Vraag: "Waarom zijn er zoveel verschillende Christelijke interpretaties/vertalingen?"
Antwoord:
De Bijbel verklaart dat er “één Heer, één geloof, één doop” bestaat (Efeziërs 4:5). Dit Bijbelvers benadrukt de eenheid die zou moeten worden nageleefd binnen de Christelijke gemeenschap omdat we als Christen DE Heilige Geest (=één geest) in ons hebben (verse 4). In vers 3 doet Paulus een beroep op nederigheid, zachtmoedigheid, geduld en liefde - al die onderdelen zijn van belang voor het behoud van eenheid. In 1 Korintiërs 2:10-13 staat dat de Heilige Geest de Geest van God kent (vers 11), wat hij openbaart (vers 10) en leert (vers 13) aan degenen die de Heilige Geest in zich hebben. Deze activiteit van de Heilige Geest wordt ook wel “verlichting” genoemd.
In een perfecte wereld zou iedere gelovige trouw de Bijbel bestuderen (2 Timoteüs 2:15) in biddende afhankelijkheid van deze verlichting van de Heilige Geest. Het is duidelijk dat we niet in een perfecte wereld wonen. Niet iedereen die de Heilige Geest in zich heeft laat zich ook daadwerkelijk door Hem leiden. Er zijn Christenen die de Heilige Geest bedroefd maken (Efeziërs 4:30). Vraag een willekeurig onderwijzer: zelfs de beste leerkracht heeft eigenzinnige studenten die zich lijken te verzetten tegen leren, ongeacht hoe de leerkracht de leerstof aanbiedt. Dus een reden waarom verschillende mensen dezelfde Bijbel verschillend vertalen/interpreteren is dat sommige mensen gewoon niet naar de leerkracht (de Heilige Geest) luisteren. Hieronder volgen enkele andere redenen voor de grote verschillen van opvattingen onder degenen die Bijbelles geven.
1. Ongeloof. Het is een feit dat veel mensen die beweren Christen te zijn, nooit wedergeboren zijn. Zij dragen de Christelijke naam/embleem, maar zijn nooit innerlijk veranderd. Velen die niet eens in de Bijbel geloven lezen anderen de les. Zij beweren uit de naam van God te preken, maar geloven niet echt in wat ze anderen vertellen. De meeste foute Bijbelverklaringen komen van dergelijke bronnen.
Het is onmogelijk voor een ongelovige om de Bijbel juist te vertalen. “Een mens die de Geest niet bezit, aanvaardt niet wat van de Geest van God komt, want voor hem is het dwaasheid. Hij kan het ook niet begrijpen, omdat het geestelijk moet worden beoordeeld.” (1 Korinthiërs 2:14). Iemand die niet wedergeboren is kan de Bijbelwaarheid niet begrijpen omdat hij geen verlichting van Gods Geest heeft. Zelfs het feit dat je theologie hebt gestudeerd of zelfs een Christelijk ambt uitoefent, hoeft nog geen garantie te zijn dat je wedergeboren bent.
Een voorbeeld van de verschillende opvattingen door ongelovigen lees je in Johannes 12:28-29. Jezus bad: ”Laat nu zien hoe groot Uw naam, Vader”. De Hemelse vader antwoordde met een luide stem. Merk echter het verschil in interpretatie: de aanwezige menigte reageerde met: “Een donderslag!” Maar er waren er ook die zeiden dat het een engel was die tegen hem gesproken had.” Iedereen hoorde hetzelfde – een begrijpelijke uitspraak vanuit de hemel- toch hoorde een ieder voor zich wat hij/zij zelf wilde horen.
2. Gebrek aan training. De apostel Paulus waarschuwt degenen die de Bijbel verkeerd interpreteren. Hij verwijt de valse leer gedeeltelijk aan het feit dat ze “onwetend en onstandvastige mensen” zijn (2 Petrus 3:16). Paulus adviseert Timothy om zich ”in te spannen om voor God te staan als iemand die betrouwbaar is. Zorg dat je je niet voor je werk hoeft te schamen en verkondig regelrecht de waarheid”. Er is geen korte weg naar de juiste interpretatie van de Bijbel, een grondige studie is noodzakelijk.
