Antwoord:
Wanneer we de Schrift bestuderen worden twee feiten duidelijk. Het eerste is dat God een Geest is en geen menselijke eigenschappen of beperkingen heeft. Het tweede is dat al het bewijsmateriaal uit de Schrift eensluidend stelt dat God Zichzelf in een mannelijke vorm aan de mensheid heeft geopenbaard. op de eerste plaats moet Gods werkelijke aard begrepen worden. God is een Persoon, dat mag duidelijk zijn, omdat God alle eigenschappen van een persoonlijkheid heeft: God heeft gedachten, een wil, een intellect en emoties. God communiceert, Hij gaat relaties aan en Zijn persoonlijke daden worden door de hele Schrift heen beschreven.
Zoals Johannes 4:24 stelt: “Want God is Geest, dus wie hem aanbidt, moet dat doen in geest en in waarheid.” Omdat God een
geestelijk wezen is, heeft God geen lichamelijke menselijke eigenschappen. Maar soms wordt in de Schrift figuurlijk taalgebruik gehanteerd dat menselijke eigenschappen aan God toekent om het zo voor de mens mogelijk te maken om God te begrijpen. Deze toekenning van menselijke eigenschappen om God te beschrijven wordt “antropomorfisme” genoemd. Antropomorfisme is niets meer dan een hulpmiddel voor God (een geestelijk wezen) om de waarheid over Zijn aard aan de mens, een lichamelijk wezen, uit te leggen. Omdat de mens een lichamelijk of stoffelijk wezen is, is de mens begrensd in zijn begrip van de dingen die zich buiten het stoffelijke domein bevinden. Antropomorfisme in de Schrift helpt de mens dus om te begrijpen wie God is.
Deze vraag komt gedeeltelijk voort uit de beschouwing van het feit dat de mens naar Gods evenbeeld is geschapen. In Genesis 1:26-27 lezen we: “God zei: ‘Laten wij mensen maken die ons evenbeeld zijn, die op ons lijken; zij moeten heerschappij voeren over de vissen van de zee en de vogels van de hemel, over het vee, over de hele aarde en over alles wat daarop rondkruipt.’ God schiep de mens als zijn evenbeeld, als evenbeeld van God schiep hij hem, mannelijk en vrouwelijk schiep hij de mensen.”
Wat dit betekent is dat zowel mannen als vrouwen naar het evenbeeld van God zijn geschapen, in die zin dat zij boven alle andere schepselen staan omdat zij, net als God, gedachten, een wil, een intellect, emoties en een moreel vermogen bezitten. Dieren hebben geen moreel vermogen en bezitten eveneens geen immateriële component zoals de mens. Het boek Genesis vertelt ons dat God, toen Hij de mens schiep, de mens naar Zijn eigen evenbeeld schiep. Het evenbeeld van God is de geestelijke component die alleen de mens bezit. God schiep de mens om een relatie met Hem aan te gaan; de mens is het enige onderdeel van de schepping die voor dat doeleinde is geschapen.
Dat gezegd hebbend zijn de man en de vrouw wel slechts naar het evenbeeld van God gemodelleerd; zij zijn geen kleine “kopieën” van God. En het bestaan van zowel mannen als vrouwen betekent niet dat God zowel mannelijke als vrouwelijke kenmerken zou hebben. Vergeet niet dat het evenbeeld van God niets te maken heeft met lichamelijke eigenschappen.
We weten dat God een geestelijk wezen is en geen stoffelijke eigenschappen heeft. Maar dit beperkt niet hoe God besluit om Zichzelf aan de mens te openbaren. De Schrift bevat de volledige openbaring van God over Zichzelf aan de mens en is daarom de enige objectieve informatiebron over God. Wanneer we bekijken wat de Schrift ons te vertellen heeft, kunnen we verschillende waarnemingen doen over de vorm waarin God Zichzelf aan de mensheid heeft geopenbaard:
Allereerst: de Schrift bevat ongeveer 170 verwijzingen naar God als de “Vader”. Het is nu eenmaal zo dat iemand alleen maar een vader kan zijn als hij mannelijk is. Als het de bedoeling was geweest om de boodschap over te brengen dat God er voor koos om Zich in vrouwelijke gedaante aan de mens te openbaren, dan zou het woord “moeder” hier zijn gebruikt, en niet “vader”. Zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament worden steeds weer mannelijke voornaamwoorden gebruikt wanneer er over God gesproken wordt.
Jezus Christus noemde God meerdere malen “de Vader” en in andere gevallen gebruikte Hij mannelijke voornaamwoorden wanneer Hij over God sprak. Alleen al in de Evangelies gebruikt Christus de term “Vader” bijna 160 keer als directe verwijzing naar God. Vooral de uitspraak van Christus in Johannes 10:30 is interessant. Hij zegt hier: “[Mijn] Vader en ik zijn één.” Het is duidelijk dat Jezus Christus in de gedaante van een mens kwam om aan het kruis te sterven als betaling voor de zonden van de wereld. En net als God de Vader werd Hij in een mannelijke gedaante aan de mensheid geopenbaard. De Schrift bevat talrijke gevallen waarin Jezus mannelijke zelfstandige naamwoorden en mannelijke voornaamwoorden voor God gebruikte.
De Epistels van het Nieuwe Testament (van Handelingen tot Openbaring) bevatten tevens bijna 900 verzen waarin het woord “theos” – een mannelijk Grieks zelfstandig naamwoord – wordt gebruikt om rechtstreeks naar God te verwijzen. In de meeste gevallen wordt dit in het Nederlands als “God” vertaald.
In de talloze verwijzingen naar God in de Schrift bestaat een duidelijk consequent patroon waarin Hij beschreven wordt met behulp van mannelijke titels, zelfstandige naamwoorden en voornaamwoorden. Hoewel God geen man is, maar een Geest, koos Hij voor de mannelijke gedaante om Zichzelf aan de mensheid te openbaren. Op eenzelfde manier nam Jezus Christus, die steeds met mannelijke titels, zelfstandige naamwoorden en voornaamwoorden wordt beschreven, een mannelijke gedaante aan toen Hij de aarde bewandelde. De profeten van het Oude Testament en de apostelen van het Nieuwe Testament gebruiken allemaal mannelijke namen en titels voor God en Jezus Christus. God koos ervoor om Zich in deze gedaante te openbaren, zodat de mens gemakkelijker kon begrijpen wie God is. De bewering dat God een vrouwelijke gedaante koos om Zich aan de mensheid te openbaren is niet in overeenstemming met het patroon dat de Schrift ons geeft. Nogmaals, als God een vrouwelijke gedaante had gekozen, dan zou hiervoor in de Schrift meer bewijs te vinden zijn. Maar dat bewijs bestaat gewoonweg niet. Hoewel God zich op een bedachtzame en weloverwogen manier aan de mens heeft geopenbaard, zodat de mens Hem beter kan begrijpen, is het belangrijk dat we niet proberen om God zogezegd “in een hoekje te stoppen”, door beperkingen aan Hem op te leggen die niet passen bij Zijn werkelijke aard.
