Antwoord:
Laten we aannemen dat de term “buitenaardse wezens” betrekking heeft op wezens die morele keuzes kunnen maken en die een intellect, emoties en een wil hebben. Laten we eerst eens naar enkele wetenschappelijke feiten kijken:
+ De mens heeft naar elke planeet in ons zonnestelsel ruimtevaartuigen gezonden, met uitzondering van Pluto. Nadat we deze planeten hebben geobserveerd hebben we geconcludeerd dat alleen op Mars en misschien op een maan van Jupiter leven mogelijk zou kunnen zijn of zijn geweest.
+ In 1976 stuurden de Verenigde Staten twee landers naar Mars. Beide voertuigen hadden instrumenten aan boord die in de grond van Mars konden graven en deze konden analyseren op tekenen van “leven”. Zij vonden helemaal niets. Als je in de meest dorre woestijn op aarde zou graven, of in de meest bevroren aardbodem in Antarctica, en deze aarde zou analyseren, dan zou dit rijkelijk gevuld blijken te zijn met micro-organismen! In 1997 stuurden de Verenigde Staten de “Pathfinder” naar Mars. Dit voertuig nam meer bodem-monsters en voerde nog veel meer experimenten uit. Ook deze ontdekte absoluut geen enkel levensteken. Sindsdien zijn nog meerdere andere missies naar Mars in gang gezet. Verwacht hiervan geen andere resultaten.
+ Astronomen vinden voortdurend nieuwe “planeten” in verre zonnestelsels. Sommigen suggereren dat het bestaan van zo veel “planeten” bewijst dat er wel ergens anders in het universum leven moet bestaan. Maar het is een feit dat van geen enkele van deze “planeten” ooit is aangetoond dat deze leven zou kunnen ondersteunen. De gigantische afstanden tussen de aarde en deze planeten maken het onmogelijk om de mogelijkheid van deze planeten om leven te ondersteunen te beoordelen. Wetend dat in ons zonnestelsel alleen de aarde leven kan ondersteunen, willen evolutionisten ontzettend graag een planeet in een ander zonnestelsel vinden om te kunnen beargumenteren dat het leven ook elders moet zijn geëvolueerd. Er mogen dan wel andere “planeten” bestaan, ergens daar buiten, maar we weten daar niet genoeg over om te kunnen verifiëren of deze ook wel “leven” zouden kunnen ondersteunen.
Nou, wat zegt de Bijbel hierover? De aarde, en de mensheid, zijn uniek in God’s schepping. Genesis 1 leert ons dat God de aarde schiep zelfs al vóór Hij de zon, de maan en de sterren schiep. Handelingen 17:24, 26 stelt “De God die de wereld gemaakt heeft en alles wat die bevat, de Heer van hemel en aarde, … [heeft] uit één mens […] heel het mensenvolk gemaakt om overal op aarde te wonen. Hij heeft bepaalde tijden vastgesteld en hun woongebieden afgegrensd". Na de schepping was de mens zondeloos en alles in de wereld was “heel goed” (Genesis 1:31). Toen de eerste man zondigde (Genesis 3) leidde dit tot de zondeval van de mensheid, wat allerlei verschillende problemen, ziekte en dood tot gevolg had. Ook al hebben dieren geen persoonlijke zonde voor God (zij zijn geen morele wezens), lijden zij toch en sterven zij zelfs (Romeinen 8:19-22). Jezus Christus stierf om de straf te verwijderen die wij voor onze zonden verdienen. Wanneer Hij zal terugkeren zal Hij vele aspecten van de vloek, die sinds Adam heeft bestaan, ongedaan maken en uiteindelijk zal Hij alle aspecten van de vloek verwijderen (Openbaring 21-22). Merk op dat Romeinen 8:19-22 stelt dat de hele schepping vurig naar deze tijd verlangt! Het is belangrijk om ook op te merken dat Christus naar de aarde kwam om te sterven, dat Hij naar de aarde kwam om voor de mensheid te sterven, en dat Hij maar één keer stierf (Hebreeën 7:27; 9:26-28; 10:10).
Laten we deze waarheden eens beknopt bij elkaar voegen: God schiep de aarde en de mensheid op een unieke manier. De hele schepping leed als gevolg van de zonde van de mens. Christus kwam naar de aarde om Zichzelf eenmalig op te offeren om voor onze zonden te betalen. Niet alleen zullen gelovigen worden verlost; de hele schepping zal eveneens verlost worden.
Implicaties: Als de hele schepping lijdt, dan betekent dit dat elk leven buiten de aarde ook zou lijden. Laten we voor het betoog eens aannemen dat er morele wezens op andere planeten zouden bestaan. Zij zouden dan ook lijden; en als ze nu niet zouden lijden, dan zouden ze zeker ooit in de toekomst lijden wanneer alles dreunend zal vergaan en de elementen door vuur worden verteerd (2 Petrus 3:10). Als zij nooit hadden gezondigd, dan zou het niet rechtvaardig zijn als God hen zou straffen; maar als zij wel hadden gezondigd en Christus slechts één keer stierf (wat Hij op aarde deed) dan blijven zij in hun zondige aard bestaan, en dit zou strijdig zijn met het karakter van God (2 Petrus 3:9). Dit leidt ons tot een onoplosbare paradox… tenzij, natuurlijk, er geen morele wezens buiten de aarde bestaan.
Hoe zit het dan met levensvormen op andere planeten die niet moreel zijn of geen bewustzijn hebben? Zouden er algen of zelfs katten of honden op een onbekende planeet kunnen leven? Dat zou vermoedelijk wel het geval kunnen zijn en het zou met geen enkele Bijbelse tekst in strijd zijn. Maar dit zou zeker problematisch zijn wanneer we vragen proberen te beantwoorden als: “Als de hele schepping te lijden heeft, welk doel zou God dan hebben gehad toen Hij niet-morele en onbewuste wezens op verre planeten schiep?”
Concluderend kunnen we zeggen dat de Bijbel ons geen reden geeft om te geloven dat er elders in het universum leven bestaat. De Bijbel geeft ons zelfs verschillende belangrijke redenen waarom dit niet zo kan zijn. Jazeker, er vinden altijd veel vreemde en onverklaarbare zaken plaats. Maar er is geen enkele reden om deze fenomenen aan buitenaardse wezens of UFO’s toe te schrijven. Als er een aanwijsbare oorzaak voor deze vermeende gebeurtenissen bestaat, dan is deze waarschijnlijk geestelijk van aard, en meer specifiek demonisch van oorsprong.
