Vraag: "Wat zou de volgorde van prioriteiten in ons gezin moeten zijn?"
Antwoord:
De Bijbel beschrijft geen stap-voor-stap volgorde voor prioriteiten bij familierelaties. We kunnen echter toch naar de Schrift kijken en algemene principes voor het rangschikken van prioriteiten met betrekking tot familierelaties terugvinden. Vanzelfsprekend komt God eerst: Deuteronomium 6:5, "Heb daarom de HEER, uw God, lief met hart en ziel en met inzet van al uw krachten." Je hele hart, ziel en kracht moet toegewijd zijn aan het liefhebben van God, waardoor hij de hoogste prioriteit krijgt.
Als je getrouwd bent, komt je partner op de tweede plaats. Een getrouwde man moet zijn vrouw liefhebben zoals Christus de kerk heeft liefgehad (Efeziėrs 5:25). De eerste prioriteit van Christus na het gehoorzamen en verheerlijken van de Vader was de kerk. Dit is een voorbeeld dat een getrouwde man moet volgen: God eerst, dan zijn vrouw. Op dezelfde manier moeten vrouwen het gezag van hun man erkennen "als dat van de Heer" (Efeziėrs 5:22). De gedachte is dat de echtgenoot van een vrouw alleen aan God ondergeschikt is wanneer het op haar prioriteiten aankomt.
Als echtgenoten en echtgenotes in prioriteit alleen aan God ondergeschikt zijn en een man en vrouw één vlees zijn (Efeziėrs 5:31), ligt het voor de hand dat het resultaat van de huwelijksverbintenis kinderen de volgende prioriteit zijn. Ouders moeten Godvruchtige kinderen opvoeden die de volgende generatie zijn om de Heer met heel hun hart lief te hebben (Spreuken 22:6; Efeziėrs 6:4). Hiermee wordt opnieuw aangetoond dat God op de eerste plaats komt. Alle andere familieverhoudingen moeten dat weerspiegelen.
Deuteronomium 5:16 zegt ons om eerbied te tonen voor onze ouders zodat wij lang en voorspoedig zullen leven. Er wordt geen leeftijdsgrens genoemd, hetgeen ons doet denken dat zolang onze ouders in leven zijn, wij hen moeten eren. Natuurlijk is een kind dat volwassenheid bereikt heeft, niet meer verplicht om hen te gehoorzamen ("Kinderen, gehoorzaam je ouders..."), maar er staat geen leeftijdgrens op het eren van ouders. We kunnen daaruit concluderen dat ouders de volgende zijn op de prioriteitenlijst na God, onze partner en onze kinderen. Na ouders komt de rest van de familie (1 Timoteüs 5:8).
Na de eigen en schoonfamilie volgen medegelovigen op de prioriteitenlijst. Romeinen 14 zegt ons dat wij niet moeten neerzien op of oordelen over onze broeders en zusters (v. 10) of iets moeten doen waardoor een medechristen kan "struikelen" of in geestelijk verval kan raken. Veel van het boek van 1 Korintiėrs bestaat uit instructies van Paulus hoe de kerk in harmonie en wederzijdse liefde moet leven. Andere aansporingen die betrekking hebben op onze broeders en zusters in Christus zijn "dien elkaar in liefde" (Galaten 5:13); "Wees goed voor elkaar en vol medeleven; vergeef elkaar zoals God u in Christus vergeven heeft" (Efeziėrs 4:32); "troost elkaar en wees elkaar tot voorbeeld" (1 Tessalonicenzen 5:11); en "laten we opmerkzaam blijven en elkaar ertoe aansporen lief te hebben en goed te doen" (Hebreeėn 10:24). Tot slot komt de rest van de wereld (Matteüs 28:19), aan wie we het evangelie moeten brengen en wie we leerlingen van Christus moeten maken.
De conclusie is dus: de volgorde van prioriteiten zoals die in de Schrift staat is: God, partner, kinderen, ouders, verdere familie, broeders en zusters in Christus en dan de rest van de wereld. Hoewel we soms moeten beslissen om meer aandacht aan de ene persoon te geven dan aan de andere, is het doel dat we geen van onze relaties moeten verwaarlozen. De Bijbelse balans bestaat eruit dat we God in de gelegenheid stellen om ons mandaat te geven om aan al onze relatieprioriteiten te voldoen, zowel binnen als buiten ons gezin.