3. Slechte hermeneutiek. Veel van de vertaal-/interpretatiefouten zijn gemaakt door het achterwege laten van juiste hermeutiek (de wetenschap van Bijbelinterpretatie). Een vers uit zijn onmiddelijke context verwijderen kan de bedoeling van een vers enorme schade berokkenen. Geen rekening houden met de bredere context van het hoofdstuk en boek, of niet naar de historische/culturele context kijken kunnen beide problemen veroorzaken.
4.Onbekendheid met de Bijbel/het hele Woord van God. Apollos was een krachtig en welsprekend prediker, maar hij kende alleen de doop van Johannes. Hij wist niet van Jezus en Zijn Zaligmaking en dus was zijn boodschap niet volledig. Aquila en Priscilla namen hem terzijde “en legden hem uit wat de Weg van God precies inhield” (Handelingen 18:24-28). Hierna predikte Apollos Jezus Christus. Sommige groepen en individuen hebben tegenwoordig een onvolledige boodschap, omdat ze zich concentreren op bepaalde Bijbelgedeelten met uitsluiting van anderen. Ze vergeten om de Bijbelstukken met elkaar te vergelijken (kruisreferenties).
5. Egoïsme en trots. Jammer genoeg zijn veel Bijbelinterpretaties gebaseerd op eigen persoonlijk vooroordelen en “huis, tuin en keuken” doctrines. Sommigen zien dit als een kans op uitbreiding van persoonlijke ontwikkeling door het bevorderen van “een nieuwe kijk” op de Bijbel ( zie ook de beschrijving van valse getuigen in Judas' brief).
6. Onvolwassen gedrag. Als een Christen zich niet in zijn/haar geloof ontwikkelt, beinvloedt dit zijn/haar handelen naar God’s woord. ”Ik heb u melk gegeven, geen vast voedsel; daar was u niet aan toe. En ook nu nog niet, want u bent nog gebonden aan de wereld. Wanneer u afgunstig en verdeeld bent, dan bent u toch gebonden aan de wereld? Dan leeft u toch als ieder ander?” (1 Korintiërs 3:2-3). Een onvolwassen Christen is nog niet klaar voor het Bijbelse “vaste voedsel”. De “vleselijkheid” van de Korinthiërs blijk het bewijs te zijn van verdeeldheid binnen hun kerkelijke gemeenschap. (vers 4).
7. Overdreven nadruk op tradities. Sommige kerkelijke gemeenschappen beweren in de Bijbel te geloven, maar de interpretatie is altijd gefilterd door gevestigde tradities binnen hun gemeenschap. Waar traditie en Bijbelleer met elkaar in conflict zijn, heerst de traditie. Dit doet afbreuk aan effectief gezag van Gods Woord, waardoor juist de kerkelijke leiding met de macht aan de haal gaat.
De Bijbel is overduidelijk over de essentie. Er is niets dubbelzinnig over de Godheid van Christus, de werkelijkheid van hemel en hel en de redding door genade door geloof. Op een aantal minder belangrijke punten waar de Bijbel minder uitleg geeft, valt te redetwisten of bestaat ruimte voor verschillende interpraties. Er bestaat bijvoorbeeld geen voorschrift voor het aantal keren dat we het avondmaal vieren of welke muziekstijl we gebruiken.
Het belangrijkste is om dogmatisch te zijn wanneer de Bijbel zelf dogmatisch is en vice versa. Kerken moeten streven naar het volgen ven het model van de vroege kerk in Jeruzalem; “Ze bleven trouw aan het onderricht van de apostelen, vormden met elkaar een gemeenschap, braken het brood en wijdden zich aan het gebed. (Handelingen 2:42). Er was eenheid in de vroege kerk omdat de Christenen gegrondvest waren in de leer van de apostelen. Er zal weer eenheid zijn onder de Christenen (de kerk) als we weer terugkeren naar de originele leer en afzien van de andere leerstellingen, rages, en gimmicks die de kerk zijn ingegekropen.
