν να κηρύσσουν το Ευαγγέλιο στους απολωλότες (Ματθαίον 28:18-20; Πράξεις 1:8; Α’ Πέτρου 3:15).
Ο Θεός χειροτόνησε μόνο τους άνδρες να λειτουργήσουν και να έχουν τέτοια θέση στην εκκλησία που μπορούν να εξασκήσουν την πνευματική διδασκαλία. Αυτό είναι έτσι, όχι επειδή οι άνδρες είναι καλύτεροι διδάσκαλοι ή επειδή οι γυναίκες είναι κατώτερες ή λιγότερο έξυπνες ( που δεν είναι αλήθεια). Είναι απλά έτσι επειδή ο Θεός με τέτοιο τρόπο σχεδίασε την λειτουργικότητα της εκκλησίας. Οι άνδρες πρέπει να αποτελούν παράδειγμα στην πνευματική ηγεσία – με τα λόγια και με τα έργα τους. Οι γυναίκες έχουν λιγότερο αυταρχικό ρόλο. Οι γυναίκες ενθαρρύνονται να διδάσκουν άλλες γυναίκες ( Επιστολή προς Τίτου 2:3-5). Η Βίβλος δεν απαγορεύει στις γυναίκες να διδάσκουν τα παιδία. Η μόνη δραστηριότητα που απαγορεύεται στις γυναίκες ι είναι να διδάσκουν και να έχουν πνευματική εξουσία επί των ανδρών. Αυτό λογικά συμπεριλαμβάνει και αυτό οι γυναίκες δεν μπορούν να είναι ποιμένες / ιεροκήρυκες . Αυτό δεν σημαίνει ότι η γυναίκες είναι λιγότερο σημαντικές, αλλά τις δίνει δυνατότητα να εστιάζουν τις ενέργειες στο λειτούργημα σύμφωνα με τα δώρα που τις χάρισε ο Θεός.
English
Μπορούν οι γυναίκες να λειτουργούν ως ποιμένες / ιεροκήρυκες; Τι λέει η Βίβλος περί των γυναικών στο λειτούργημα;
