Vraag
Wat betekent Christelijke aanbidding?
Antwoord
De betekenis van het Griekse woord dat in het Nieuwe Testament meestal vertaald wordt met “aanbidding” (proskuneo) is “neervallen voor” of “neerbuigen voor”. Aanbidding is een geestelijke houding. Omdat het een inwendige, individuele actie is, aanbidden Christenen voortdurend, zeven dagen per week. Wanneer Christenen plechtig samenkomen voor een eredienst, moet de nadruk nog steeds liggen op de persoonlijke aanbidding van de Heer. Zelfs als lid van een gemeente, moet elke deelnemer zich ervan bewust zijn dat hij of zij God vereert op individuele basis.
Christelijke aanbidding werkt van binnenuit en heeft twee even belangrijke eigenschappen. We moeten vereren “in geest en in waarheid” (Johannes 4:23-24). Aanbidding in de geest heeft niets te maken met onze lichamelijke houding. Het heeft te maken met het binnenste van onszelf en hiervoor gelden diverse vereisten. Ten eerste moeten we wedergeboren zijn. Wanneer de Heilige Geest niet in ons is, kunnen we God niet in aanbidding beantwoorden omdat we Hem niet kennen. “Zo is alleen de Geest van God in staat om God te kennen” (1 Korintiërs 2:11). De Heilige Geest binnenin ons vuurt onze aanbidding aan omdat Hij in wezen Zichzelf verheerlijkt, en alle oprechte aanbidding verheerlijkt God.
Ten tweede vereist aanbidding in de geest dat onze gedachten op God gericht zijn en vernieuwd zijn door de waarheid. Paulus spoort ons aan om onszelf “als een levend, heilig en God welgevallig offer in Zijn dienst te stellen, want dat is de ware eredienst voor u. U moet uzelf niet aanpassen aan deze wereld, maar veranderen door uw gezindheid te vernieuwen” (Romeinen 12:1-2). Pas als ons denken veranderd is en niet meer gericht is op dingen van de wereld maar op God, kunnen we in de geest aanbidden. Vele afleidingen kunnen onze gedachten in beslag nemen wanneer we God proberen te prijzen en verheerlijken, en daardoor onze ware aanbidding in de weg staan.
Ten derde kunnen we alleen in de geest aanbidden wanneer we een rein/zuiver hart hebben, dat open en berouwvol is. Toen het hart van koning David vervuld was van schuldgevoelens over zijn zonde met Batseba (2 Samuel 11), was het voor hem onmogelijk om God te aanbidden. Hij had het gevoel dat God ver bij hem weg was, en hij “kreunde de hele dag” omdat hij Gods hand zwaar op zich voelde drukken (Psalm 32:3-4). Maar toen hij zijn zonde beleed, werd zijn band met God hersteld en stroomde hij over van aanbidding en lofprijzing. Hij begreep dat “het offer voor God een gebroken geest [is]; een gebroken en verbrijzeld hart” (Psalm 51:19). Lofprijzing en aanbidding jegens God kunnen niet voortkomen uit harten die vol zijn van onbeleden zonde.
De tweede eigenschap van ware aanbidding is dat die “in waarheid” gebeurt. Alle aanbidding is een reactie op waarheid, en wat is een betere graadmeter van waarheid dan het Woord van God? Jezus zei tot Zijn Vader: “Uw Woord is de waarheid” (Johannes 17:17). Psalm 119 zegt: “Uw Wet berust op waarheid” (vers 119:142) en “Uw Woord is volkomen betrouwbaar” (vers 119:160). Om God waarlijk te kunnen aanbidden, moeten we begrijpen wie Hij is en wat Hij gedaan heeft, en de enige plek waar Hij Zichzelf volledig geopenbaard heeft is in de Bijbel. Aanbidding is een lofuiting vanuit de grond van ons hart naar een God die wij kunnen begrijpen door Zijn Woord. Wanneer we de waarheid van de Bijbel niet hebben, kennen we God niet en kunnen we niet waarlijk aanbidden.
Omdat uitwendige acties van minder belang zijn voor Christelijke aanbidding, zijn er geen regels of we zouden moeten zitten, staan, neervallen, stil zijn of luid lof zingen terwijl we gezamenlijk aanbidden. Zulke zaken moeten besloten worden op basis van het karakter van de gemeente. Het belangrijkste is dat we God aanbidden in de geest (in onze harten) en in waarheid (met ons verstand).
English
Wat betekent Christelijke aanbidding?
