Vraag: "Wat is de verbondsleer en is het Bijbels?"
Antwoord:
De verbondsleer is gebaseerd op de theorie dat God maar één verbond heeft met de mensheid (het verbond van genade) en met maar één volk, gevormd door de heiligen van het Oude en Nieuwe Testament —é én volk, één kerk en één plan voor allen. Aanhangers van de verbondsleer zien zich genoodzaakt, om deze dingen te kunnen geloven, om profetie op een niet-letterlijke manier te interpeteren. Dispensationalisme daarentegen is een theologisch systeem dat van de verbondsleer verschilt op twee hoofdzaken: (1) een consistente letterlijke interpretatie van de Schrift, vooral Bijbelse profetie, en (2) een onderscheid tussen Israël en de Kerk in Gods plan.
Zij die vasthouden aan de verbondsleer geloven dat er maar één volk van God is, en dat dit altijd zo geweest is. Ze geloven dat Israël de Kerk van het Oude Testament was, en dat de Kerk het Israël van het Nieuwe Testament is. De beloften van het land, de vele nakomelingen en zegeningen voor Israël zijn “gespiritualiseerd” en gelden nu voor de Kerk in het Nieuwe Testament vanwege Israëls ongeloof en afwijzing van de Messias. Zij die vasthouden aan de verbondsleer interpreteren profetie ook niet op een normale manier. Bijvoorbeeld, in Openbaring 20 wordt er gesproken over het duizendjarig vrederijk van Christus. De verbondsleer zou zeggen dat het getal 1000 symbolisch is en niet echt 1000 jaar betekent. Ze zouden zeggen dat we op dit moment in het millennium zitten, dat het heerschap van Christus met Zijn heiligen zich op dit moment in de hemel afspeelt, en dat de 1000-jarige periode symbolisch is en begint met de eerste komt van Christus en eindigt wanneer Hij terugkomt.
Bijbels gezien is de verbondsleer incorrect wat betreft zowel de visie op Israël als hoe profetie wordt geïnterpreteerd. De juiste methode voor het interpreteren van de Schrift is het op een normale manier lezen. Tenzij de tekst aangeeft dat er een of andere figuurlijke taal gebruikt wordt, zou het letterlijk genomen moeten worden. Wanneer de Schrift spreekt over Israël, verwijst het niet naar de Kerk, en wanneer er over de Kerk gesproken wordt, verwijst het niet naar Israël. God heeft één plan voor Israël en een ander plan voor de Kerk. Bovendien zijn, wat de profetie betreft, alle profetieën die in het verleden vervuld zijn op een letterlijke manier vervuld, en niet op een figuurlijke manier. Christus vervulde letterlijk Oudtestamentische profetieën over de Messias toen Hij 2000 jaar geleden kwam. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat onvervulde profetieën figuurlijk begrepen dienen te worden. Net zoals profetieën uit het verleden zullen ook de huidige profetieën letterlijk vervuld worden in de toekomst.
In Romeinen 11:1 beantwoord Paulus de vraag over Israëls toekomst: “Dan is nu mijn vraag: heeft God zijn volk soms verstoten? Beslist niet!” De rest van het hoofdstuk maakt duidelijk dat Israël “verhard” is of tijdelijk aan de kant gezet “en dat alleen tot het moment dat alle heidenen zijn toegetreden” (Romeinen 11:25). Israël is niet de Kerk geworden; de Kerk is eerder “geënt” (vers 17) op de wortel van Gods familie, waardoor er één lichaam uit twee ontstaat, terwijl ze gescheiden zijn in afkomst, maar verenigd in het geloof. Als de Kerk Israël zou vervangen, zou de beeldspraak zijn als een boom (Israël) die met wortel en al uit de grond getrokken wordt en vervangen wordt door een andere boom (de Kerk). Maar de beeldspraak van een tak die geënt wordt op een boom is glashelder. Dit is het “mysterie” waar Paulus over spreekt in vers 25. Een mysterie in het Nieuwe Testament wijst op iets dat eerder niet onthuld was, en het idee dat een andere groep mensen deel wordt van het uitverkoren volk van God was ongehoord voor de Joden in die tijd.
Zal God Zijn volk verstoten? Nee, God zal niet Zijn volk verstoten. Integendeel, vers 25 en verder zegt: “God zal Zijn volk redden”. “De redder zal uit Sion komen, en wentelt dan de schuld af van Jakobs nageslacht” ergens in de toekomst. Dit is Gods belofte aan Zijn uitverkoren volk over hun toekomstige herstel. Wat een glorieus plan! Geen wonder dat Paulus na het aanschouwen van dit plan uitbarstte in: “Hoe onuitputtelijk zijn Gods rijkdom, wijsheid en kennis, hoe ondoorgrondelijk zijn oordelen en hoe onbegrijpelijk zijn wegen!” God is trouw, Hij is genadig en Zijn plannen zijn volmaakt, en ooit zullen zowel de Jood als de heiden de Heer Jezus Christus aanbidden als één lichaam.
