Vraag
In welk opzicht is Jezus onze sabbatsrust?
Antwoord
De sleutel naar begrip over hoe Jezus onze sabbatsrust is, ligt in het Hebreeuwse woord sabat, hetgeen betekent: “rusten of stoppen met werken”. De oorsprong van de sabbat gaat terug naar de schepping. Nadat God de hemel en de aarde in zes dagen geschapen had, rustte Hij op de zevende dag “van het werk dat Hij gedaan had” (Genesis 2:2). Dit betekent niet dat God moe was en rust nodig had. We weten dat God almachtig is en letterlijk “alles kan”. Hij wordt nooit moe, en zelfs Zijn meest uitputtende energieverslindende werk vermindert Zijn kracht niet in het minst. Dus wat betekent het dat God op de zevende dag rustte? Dit betekent gewoon dat Hij stopte met wat Hij aan het doen was. Hij beëindigde Zijn werkzaamheden. Dit is belangrijk voor een goed begrip van de instelling van de sabbatsdag en de rol van Christus als onze sabbatsrust.
God gebruikte het voorbeeld van Zijn rust op de zevende dag van de schepping om het principe van de sabbatsrustdag in te stellen voor Zijn volk. In Exodus 20:8-11 en Deuteronomium 5:12-15 gaf God de Israëlieten het vierde van Zijn Tien Geboden. Dit was om de sabbatsdag “in acht te nemen” en “heilig te houden”. Gedurende één dag van elke zeven dagen moesten de Israëlieten hun werk neerleggen en dezelfde dag rust schenken aan hun bedienden en werkdieren. Dit was een complete arbeidsstop. Ongeacht het werk waar zij mee bezig waren, het moest elke week een volledige dag gestaakt worden. (Lees ook ons artikel “Moeten Christenen de Sabbatsdag in ere houden?” om hier meer informatie over te krijgen). De sabbatsdag is ingesteld zodat mensen konden pauzeren van hun werk en opnieuw konden beginnen na een dag rust.
De diverse aspecten van de sabbat symboliseerden de komst van de Messias, Die een permanente rust voor Zijn volk zou verschaffen. Onder de wet van het Oude Testament waren de Joden voortdurend aan het “werken” om zichzelf aanvaardbaar te maken voor God. Ze trachtten te gehoorzamen aan de vele regels van dingen die ze wel en niet mochten doen in het kader van hun ceremoniële wetten, de tempelwet, burgerlijke wetten, enzovoort. Maar natuurlijk konden ze onmogelijk al die wetten naleven, dus God verschafte hen een assortiment zoenoffers en offerandes waarmee zij naar Hem konden komen voor vergeving, en om hun band met Hem te herstellen – maar alleen tijdelijk. Zoals ze ook na een dag rust hun werk weer oppakten, zo moesten ze ook weer verder gaan met offeren. Hebreeën 10:1 vertelt ons dat de wet “niet de kracht [heeft] om degenen die jaar in jaar uit met steeds dezelfde offers aan de dienst deelnemen ooit tot volmaaktheid te brengen”. Maar deze offers verwezen naar de toekomst. Ze werden aangeboden in afwachting van het ultieme offer van Christus op het kruis, “terwijl Hij, na Zijn eenmalig offer voor de zonden, voorgoed Zijn plaats aan Gods rechterhand heeft ingenomen” (Hebreeën 10:12). Nadat Hij het ultieme offer gebracht had, zat Jezus neer en “rustte”, dat wil zeggen, Hij stopte met Zijn verzoenende werk omdat er niets meer gedaan hoefde te worden, ooit. Het verlossingswerk was volbracht (Johannes 19:30). Vanwege het werk dat Jezus gedaan heeft, hoeven wij niet meer te “werken” aan het naleven van de wet om zo gerechtvaardigd te worden voor Gods aangezicht. Jezus is gekomen zodat wij kunnen rusten in God en in de verlossing die Hij verschaft heeft.
