Vraag: "Wat waren de betekenis en het belang van de transfiguratie ofwel de gedaanteverandering?"
Antwoord:
Ongeveer een week nadat Jezus Zijn discipelen duidelijk vertelde dat Hij zou lijden, gedood zou worden en uit de dood zou worden opgewekt (Lucas 9:22), nam Hij Petrus, Jakobus en Johannes mee een berg op om te bidden. Terwijl Hij bad, veranderde Zijn persoonlijke gedaante in een verheerlijkte verschijningsvorm. Zijn kleding werd oogverblindend wit. Mozes en Elia verschenen en spraken met Jezus over Zijn dood, die spoedig zou plaatsvinden. Petrus, die niet wist wat hij zei en heel angstig was, bood aan om drie tenten voor hen op te slaan. Dit is ongetwijfeld een verwijzing naar de hutten die gebruikt werden om het Loofhuttenfeest te vieren, waarbij de Israëlieten gedurende zeven dagen in hutten verbleven (Leviticus 23:33–43). Petrus uitte de wens om op die plek te blijven. Toen een wolk hen omhulde, zei een stem: “Dit is mijn Zoon, mijn uitverkorene, luister naar hem!” De wolk trok op; Mozes en Elia waren verdwenen en Jezus was alleen met Zijn leerlingen die nog steeds heel erg bang waren. Jezus waarschuwde hen dat ze aan niemand mochten vertellen wat ze gezien hadden, totdat de Mensenzoon uit de dood zou zijn opgestaan. De drie beschrijvingen van deze gebeurtenis zijn te vinden in Matteüs 17:1-8, Marcus 9:2-8 en Lucas 9:28-36.
Ongetwijfeld was het doel van de transfiguratie van Christus - in een gedaante die in elk geval voor een deel Zijn hemelse heerlijkheid openbaarde - dat de “ingewijden” onder Zijn leerlingen beter konden begrijpen wie Jezus was. Christus onderging een dramatische uiterlijke verandering zodat de leerlingen Hem konden zien in Zijn glorie. De leerlingen, die Hem alleen in Zijn menselijke lichaam hadden gekend, kregen nu meer besef van de Goddelijkheid van Christus, hoewel ze die niet volledig konden begrijpen. Dit gaf hen de geruststelling die zij nodig hadden na het horen van het schokkende nieuws over Zijn aanstaande dood.
In symbolische zin verbeeldde de verschijning van Mozes en Elia de Wet en de Profeten. Maar Gods stem uit de hemel - “Luister naar Hem!” - gaf duidelijk aan dat de Wet en de Profeten moeten wijken voor Jezus. Hij is de nieuwe en levende weg en vervangt het oude; Hij is de vervulling van de Wet en de talloze profetieën uit het Oude Testament. Bovendien zagen zij in Zijn verheerlijkte gedaante ook een vooruitblik op Zijn komende verheerlijking en troonsbestijging als Koning der koningen en Heer der heren.
De leerlingen zijn nooit vergeten wat er die dag op de berg gebeurde en ongetwijfeld was dat ook de bedoeling. Johannes schreef in zijn Evangelie: “Wij hebben zijn grootheid gezien, de grootheid van de enige Zoon van de Vader” (Johannes 1:14). Petrus schreef er ook over: “Toen wij u de glorierijke komst van onze Heer Jezus Christus verkondigden, baseerden wij ons niet op vernuftige verzinsels – integendeel, wij hebben met eigen ogen zijn grootheid gezien. Want hij ontving van God, de Vader, eer en luister, toen de stem van de majesteitelijke luister tegen hem zei: ‘Dit is mijn geliefde Zoon, in hem vind ik vreugde.’ Die stem hebben wij zelf uit de hemel horen klinken toen wij met Hem op de heilige berg waren” (2 Petrus 1:16-18). Degenen die getuige waren van de gedaanteverandering, getuigden ervan aan de andere leerlingen en aan talloze miljoenen door de eeuwen heen.
