Vraag: "Hoe zouden Christenen hun kinderen moeten tuchtigen? Wat zegt de Bijbel hierover?"
Antwoord:
Enkele decennia geleden was het nog een alom aanvaard gebruik om kinderen een pak op de broek te geven. Maar in recente jaren is dit (net als andere vormen van lichamelijke bestraffingen) vervangen door “time-outs” en andere methodes waarbij geen lichamelijke tucht betrokken is. Een pak op de broek geven is in sommige landen zelfs onwettig verklaard. Veel ouders zijn bang om hun kinderen billenkoek te geven, omdat anderen hen bij de overheid zouden kunnen aangeven en zij dan hun kinderen zouden kunnen verliezen. Laten we duidelijk zijn: wij zijn absoluut geen voorstanders van kindermishandeling. Een kind mag nooit op een zodanige lichamelijke manier gestraft worden dat dit het kind lichamelijk letsel toebrengt. Maar volgens de Bijbel is een gepaste en beheerste tucht van kinderen een goede zaak en draagt dit bij aan het welzijn en een correcte opvoeding van het kind.
Veel Schriftteksten bevorderen zelfs het gebruik van lichamelijke tucht. "Onthoud een kind geen onderricht, van stokslagen gaat het niet dood. Sla het met de stok, en je redt het van het dodenrijk" (Spreuken 23:13-14). Er nog meer verzen die een lichamelijke correctie ondersteunen (Spreuken 13:24, 22:15, 20:30). De Bijbel legt een zware nadruk op het belang van tucht en correctie; wij allen hebben dit nodig om productieve mensen te zijn en het is veel gemakkelijker om een discipline aan te leren wanneer we jong zijn. Kinderen die niet gedisciplineerd zijn zullen later opstandig worden en geen respect voor gezag hebben. Het mag duidelijk zijn dat ze daardoor niet erg bereid zullen zijn om God te gehoorzamen en te volgen. Hij gebruikt tucht om ons te corrigeren, om ons op het rechte pad te leiden en om ons aan te moedigen om berouw te hebben van onze daden (Psalm 94:12; Spreuken 1:7, 6:23, 12:1, 13:1, 15:5; Jesaja 38:16; Hebreeën 12:9). En dit zijn slechts een paar verzen over de goede dingen die uit tucht voortkomen.
Het probleem is het volgende: veel ouders zijn of te passief of te agressief wat betreft de opvoeding van hun kinderen. De ouders die niet geloven dat een pak op de broek oké is hebben soms niet het vermogen om gepast te corrigeren en te tuchtigen, waardoor hun kinderen onbedwingbaar en opstandig opgroeien. Op de lange duur zal dit de kinderen de meeste schade berokkenen. "De stok en berispingen zorgen voor wijsheid, een kind dat niet wordt opgevoed, maakt zijn moeder te schande" (Spreuken 29:15). Aan de andere kant zijn er ouders die de Bijbelse definitie van tucht verkeerd opvatten (of het zijn gewoonweg mensen die hun kinderen mishandelen) en deze ouders gebruiken dit om hun kinderen te mishandelen of anderszins slecht te behandelen.
Vermaningen worden toegepast om mensen te corrigeren en hen te leren om het juiste pad te kiezen. "Een vermaning lijkt op het moment zelf geen vreugde te brengen, slechts verdriet, maar op den duur plukt wie erdoor gevormd is er de vruchten van: een leven in vrede en gerechtigheid" (Hebreeën 12:11). Gods berispingen zijn liefdevol en de tucht van een kind door een ouder zou ook liefdevol moeten zijn. Billenkoek moet nooit gebruikt worden om blijvende lichamelijke schade of pijn te veroorzaken, maar een snelle klap op de billen (waar zich het grootste “kussen” bevindt) is een aanvaardbare manier om een kind te leren wat het verkeerd heeft gedaan. Het mag nooit gebruikt worden om onze boosheid of frustraties af te reageren en mag ook nooit onbeheerst worden gedaan.
"Vaders, maak uw kinderen niet verbitterd, maar vorm en vermaan hen bij het opvoeden zoals de Heer dat wil" (Efeziërs 6:4). Het opvoeden van een kind door het “te vormen en te vermanen zoals de Heer dat wil” bestaat uit een terughoudende, corrigerende, en jazeker liefdevolle, lichamelijke tucht.
