Antwoord:
De charismatische beweging is een Christelijke vernieuwingsbeweging die niet gebonden is aan een specifieke geloofsrichting. Het is een van de meest populaire en snelstgroeiende groeperingen in de hedendaagse Christelijke wereld. De beweging gaat terug tot 1906, naar zendingslocatie in Los Angeles, Californië, waar een geloofsopwekking door Methodisten gefinancierd werd. Mensen beweerden daar “gedoopt te zijn door de Heilige Geest” op de manier zoals die in hoofdstuk 2 van Handelingen beschreven staat over de Pinksterviering. “Tongentaal” en genezingswonderen dreven mensen tot een grote geestelijke uitzinnigheid. Degenen die deze bijeenkomsten bijwoonden, verspreidden hun enthousiasme door de Verenigde Staten en dat was het begin van de Pinkster-/charismatische beweging.
In het begin van de jaren ‘70 was de beweging naar Europa overgestoken en in de jaren ’80 breidde de beweging zich verder uit. Hier kwam een aantal nieuwe geloofsrichtingen uit voort. Het is niet ongebruikelijk om bij veel andere geloofsrichtingen (zoals de Baptisten, de Episcopaalse kerk en de Lutherse kerk, maar ook bij kerken die niet van een bepaalde geloofsrichting zijn) invloeden van de charismatische beweging te zien.
De beweging ontleent haar naam aan de Griekse woorden charis, in het Nederlands “genade”, en mata, wat het Griekse woord is voor “gaven”. Derhalve betekent Charismata “genadegaven”. Hiermee worden uitingen van de gaven door de Heilige Geest benadrukt als een teken voor de aanwezigheid van de Heilige Geest. Deze gaven zijn ook bekend onder de Bijbelse term “charisma’s”, de geestelijke gaven die een mens invloed of gezag zouden geven over grote aantallen mensen. De meest opvallende van deze “charisma’s” zijn het “spreken in tongen” (ook wel klanktaal, tongentaal of geestelijke taal genoemd) en profeteren. Aanhangers van de beweging menen dat de verschijningen van de Heilige Geest die aan de gelovigen in de kerk van de eerste eeuw gegeven zijn, ook vandaag de dag nog ervaren kunnen worden en in de praktijk kunnen worden gebracht.
De charismatische beweging is vooral bekend vanwege hun aanvaarding van de tongentaal (ook wel glossolalie genoemd), Goddelijke genezing en profetieën als bewijs voor de Heilige Geest. Meestal komt men bijeen om te bidden en geestdriftig te zingen en te dansen; men roept “in de geest” en heft handen en armen op in gebed. Ook worden tijdens de eredienst vaak zieken met olie gezalfd. Dit zijn de voornaamste redenen voor de groei en populariteit van de beweging. Maar hoewel groei en populariteit zeker prettig zijn, kunnen ze niet gebruikt worden als waarheidstest.
De vraag blijft: is de charismatische beweging Bijbels? Deze vraag kunnen we het best als volgt beantwoorden: we weten dat Satan sinds de schepping van de mensheid het verraderlijke grote plan heeft gehad om simpelweg een sluier te plaatsen tussen Gods kinderen en Gods onfeilbare Woord. Dat begon al in de hof van Eden toen de slang aan Eva vroeg: “Is het waar dat God gezegd heeft. . .?” (Genesis 3:1), waarmee hij twijfel zaaide ten aanzien van het gezag en de waarheid van Gods woorden. Sinds die dag blijft hij de onfeilbaarheid en volkomenheid van de Bijbel aanvallen. We weten met zekerheid dat Satan deze strategie een stapje opgevoerd heeft (1 Petrus 5:8).
Vandaag de dag zien we een groeiende dreiging van demonische activiteit op het gebied van wonderen. Op plaatsen waar Satan er niet in slaagt om de Bijbel van ons af te pakken, is hij hard bezig om ons van de Bijbel af te pakken. Hij doet dit heel eenvoudig door de aandacht van Christenen te verleggen naar de beweringen van mannen en vrouwen over een of andere bovennatuurlijke ervaring. Als gevolg daarvan hebben degenen die zich richten op de ervaringen van anderen, geen tijd of interesse om Gods waarheid te vinden in de Schrift.
Het valt niet te ontkennen dat God wonderen verricht. Sommige zaken die voorvallen binnen de charismatische beweging zouden best een echt werk van de Heilige Geest kunnen zijn. Maar de kernwaarheid is deze: het Lichaam van Christus heeft geen behoefte aan nieuwe apostelen of nieuwe geloofsgenezers of mensen die zichzelf als wonderdoeners presenteren. Wat de Kerk nodig heeft is de terugkeer naar het Woord van God, en de prediking van "het plan van God in zijn geheel" (Handelingen 20:27) met de kracht en liefde van de Heilige Geest.
