Vraag
Ondersteunt de Bijbel het communisme?
Antwoord
Het communisme, een variant van het socialisme, is een experimenteel sociaal systeem dat gebaseerd is op een gedachtengoed dat in het eerste opzicht lijkt te stroken met een aantal Bijbelse principes. Maar wanneer je verder kijkt, is er weinig bewijs te vinden dat de Bijbel werkelijk het communisme ondersteunt of goedkeurt. Er is een verschil tussen theoretisch communisme en communisme in de praktijk, en de Bijbelverzen die overeen lijken te stemmen met communistische idealen worden in de realiteit tegengesproken door het handelen van een communistische overheid.
Er staat een verrassende zinsnede in een beschrijving van de kerk in Handelingen 2 die bij veel mensen de vraag oproept of de Bijbel het communisme ondersteunt. Dit heeft ertoe geleid dat sommige mensen krachtig de stelling verdedigen dat communisme in werkelijkheid Bijbels is. De passage luidt: “Allen die het geloof hadden aanvaard, bleven bijeen en hadden alles gemeenschappelijk. Ze verkochten al hun bezittingen en verdeelden de opbrengst onder degenen die iets nodig hadden” (Handelingen 2:44-45). Deze zinnen lijken te suggereren dat hiermee het communisme (dat in de kern de wens heeft om armoede de wereld uit te helpen door “rijkdom te verdelen”) gevonden wordt in de vroegste Christelijke kerken. Maar er is een essentieel verschil tussen de kerk in Handelingen 2 en een communistische staat, en het is van belang om dit goed te begrijpen.
In de kerk van Handelingen 2 gaven de mensen vanuit hun eigen goede wil aan anderen die iets nodig hadden, en ze gaven naar eigen inzicht, zonder regelgeving over hoeveel ze moesten geven. Met andere woorden, ze deelden wat ze hadden vanuit een gezamenlijke liefde voor elkaar en een gemeenschappelijk doel – leven voor Christus en het verheerlijken van God. In een communistische maatschappij geven de mensen omdat hun overheid hen daartoe dwingt. Ze hebben geen keus hoeveel ze geven of aan wie ze geven. Dit heeft daarom niets te maken met wie zij zelf zijn: het zegt niets over hun identiteit of karakter. Onder een communistisch regime moeten zowel de blijmoedige, gulle gever als de gierigaard hetzelfde geven – namelijk alles wat ze verdienen.
Het gaat hier dus om het verschil tussen blijmoedig geven (zoals de Bijbel ondersteunt) en gedwongen geven. 2 Korintiërs 9:7 zegt: “Laat ieder zo veel geven als hij zelf besloten heeft, zonder tegenzin of dwang, want God heeft lief wie blijmoedig geeft”. Tenslotte bevat de Bijbel heel veel verwijzingen naar het helpen van de armen, vrijgevig zijn met wat we hebben, en zorgen voor mensen die minder hebben dan wij. Wanneer we hierin gehoorzaam zijn met een blijmoedig hart en de juiste motivatie, is onze schenking God welgevallig. Maar het is God niet welgevallig als we geven omdat we daartoe verplicht worden, want verplicht geven is niet “geven uit liefde” en levert in de geestelijke zin dus niets op. Paulus zegt tegen de Korintiërs: “Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs en kon ik daar trots op zijn – had ik de liefde niet, het zou mij niet baten” (1 Korintiërs 13:3). Het onvermijdelijke resultaat van communisme is geven zonder liefde.
Wanneer het op geven aankomt, is het kapitalisme een beter systeem omdat het bewijsbaar de persoonlijke rijkdom vergroot, hetgeen de burgers de mogelijkheid geeft om te schenken van wat zij ontvangen hebben. Het communisme heeft bewezen dat het alle burgers arm maakt, behalve een paar mensen die aan de macht zijn en bepalen wie de rijkdom krijgt. Maar uit zichzelf zal ook het kapitalisme niet functioneren als systeem om de armen te helpen. Dat hangt af van hoe ijverig de burgers zijn (Spreuken 10:4); hoe vrijgevig ze zijn met de vruchten van hun werk (1 Timoteüs 6:18) en of ze geven uit liefde voor God en hun naaste. Daarom zien we dat Gods plan is dat in de fysieke en financiële behoeften van de armen voorzien wordt door Christelijke individuen, in plaats van door enig overheidssysteem.
English
Ondersteunt de Bijbel het communisme?
