Vraag: "Waarom is het belangrijk om bij het bestuderen van de Bijbel naar de context te kijken? Wat is er mis mee om verzen uit hun verband te halen?"
Antwoord:
Het is belangrijk om Bijbelteksten en -verhalen binnen hun context te bestuderen. Verzen uit hun verband halen leidt tot allerlei fouten en verkeerde interpretaties. Begrip van de context begint met vier principes: de letterlijke betekenis (wat staat er), de historische plaatsing (wat gebeurt er in het verhaal, aan wie is het gericht, en hoe werd het in de oorspronkelijke tijd begrepen), grammatica (de directe zin en alinea waarbinnen een woord of zin staat) en synthese (de vergelijking met andere delen van de Schrift). Context is van doorslaggevend belang voor Bijbelverklaring. Wanneer we gekeken hebben naar de letterlijke, historische en grammaticale aard van een tekstdeel, moeten we ons richten op de opbouw van het boek, vervolgens het hoofdstuk en daarna de paragraaf. Dit hoort allemaal bij de “context”. In feite is het net als het bekijken van een wereldkaart op Google Maps, waarbij je steeds verder inzoomt op één huis.
Zinnen en verzen uit hun verband halen leidt bijna altijd tot verkeerd begrip. Wanneer we bijvoorbeeld de zin “God is liefde” (1 Johannes 4:7-16) uit zijn verband halen, zouden we kunnen denken dat onze God alles en iedereen altijd liefheeft met een overstelpende, romantische soort liefde. Maar binnen de letterlijke en grammaticale context, verwijst het woord “liefde” hier naar de zogenaamde agape liefde, die draait om opoffering ten gunste van een ander - dus niet een sentimenteel of romantisch gevoel. De historische context is ook van het grootste belang, omdat Johannes zich richtte tot gelovigen in de kerk van de eerste eeuw. Hij onderrichtte hen niet in het bijzonder over Gods liefde, maar over hoe men ware gelovigen van valse leraren kan onderscheiden. Ware liefde – de opofferende, goedgunstige soort – kenmerkt de ware gelovige (vers 7); wie niet liefheeft behoort niet toe aan God (v. 8); God hield van ons voordat wij van Hem hielden (v. 9-10); en daarom moeten wij elkaar liefhebben en daarmee bewijzen dat we Hem toebehoren (v. 11-12).
Bovendien, wanneer we de zin “God is liefde” overwegen in de context van de gehele Schrift (synthese) behoeden we onszelf voor de verkeerde, maar vaak gehoorde conclusie dat God alleen maar liefde is, of dat Zijn liefde belangrijker is dan al Zijn andere kenmerken. We weten uit vele andere tekstdelen dat God ook heilig en rechtvaardig is, trouw en betrouwbaar, genadig en barmhartig, vriendelijk en medelevend, almachtig, alomtegenwoordig en alwetend, en vele andere dingen. We weten ook uit andere verzen dat God niet alleen liefheeft, maar dat Hij ook haat (Psalm 11:5).
De Bijbel is het Woord van God, letterlijk “door God ingegeven" (2 Timoteüs 3:16), en ons wordt opgedragen om dit Woord te lezen, bestuderen en begrijpen door middel van goede Bijbelstudiemethoden, en altijd met de verlichting van de Heilige Geest om ons te begeleiden (1 Korintiërs 2:14). Onze studie krijgt een grote meerwaarde wanneer we de context zorgvuldig in beschouwing nemen. Het is niet moeilijk om Schriftplaatsen aan te wijzen die kennelijk andere teksten in de Schrift tegenspreken, maar als we goed kijken naar hun context en de gehele Schrift als referentie gebruiken, kunnen we de betekenis van een tekstdeel begrijpen en worden de schijnbare tegenstrijdigheden verklaard. “Context is koning” betekent dat de context vaak de betekenis van een vers bepaalt. Wanneer we die context negeren, benadelen we onszelf enorm.