Een ander belangrijk aspect aan de sabbatsrustdag is dat God deze dag gezegend heeft, geheiligd heeft, en heilig gemaakt heeft. Hier zien we opnieuw het symbool van Christus als onze sabbatsrust – de heilige, volmaakte Zoon van God die allen die in Hem geloven, heiligt en heilig maakt. Zoals God de sabbat geheiligd heeft, zo heeft Hij Christus geheiligd en naar de wereld gezonden (Johannes 10:36). In Hem vinden wij volmaakte rust van de werken van onze eigen inspanningen, omdat Hij alleen heilig en rechtvaardig is. “God heeft Hem die de zonde niet kende voor ons één gemaakt met de zonde, zodat wij door Hem rechtvaardig voor God konden worden” (2 Korintiërs 5:21). In Hem hebben wij nu geestelijke rust, niet slechts één dag per week, maar altijd.
Jezus is ook onze sabbatsrust omdat Hij “Heer en Meester over de sabbat” is (Matteüs 12:8). Als de vleesgeworden God, bepaalt Hij de ware betekenis van de sabbat omdat Hij de sabbat gemaakt heeft, en Hij is onze vleesgeworden sabbatsrust. Toen de Farizeeën Jezus bekritiseerden vanwege de genezing op de sabbat, herinnerde Hij hen eraan dat zijzelf niet zouden aarzelen om een schaap uit een put te redden op de sabbat. Omdat Hij gekomen was om Zijn “schapen” te zoeken en te redden, was Hij niet gebonden aan de sabbatsregels. Mensen zijn belangrijker dan schapen, en de verlossing die Jezus verschaft is belangrijker dan regels. Door te zeggen: “De sabbat is er voor de mens, en niet de mens voor de sabbat” (Marcus 2:27), benadrukte Jezus het principe dat de sabbatsrust was ingesteld om de mens van zijn werken te bevrijden. De Farizeeën hadden de sabbat vervormd tot een dag van benauwende regelgeving. Jezus is gekomen om ons van de wet te bevrijden door Zijn genade (Johannes 1:17; Romeinen 6:14). Hij is de Heer van de sabbat, die ons bevrijdt van onze pogingen om onze eigen verlossing te bewerkstelligen. In Hem rusten wij van onze werken, en vertrouwen we op Zijn werk ten behoeve van ons.
Hebreeën 4 is het ultieme tekstgedeelte ten aanzien van Jezus als onze sabbatsrust. Er wordt ons gezegd dat wij moeten “binnengaan” in de sabbatsrust die Christus verschaft heeft. Het alternatief is dat wij onze harten halsstarrig laten worden tegen Hem, zoals de Israëlieten deden in de woestijn. Vanwege hun ongeloof, ontzegde God die generatie Israëlieten de toegang tot het Beloofde Land, en zei Hij: “Nooit zullen ze binnengaan in Mijn rust” (Hebreeën 3:11). De schrijver van Hebreeën smeekt ons om niet dezelfde fout te maken door Gods sabbatsrust in Jezus Christus af te wijzen. “Er wacht het volk van God dus nog steeds een sabbatsrust. En wie is binnengegaan in Zijn rust, vindt rust na zijn werk zoals God na het Zijne. Laten we dus alles op alles zetten om te kunnen binnengaan in die rust, en zo voorkomen dat ook maar iemand dit voorbeeld van ongehoorzaamheid volgt en te gronde gaat” (Hebreeën 4:9-11).
Er is geen andere sabbatsrust buiten Jezus. Alleen Hij vervult de vereisten van de wet, en alleen Hij verschaft het offer dat de zonde verzoent. Hij is Gods voorziening voor ons en maakt het ons mogelijk om te stoppen met de inspanning van onze eigen werken. Wij moeten zeker en vooral deze enige Weg naar verlossing niet verwerpen (Johannes 14:6). Gods antwoord op degenen die Zijn plan wensen te verwerpen staat te lezen in Numeri 15. Daar werd een man betrapt op het sprokkelen van hout op de sabbatsdag, ondanks Gods duidelijke gebod om af te zien van arbeid. Deze overtreding was een opzettelijke zonde, die brutaal begaan werd op klaarlichte dag, en openlijk opstandig tegenover het goddelijke gezag. “De HEER zei tegen Mozes: ‘Die man moet gedood worden’” (vers 35). En zo zal het een ieder vergaan die de sabbatsrust verwerpt die God voorzien heeft in Christus. “Hoe zullen wij dan aan die straf ontkomen wanneer we geen acht slaan op de zoveel meer omvattende redding?” (Hebreeën 2:3).
English
In welk opzicht is Jezus onze sabbatsrust?
