Antwoord:
Het woord “Bijbel” stamt uit de Latijnse en Griekse woorden die “boek” betekenen, en dat is een passende naam omdat de Bijbel het boek voor alle mensen in alle tijden is. Het is een boek als geen ander, in een klasse apart.
De Bijbel bestaat uit zesenzestig verschillende boeken, waaronder wetboeken, zoals Leviticus en Deuteronomium, historische boeken, zoals Ezra en Handelingen, poëtische boeken, zoals de Psalmen en de Klaagliederen, profetische boeken, zoals Jesaja en Openbaring, biografieën, zoals Matteüs en Johannes, en epistels (formele brieven), zoals Titus en Hebreeën.
De schrijvers
Ongeveer 40 verschillende menselijke schrijvers leverden een bijdrage aan de Bijbel, die over een tijdsperiode van ongeveer 1500 jaar werd geschreven. De schrijvers waren koningen, vissers, priesters, overheidsbeambten, boeren, herders en artsen. Uit al deze verscheidenheid komt een ongelooflijke eenheid naar boven, waarin gezamenlijke thema's verweven zijn.
De eenheid van de Bijbel is te wijten aan het feit dat de Bijbel uiteindelijk slechts één schrijver heeft – God Zelf. De Bijbel is “door God ingegeven” (2 Timoteüs 3:16). De menselijke schrijvers schreven precies wat God wilde dat zij zouden schrijven, en het resultaat was het perfecte en heilige Woord van God (Psalm 12:7; 2 Petrus 1:21).
De indeling
De Bijbel is verdeeld in twee hoofdgedeelten: het Oude Testament en het Nieuwe Testament. Kort gezegd is het Oude Testament het verhaal over een volk, en het Nieuwe Testament het verhaal over een Mens. Dat volk was Gods manier om de Mens – Jezus Christus – ter wereld te brengen.
Het Oude Testament beschrijft de stichting en het behoud van het volk Israël. God beloofde dat Hij Israël zou gebruiken om de hele wereld te zegenen (Genesis 12:2-3). Nadat Israël als volk was gesticht, schoof God binnen dat volk een familie die de zegening zou bezorgen: de familie van David (Psalm 89:4-5). Vervolgens werd uit die familie van David een Man beloofd die de beloofde zegening zou brengen (Jesaja 11:1-10).
Het Nieuwe Testament geeft ons de details over de komst van die beloofde Man. Zijn naam was Jezus. In Zijn perfecte leven vervulde Hij de profetieën van het Oude Testament, stierf Hij om de Redder te worden en stond Hij weer op uit de dood.
Het centrale karakter
Jezus is het centrale karakter in de Bijbel – het hele boek gaat werkelijk over Hem. Het Oude Testament voorspelt Zijn komst en bereidt het toneel voor op Zijn intrede in de wereld. Het Nieuwe Testament beschrijft Zijn komst en Zijn werk om onze zondige wereld verlossing te brengen.
Jezus is meer dan een historisch figuur; sterker nog, Hij is meer dan een mens. Hij is God in een menselijk lichaam en Zijn komst was de belangrijkste gebeurtenis in de geschiedenis van de wereld. God Zelf werd een mens om ons een duidelijk, begrijpelijk beeld te geven van wie Hij is. Wat voor iemand is God? Hij is net als Jezus; Jezus is God in een menselijke gedaante (Johannes 1:14, 14:9).
Een korte samenvatting
God schiep de mens en plaatste hem in een perfecte omgeving; maar de mens kwam tegen God in opstand en “viel” zo uit de positie die God voor hem bedoeld had. Vanwege de zonde plaatste God de wereld onder een vloek, maar zette onmiddellijk een plan in werking om de mensheid en de schepping tot de oorspronkelijke heerlijkheid te herstellen.
Als onderdeel van Zijn plan voor deze verzoening, droeg God Abraham op om Babylonië te verlaten en naar Kanaän te gaan (rond 2000 voor Christus). God beloofde Abraham, zijn zoon Isaak en zijn kleinzoon Jakob (ook wel Israël genoemd) dat Hij de wereld via hun nakomelingen zou zegenen. Israëls familie emigreerde van Kanaän naar Egypte, waar zij uitgroeiden tot een groot volk.
Rond 1400 voor Christus bracht God de nakomelingen van Israël onder leiding van Mozes uit Egypte en gaf hen het Beloofde Land, Kanaän, als hun bezitting. Via Mozes gaf God het volk van Israël de Wet en sloot een verbond (testament) met hen. Als zij trouw zouden blijven aan God en de afgoderij van de omliggende volkeren niet zouden volgen, dan zou het hen goed gaan. Als zij God de rug zouden toekeren en afgoden zouden aanbidden, dan zou God hun volk vernietigen.
Zo'n 400 jaar later, tijdens de heerschappijen van David en zijn zoon Salomo, was Israël uitgegroeid tot een groot en machtig koninkrijk. God beloofde David en Salomo dat een van hun nakomelingen als een eeuwige koning zou heersen.
Na de heerschappij van Salomo splitste de Israëlische natie zich in tweeën. De tien stammen in het noorden werden “Israël” genoemd en het duurde ongeveer 200 jaar voordat God over hun afgoderij oordeelde. Assyrië nam Israël rond 721 voor Christus in en voerde de bevolking in gevangenschap af. De twee stammen in het zuiden werden “Juda” genoemd. Juda hield langer stand, maar ook zij keerden God uiteindelijk de rug toe. Het volk van Juda werd rond 600 voor Christus door Babylonië als gevangenen afgevoerd.
Zo'n 70 jaar later bracht God heel genadig een restant van de ballingen terug naar hun eigen land. Jeruzalem, de hoofdstad, werd rond 444 voor Christus herbouwd en Israël kreeg opnieuw een nationale identiteit. En hiermee wordt het Oude Testament afgesloten.
Het Nieuwe Testament begint zo'n 400 jaar later met de geboorte van Jezus Christus in Bethlehem. Jezus was de beloofde nakomeling van Abraham en David, Degene die Gods plan zou uitvoeren om de mensheid vrij te kopen en de schepping te herstellen. Jezus voltooide trouw Zijn werk – Hij stierf voor de zonde en stond weer op uit de dood. De dood van Christus is de basis voor een nieuw verbond (testament) met de wereld. Alle mensen die in Jezus geloven zullen van hun zonden gered worden en eeuwig leven.
Na Zijn opstanding stuurde Jezus Zijn discipelen de wereld in om het nieuws over Zijn leven en Zijn reddende kracht te verspreiden. De discipelen van Jezus gingen inderdaad alle kanten op om het goede nieuws over Jezus en de verlossing van de mens te verkondigen. Zij reisden door Klein-Azië, Griekenland en het hele Romeinse Rijk. Het Nieuwe Testament wordt afgesloten met een voorspelling over de terugkeer van Jezus, wanneer Hij over de ongelovige wereld zal oordelen en de schepping van de vloek zal bevrijden.
