Auteur: Volgens Haggai 1:1 is de profeet Haggai de auteur van het boek Haggai.
Datering: Het boek Haggai is ca. 520 voor Christus geschreven.
Doelstelling: Haggai wilde het volk van God aanspreken op hun prioriteiten. Hij riep hen op om God eerbied en glorie te bewijzen door de Tempel te bouwen ondanks plaatselijk en officieel verzet. Haggai riep hen op om niet ontmoedigd te raken door het feit dat deze Tempel niet net zo rijk gedecoreerd zou zijn als die van Salomo. Hij spoorde hen aan om zich af te keren van de onreinheid van hun handelen en om op Gods soevereine macht te vertrouwen. Het boek Haggai herinnert aan de problemen waar het volk van God in die tijd mee te maken had; hoe het volk dapper vertrouwde op God en hoe God voorzag in hun behoeften.
Belangrijkste verzen: "‘Is de tijd dan wel gekomen om zelf in mooi afgewerkte huizen te wonen? En dat terwijl mijn huis nog een ruďne is!’" (Haggai 1:4)
"Nu dan — dit zegt de HEER van de hemelse machten: Welke weg zijn jullie ingeslagen? Denk toch na! Jullie hebben veel gezaaid maar weinig geoogst; jullie eten maar raken nooit verzadigd, jullie drinken maar nooit is het genoeg, jullie kleden je maar krijgen het nooit warm; de dagloner krijgt zijn geld maar het verdwijnt in een beurs vol gaten." (Haggai 1:5-6)
"De luister van deze tempel zal groot zijn, nog groter dan voorheen — zegt de HEER van de hemelse machten —, en van hieruit zal ik jullie vrede en voorspoed geven — spreekt de HEER van de hemelse machten.’" (Haggai 2:9)
Beknopte samenvatting: Zal Gods volk de eigen prioriteiten opnieuw overwegen, de moed opvatten en handelen op basis van Gods beloften? God wilde het volk waarschuwen om Zijn Woorden in acht te nemen. God waarschuwde hen niet alleen, maar bood hen via Zijn dienaar Haggai ook beloftes om hen te motiveren zodat zij Hem zouden volgen. Omdat het volk van God verkeerde prioriteiten toekende en God niet op de eerste plaats zette in hun levens, werd Juda verbannen naar Babylonië. Als reactie op het gebed van Daniel en ter vervulling van Gods beloften, instrueerde God de Perzische koning Darius om de verbannen Joden toe te staan dat zij terugkeerden naar Jeruzalem. Een groep Joden keerde terug naar hun land met veel vreugde. Zij zetten God op de eerste plaats in hun levens, vereerden Hem en begonnen de Tempel van Jeruzalem te herbouwen zonder de hulp van de plaatselijke bewoners van Palestina. Gedurende ca. 15 jaar ondervond hun dappere geloof tegenstand van zowel de plaatselijke inwoners als de Perzische overheid.
Voorafschaduwingen: Zoals in de meeste boeken van de kleine profeten, besluit Haggai met beloftes van herstel en zegen. In het laatste vers, Haggai 2:23, gebruikt God een specifiek Messiaanse aanspreektitel ten aanzien van Zerubbabel: “Mijn Dienaar” (vergelijk 2 Samuël 3:18 (Herziene Statenvertaling); 1 Koningen 11:34 (NBV en Herziene Statenvertaling); Jesaja 42:1-9 (NBV); Ezechiël 37:24,25 (NBV)). Bij monde van Haggai belooft God om hem als een zegelring te maken, hetgeen symbool stond voor eer, zeggenschap en macht; enigszins vergelijkbaar met de scepter van een koning waarmee brieven en besluiten verzegeld werden. Zerubbabel, als Gods zegelring, vertegenwoordigt het huis van David en de hervatting van de Messiaanse lijn, die onderbroken was door de Verbanning. Zerubbabel herstelde de koningslijn vanaf David welke zal culmineren in het 1000-jarige rijk van Christus. Zerubbabel wordt in de genealogie van Christus zowel aan de kant van Jozef (Matteüs 1:12) als aan de kant van Maria (Lucas 3:27) genoemd.
Praktische toepassing: Het boek Haggai vestigt de aandacht op alledaagse problemen waar de meeste mensen zelfs vandaag de dag mee te maken hebben. Haggai vraagt ons:
1) onze prioriteiten te herzien om te bekijken of we meer geďnteresseerd zijn in onze eigen pleziertjes dan in het doen van Gods werk;
2) positief te blijven wanneer we tegenstand of ontmoedigende omstandigheden ervaren;
3) onze fouten op te biechten en een puur leven voor God na te streven;
4) moedig voor God te handelen, omdat we de verzekering hebben dat Hij altijd met ons is en onze omstandigheden volledig onder controle heeft; en
5) veilig in Gods handen te berusten in de wetenschap dat Hij ons overdadig zal zegenen wanneer we Hem trouw dienen.
