Antwoord:
Het geval van “lastering tegen de Geest” wordt in het Nieuwe Testament in Marcus 3:22-30 en in Matteüs 12:22-32 vermeldt. De term lastering kan in het algemeen gedefinieerd worden als “hoogmoedige oneerbiedigheid”. We zouden de term ook kunnen toepassen op dingen als het vervloeken van God of het moedwillig minachten van zaken die aan God gerelateerd zijn. Het houdt ook in dat er een zeker kwaad aan God wordt toegekend, of dat er een bepaald goed níet aan God wordt toegekend terwijl we dat wel zouden moeten doen. Maar dit geval van lastering is een specifiek geval, dat in Matteüs 12:31 “DE lastering tegen de Geest” wordt genoemd (zie de Statenvertaling bijvoorbeeld). In Matteüs 12:31-32 beweerden de Farizeeën dat Jezus bezeten was door de demon “Beëlzebul” (Matteüs 12:24), nadat ze getuigen waren geweest van onweerlegbaar bewijs dat de Heer met de kracht van de Heilige Geest wonderen verrichtte. Merk nu op dat Jezus in Marcus 3:30 zeer specifiek is over wat zij precies deden om “tegen de Heilige Geest te lasteren”.
Deze lastering bestond eruit dat mensen beweerden dat Jezus Christus bezeten was door een demon in plaats van vervuld te zijn van de Geest. Er zijn andere manieren om tegen de Heilige Geest te lasteren, maar dit was “DE” onvergeeflijke lastering. Hierdoor kan de lastering tegen de Heilige Geest vandaag de dag niet herhaald worden. Jezus Christus bevindt zich niet op aarde, maar zit aan de rechterhand van God. Niemand kan er nu getuige van zijn dat Jezus Christus een wonder verricht en vervolgens deze macht aan Satan toekennen in plaats van aan de Geest. Hoewel er tegenwoordig geen lastering tegen de Geest bestaat, moeten we altijd in gedachten houden dat er een onvergeeflijke bestaanstoestand mogelijk is: de toestand van blijvend ongeloof. Er bestaat geen pardon voor iemand die in ongeloof sterft. Een continue afwijzing van de aanmaningen van de Heilige Geest om op Jezus Christus te vertrouwen is de onvergeeflijke lastering. Vergeet niet wat in Johannes 3:16 wordt gezegd: “Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft". De enige omstandigheid waaronder iemand geen vergeving kan ontvangen, is als hij of zij geen deel uitmaakt van “iedereen die in hem gelooft”.
