Vraag: "Calvinisme versus Remonstrantisme - welk standpunt is correct?"
Antwoord:
Calvinisme en Remonstrantisme zijn twee theologische raamwerken die de relatie proberen te verklaren tussen Gods soevereiniteit en de verantwoordelijkheid van de mens in relatie tot zijn verlossing. Het Calvinisme is vernoemd naar Johannes Calvijn, een Frans theoloog die leefde van 1509 tot 1564. Het Remonstrantisme, ook wel bekend als het Arminianisme, is afkomstig van Jacobus Arminius, een Nederlands theoloog die van 1560 tot 1609 leefde.
Beide raamwerken kunnen door middel van vijf punten worden samengevat. Het Calvinisme gelooft in een volledige verdorvenheid van de mens, terwijl het Remonstrantisme in een gedeeltelijke verdorvenheid gelooft. Volledige verdorvenheid houdt in dat elk aspect van de mensheid door de zonde aangetast is, en dat mensen daarom niet op eigen kracht in staat zijn om hun weg naar God te vinden. Gedeeltelijke verdorvenheid betekent dat elk aspect van de mensheid door de zonde aangetast is, maar niet in zo'n hoge mate dat zij niet in staat zouden zijn om uit zichzelf hun vertrouwen in God te stellen.
Het Calvinisme gelooft in een onvoorwaardelijke predestinatie (voorbeschikking), terwijl het Remonstrantisme in een voorwaardelijke predestinatie gelooft. Onvoorwaardelijke predestinatie houdt in dat God individuen selecteert die gered zullen worden, puur gebaseerd op Zijn wil, en niet op enige handeling of eigenschap van de mens. Voorwaardelijke predestinatie houdt in dat God individuen selecteert die verlost zullen worden, gebaseerd op Zijn voorkennis over wie voor zijn verlossing op Christus zal vertrouwen.
Het Calvinisme gelooft in een beperkte verzoening, terwijl het Remonstrantisme in een onbeperkte verzoening gelooft. Dit is het meest controversiële van de vijf verschilpunten. Beperkte verzoening is het geloof dat Jezus alleen voor de uitverkorenen stierf. Onbeperkte verzoening is het geloof dat Jezus voor alle mensen is gestorven, maar dat Zijn dood niet werkzaam is tot het moment waarop een mens gelooft.
Het Calvinisme gelooft in een onweerstaanbare genade, terwijl het Remonstrantisme in een weerstaanbare genade gelooft. Onweerstaanbare genade betekent dat een mens onvermijdelijk zijn verlossing zal bezitten wanneer God hem of haar tot de verlossing heeft geroepen. Weerstaanbare genade betekent dat God iedereen naar de verlossing heeft geroepen, maar dat veel mensen deze roep weerstaan en afwijzen.
Het Calvinisme gelooft in “de volharding van de heiligen”, terwijl het Remonstrantisme in een voorwaardelijke verlossing gelooft. De volharding van de heiligen is het idee dat iemand die door God is uitverkoren in zijn geloof zal volharden, Christus nooit zal ontkennen en zich nooit van Hem zal afkeren. Voorwaardelijke verlossing is het standpunt dat iemand die in Christus gelooft, door zijn of haar eigen vrije wil, zich van Christus kan afkeren en zo zijn redding kan verliezen.
Nou, wie heeft het dan bij het juiste eind over deze dingen? Het is interessant dat we in de verscheidenheid van het Lichaam van Christus allerlei mogelijke mengvormen tussen Calvinisme en Remonstrantisme aantreffen. Er zijn Calvinisten die de vijf Calvinistische punten aanhangen en er zijn Remonstranten die de vijf Remonstrantse punten aanhangen, en er zijn mensen die twee van de Calvinistische en drie van de Remonstrantse punten geloven. Veel gelovigen bevinden zich uiteindelijk op een punt waar ze een mengsel van de twee standpunten aanhangen. In ons oogpunt is het uiteindelijk zo dat beide raamwerken tekort schieten, omdat beide proberen om het onverklaarbare te verklaren. Mensen zijn niet in staat om een dergelijk concept volledig te kunnen bevatten. Jazeker, God is absoluut oppermachtig en Hij weet alles. Jazeker, mensen worden opgeroepen om een oprechte beslissing te nemen en hiermee al dan hun niet hun vertrouwen in Christus te plaatsen voor hun verlossing. Deze twee feiten lijken voor ons tegenstrijdig, maar we kunnen er zeker van zijn dat dit in het verstand van God volstrekt logisch is.
