Vraag: "Is het behoud van de Schrift een Bijbelse leer?"
Antwoord:
Het behoud van de Schrift betekent dat de Heer de oorspronkelijke betekenis van Zijn Woord bewaard heeft. Deze leer betekent simpelweg dat we de Schrift kunnen vertrouwen, omdat God soeverein heeft toegezien op de overdracht van de tekst door de eeuwen heen.
We moeten ons er ook van bewust zijn dat we niet in het bezit zijn van de oorspronkelijke werken of handschriften. Wat we wel hebben zijn duizenden overgeschreven manuscripten. Deze manuscripten bevatten verschillen, maar die verschillen zijn bijzonder klein en onbelangrijk, en tasten de basisleer of betekenis van Gods Woord op geen enkele wijze aan. De details waarop versies niet overeenstemmen zijn hoofdzakelijk dingen zoals kleine spellingvariaties. Natuurlijk beïnvloedt een andere spelling niet de juistheid van de Schrift, en betekent ook niet dat God Zijn Woord niet behouden heeft. In die gevallen waarin een bepaald manuscript wél aanzienlijk verschilt van de andere, kunnen we door diepgaand onderzoek en vergelijking van alle manuscripten herleiden wat de oorspronkelijke bewoordingen waren.
De schrijvers uit de oudheid, wier taak het was om exacte kopieën van de Schrift te maken, werkten heel zorgvuldig. Een voorbeeld van hun nauwgezette precisie is de gewoonte om alle letters in een bepaald boek te tellen en de middelste letter van het boek aan te merken. Vervolgens telden ze alle letters in de kopie die ze gemaakt hadden, en zochten de middelste letter op om zeker te stellen dat dit dezelfde was als in het origineel. Dergelijke tijdrovende en nauwkeurige methodes gebruikten ze om de juistheid van hun kopieën te garanderen.
Verder getuigt de Schrift van Gods voornemen om Zijn Woord te behouden. In Matteüs 5:18 zegt Jezus: “Ik verzeker jullie: zolang de hemel en de aarde bestaan, blijft elke jota, elke tittel in de wet van kracht, totdat alles gebeurd zal zijn”. Jezus had die belofte niet kunnen doen als Hij er niet zeker van zou zijn dat God Zijn Woord zou behouden. Jezus zei ook: “Hemel en aarde zullen verdwijnen, maar Mijn woorden zullen nooit verdwijnen” (Matteüs 24:35; Marcus 13:31; Lucas 21:33). Gods Woord zal blijven, en tot stand brengen wat God van plan is.
De profeet Jesaja zei, in de kracht van de Heilige Geest, dat Gods Woord altijd zal blijven. “Het gras verdort en de bloem verwelkt, maar het Woord van onze God houdt altijd stand” (Jesaja 40:8). Dit wordt bevestigd in het Nieuwe Testament wanneer Petrus Jesaja citeert en naar de Schrift verwijst als “dit Woord is het Evangelie dat u verkondigd is” (1 Petrus 1:24-25). Noch Jesaja, noch Petrus zouden zulke dingen kunnen verklaren zonder Gods behoud van de Schrift te begrijpen.
Wanneer de Bijbel zegt dat Gods Woord altijd blijft, kan dat niet betekenen dat Gods Woord ergens in een kluis in de hemel opgeborgen is. Gods Woord is speciaal aan de mensheid gegeven, en zou Zijn doel niet kunnen vervullen als het Woord niet beschikbaar was voor ons. “Alles wat vroeger is geschreven, is geschreven om ons te onderwijzen, opdat wij door te volharden en door troost te putten uit de Schriften zouden blijven hopen” (Romeinen 15:4). Bovendien kunnen wij niet gered worden zonder de boodschap van het Evangelie, dat vastgelegd is in Gods Woord (1 Korintiërs 15:3-4). Daarom, teneinde het Evangelie te kunnen verkondigen “tot aan de uiteinden van de aarde” (Handelingen 13:47), moet het Woord beschermd worden. Als de Schrift niet op bovennatuurlijke wijze in stand gehouden zou worden, zou de samenhang van de boodschap van de Schrift niet gegarandeerd kunnen worden.
